Tuesday, 6 October 2009

အနိစၥသရုပ္


ထုိးဟန္ ႀကိတ္ဟန္.....ေအာင္ပြဲခံႏွင့္၊

အားမာန္အျပည့္..... သတၱိျဖည့္ထား၊

ထုိေယာက်္ားကုိ..... ထင္ရွားစြာပင္၊

ျမင္လ်င္ျမင္ဆဲ..... ငါ့စိတ္ထဲ၀ယ္၊

ငါလဲသူ႔လုိ..... သတၱိပုိခ်င္၊

ထုိလ်င္ခဏ..... ပစၥကၡ၌၊

တက္ၾကြစိတ္ဓါတ္..... တြယ္ၿငိကပ္၏။
...



လြမ္းခ်င္း တမ္းခ်င္း..... လြမ္းသီခ်င္းႏွင့္၊

ဧခ်င္းစုစု..... လြမ္းေဆြးမႈကုိ၊

အႏုအရြ..... သုခုမျဖင့္၊

ေသာတ စကၡဳ..... ၾကား ရႈ တုံလတ္၊

ငါ့စိတ္ဓါတ္၀ယ္..... ထပ္ခါတစ္လဲ၊

၀မ္းနည္း ၀မ္းသာ..... မ်က္ရည္ျဖာလ်က္၊

သိဂၤါရသ..... ခံစားရ၏။
...


ပုထုဇဥ္စိတ္..... ၿငိမ္မဆိတ္ဘူး၊

အတိတ္ ပစၥဳ..... နာဂါတ္ မႈခင္း၊

ဇာတ္တလင္း၀ယ္.....ဇာတ္ခင္းဖုံဖုံ၊

ၾကမၼာစုံကုိ..... ေတြ႔ႀကဳံေသာခါ၊

ဘယာနက..... သိဂၤါရႏွင့္၊

၀ီရ စသား..... ဘာ၀ျပားလ်က္၊

ကုိးပါးရသ..... ေျပာင္းလဲၾကသည္၊

ဓမၼသေဘာ..... အေဟာ၀တ၊

ေအာ္.....

အနိစၥခ်ည္းပါတကား။


....

3 comments:

ေျခလွမ္းသစ္ said...

လိုခ်င္တာေတြအားလံုး ျဖစ္ခ်င္တာေတြအားလံုး ျဖစ္ၿပီးရင္လဲ ပ်က္တတ္ၿပီး အားလံုးဟာ အနိစၥ သေဘာေတြခ်ည္းပါပဲဗ်ာ ..

flowerpoem said...

ဘာျဖစ္၂ အနိစၥသေဘာေတြ ၾကီးပါပဲ ကိုကိုေမာင္ေရ. . .

မိုးစက္အိမ္ said...

အေရး အသားေတြ တကယ္ၿမင့္တယ္ အစ္ကိုေရ ....
တရားသေဘာအား ေတာ.ေကာင္းတယ္ ...