Friday 12 February 2010

အိပ္မက္ရုိင္း


ေျခမကုိ ရွပ္တုိက္သြားတဲ့
ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုရဲ ့
က်ီစယ္မႈေအာက္မွာ
ငါ သာယာခဲ့ဖူးတယ္။

ဗဟုိရပ္၀န္း အလယ္တည့္တည့္
ထိမွန္ခံရတဲ့
သားေကာင္အျဖစ္
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ
ငါ ၾကည္ႏူးခဲ့ဖူးတယ္။

ျမွားတစ္စင္းရဲ ့ထိေတြ႔မႈေၾကာင့္
တိမ္ဆုိင္ေတြ ၾကယ္ေတြ လေတြ ျပည္ႏွက္ေနတဲ့
အာကာသကမၻာထဲမွာ ေရာက္ရွိေနရသလုိမ်ိဳး
ငါ ရန္ခုန္ခဲ့ဖူးတယ္။

ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံရဲ ့
မာန္ဟုန္ေတြက
တုိက္ပြဲေခၚသံဟစ္ေၾကြးေနသေယာင္ေယာင္။


အိပ္မက္ရုိင္းရယ္...
မရပ္တန္႔လုိက္ပါနဲ႔
မင့္ရဲ ့ႏွိပ္စက္မႈကုိ
ငါတမ္းတေနဆဲပါဘဲ။


....

4 comments:

ၾကယ္ျပာ said...

အလဲ႔ တယ္မုိက္ပါလား ....

ဝက္ဝံေလး said...

အယ္မယ္ ကဗ်ာေတြ ဘာေတြ စပ္လုိ႕ပါလား ဘီလိုျဖစ္တာတံဳး ုဟိဟိ

မိုးစက္အိမ္ said...

စားသားေတြလန္ထြက္ေနတယ္ အစ္ကိုေရ . . . ေကာင္မေလးနဲ ့ေရာအိုေကလား အစ္ကို ခဏတာေလး
ေ၀းေနလို ့မ်ား အိမ္မက္ရိုင္းေတြ ႏွိပ္စက္ေလတာလား

Flower said...

ကိုကုိေမာင္က ကဗ်ာစပ္တာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ေနာ္
အားက်လိုက္တာ
အစ္မက ကဗ်ာ ေကာင္းေကာင္း သိပ္မထြက္ဘူး..
ဖတ္လို႕ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္...