Friday 11 November 2011

ဂိဟိဘာ၀ ဒုကၡ (အားက်ၿပီး လူ၀တ္လဲမိရာ၀ယ္...)


မွတ္ခ်က္။
တစ္ ေျခာက္လုံး (၁၁.၁၁.၁၁) ေန႔မွာ အမွတ္တရ ျဖစ္ေစဖုိ႔ ဤပုိ႔စ္ကို ေရးသားပါသည္။ ။

သကၤန္း၀တ္နဲ႔ေနလာခဲ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ၾကာဆုိ ၁၀ ႏွစ္သား၌ ကုိရင္၀တ္သည္။ အသက္ ၂၀ ၌ ရဟန္းခံသည္။ အခု အသက္ ၃၀ ရွိေလၿပီ။ ကုိရင္သက္ ၁၀ ႏွစ္၊ ရဟန္းသက္ ၁၀ ႏွစ္၊ စုစုေပါင္း သကၤန္းသက္ အႏွစ္ ၂၀ တိတိ ရွိေလၿပီ။ ပရိယတ္စာေပကိုလဲ အထုိက္အေလ်ာက္ သင္ယူခဲ့သည္။ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတာ္မ်ားကိုလဲ ႀကိဳးစားၿပီး ထိန္းသိမ္းလာခဲ့သည္။ ရဟန္းဘ၀ကား ေက်နပ္ဖြယ္ ေကာင္းေလစြ။ သူ၏ ဘြဲ႔အမည္မွာ ဣၿႏၵိယ ျဖစ္၏။ ထုိ ဣၿႏၵိယဟူသည့္ ဘြဲ႔နာမည္ကုိ ရြာထဲမွ ကာလသားသမီးမ်ားက ရံဖန္ရံခါ "ဦးအိမ္သတိရ" ဟု စၾကေနာက္ၾကတတ္ေသး၏။

တစ္ေန႔၌ ဦးဇင္းဣၿႏၵိယ ၿမိဳ့တက္ၿပီး ဓမၼာစရိယစာေမးပြဲ သြားေျဖ၏။ ဘုန္းႀကီးစာေမးပြဲေတြကို ဘယ္အခ်ိန္ကစၿပီး စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ ေျဖဆုိေစခဲ့သည္၊ ဘာအတြက္ စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ ေျဖဆုိေစခဲ့သည္ကုိ မသိ။ ယေန႔တုိင္ေအာင္ ဘုန္းႀကီးစာေမးပြဲမ်ားကို အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ား၌ ေျဖဆုိေစၿမဲ ျဖစ္ေလသည္။ ဦးဇင္းဣၿႏၵိယသည္ စာေမးပြဲေျဖရန္ အထက္တန္းေက်ာင္းတစ္ခုသို႔ ဘတ္စ္ကားျဖင့္ အသြား ဘတ္စ္ကားေပၚတုိးတက္စဥ္ မေတာ္တစ္ဆ ၀ိသဘာဂအာရုံျဖစ္သည့္ မာတုဂါမတစ္ေယာက္နဲ႔ အသားခ်င္း ထိခုိက္မိေလ၏။ တစ္ကုိယ္လုံး ၾကက္သီးေမြးညွင္းထကာ ေခါင္းနပန္းႀကီးသြား၏။ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားသြား၏။ ဘတ္စ္ကားေပၚက ဆင္းခဲ့ၿပီးေနာက္ စိတ္ေတြဂယက္ရုိက္ေနသည္မုိ႔ ျပင္ပအာရုံတစ္ခုနဲ႔ အစားထုိးေျဖေဖ်ာက္ရန္ ပတ္၀န္းက်င္ ဟုိဟုိဒီဒီ လုိက္လံၾကည့္ေနမိ၏။

ေျဖေဆးရွာမွ အဆိပ္နဲ႔ တန္းတုိးသလုိ အာရုံစုစည္းႏုိင္ဖုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ အကူအညီကုိ ယူကာမွ ေရာင္စုံအလွအပတုိ႔ျဖင့္ ရႊန္းလဲ့ေနသည့္ မိန္းခေလးတစ္သုိက္ဆီသုိ႔ မ်က္လုံး ေရာက္သြားေလေတာ့၏။ ပုိဆုိးသြားေလၿပီ။ သဘာ၀တရားက ဖန္ဆင္းေပးထားသည့္ ေကာက္ေၾကာင္းေတြေနာက္ အာရုံေတြ ေရာက္ေရာက္သြားၿပီး စိတ္ အညစ္ညမ္းႀကီး ညစ္ညမ္းမိေလေတာ့၏။ ေၾကာက္မက္စရာ အာရုံေတြပါတကား။ ပစၥည္းဥစၥာႏွင့္ မာတုဂါမ(အမ်ိဳးသမီး)ဟာ ဘိကၡဳ(ရဟန္း)ကုိ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ပစ္ႏုိင္သည့္ လက္နက္ႀကီးမ်ားပင္ ျဖစ္ေပေတာ့၏။

ပစၥည္းမာတု၊ ဤႏွစ္ခု၊ ဘိကၡဳ ေသမင္း၊ ဓါးႏွစ္စင္း။
ပစၥည္းမာတု၊ ဤႏွစ္ခု၊ ဘိကၡဳ ေသေၾကာင္း၊ ဓါးႏွစ္ေခ်ာင္း။

ဦးဇင္းဣၿႏၵိယတစ္ေယာက္ စာေမးပြဲလဲ ေကာင္းေကာင္း မေျဖဆုိႏုိင္ခ့ဲေပ။ စိတ္ဓါတ္ေတြလဲ အက်ႀကီးက်ေနၿပီး ေလာကီလူ႔ေဘာင္သုိ႔သာ စိတ္ကူးယဥ္ေနမိေလေတာ့၏။ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ဆုိသလုိ သူငယ္ခ်င္းရဟန္းလူထြက္ျဖစ္သူ တစ္ေယာက္နဲ႔ တုိင္ပင္ၾကည့္ရာ ထုိရဟန္းလူထြက္က လူ႔ေဘာင္မွာဆုိ သားမယားနဲ႔ ဇိမ္က်က်ေနႏုိင္ၿပီး ငါးပါးသီလေလး လုံၿခဳံကာမွ်ျဖင့္ အပါယ္မက်ႏုိင္ေတာ့ေၾကာင္း၊ ရဟန္းဘ၀မွာဆုိ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြ အလြန္မ်ားေၾကာင္း၊ မေစာင့္ထိန္းႏုိင္ရင္ အပါယ္သုိ႔ ေဇာက္ထုိးဆင္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ငရဲျပည္မွာ ၀ိနည္းမလုိက္နာႏုိင္လုိ႔ ငရဲက်ေနတဲ့ ရဟန္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိေၾကာင္း ေလေပးေကာင္းေကာင္းျဖင့္ လူ႔ေဘာင္သုိ႔ ၀င္ေရာက္ကူးေျပာင္းရန္ ဆြဲေဆာင္ေလေတာ့၏။

မေခၽြခင္က ေၾကြခ်င္ေနသူမုိ႔ ဦးဇင္းဣၿႏၵိယလဲ ရဟန္းဘ၀မွ လူ၀တ္လဲကာ ထုိသူငယ္ခ်င္း ရဟန္းလူထြက္ အကူအညီျဖင့္ ရြာထဲမွ ရြက္ၾကမ္းေရႀကိဳ ရုပ္ရည္ရွိသည့္ မိႏွင္းဆုိသည့္ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး လူ႔ဘ၀ကို စတင္ေလ၏။ မိဘအကူအညီျဖင့္ သီးသန္႔အိမ္ေလးတစ္လုံး ေဆာက္ၿပီး ေနထုိင္ၾက၏။ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္မွ ဘ၀ စသူမုိ႔ အေယာင္ေယာင္ အမွားမွား မၾကာခဏျဖစ္၏။

ျပႆနာမွာ မဂၤလာဦးညကပင္ စ၍ျဖစ္၏။ ကာလသားမ်ား စားပြဲေသာက္ပြဲၿပီးလုိ႔ ျပန္သြားၾကေတာ့ ညဥ္႔ပင္ အေတာ္ေလး နက္ေနေလၿပီ။ လူထြက္ ဣၿႏၵိယသည္ အိပ္ရာမ၀င္ခင္ ဧည့္ခန္းရွိ ဘုရားစင္ ေရွ့၌ ငုတ္တုတ္ထုိင္ကာ ဘုရားရွိခုိး၏။ ထုိ႔ေနာက္ တရားထုိင္ေနျပန္၏။ ဇနီးပူပူေႏြးေႏြးေလး မိႏွင္းခမ်ာ အိပ္ရာထဲကေန လင္ေတာ္ေမာင္ ဘုရားရွိခုိး ၿပီးႏုိးႏုိးျဖင့္ ေစာင့္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေလ၏။ လူထြက္ ဣၿႏၵိယ အိပ္ရာထဲ ၀င္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မိႏွင္းတစ္ေယာက္ တေခါေခါျဖင့္ ေတာင္တက္ေနေလၿပီ။

လူထြက္ ဣၿႏၵိယသည္ မနက္မုိးလင္းလင္းခ်င္း ဘုရား၀တ္တက္ျပန္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ဘုရားစင္ေရွ့ မိန္႔မိန္႔ႀကီး တင္ပလႅင္ေခြထုိင္ၿပီး မိန္းမ အိပ္ရာအႏုိးကုိ ေစာင့္ကာ "မိန္းမေရ... မနက္စာ ျပင္ဆင္ၿပီးရင္ လာကပ္ေတာ့ေနာ္၊ ငါ ဘုဥ္းေပးခ်င္ေနၿပီ" ဟူ၍ ေျပာေလေတာ့၏။ ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္ေပသားဘဲ။ ဒီအခ်ိန္ဟာ ရဟန္းဘ၀ကဆုိ အရုဏ္ဆြမ္း အခ်ိန္မဟုတ္လား။ အက်င့္မ်ား တယ္လဲ ေဖ်ာက္ရ ခက္ေပသကုိး။ အင္းေပါ့ေလ။ ႏွစ္ ၂၀ လုံးလုံး သကၤန္း၀တ္န႔ဲ ေနလာခ့ဲတာဆုိေတာ့လဲ အက်င့္၀ါသနာ ဗီဇက ပယ္ေဖ်ာက္ရ အခက္သား။ အက်င့္ဗီဇဆုိတာကလဲ ဘုရားရွင္မွသာ ပယ္သတ္ႏုိင္တာ မဟုတ္ပါလား။

ဒီလုိနဲ႔ ညဘက္ ဘုရား၀တ္တက္၊ တရားထုိင္၊ ပုတီးစိပ္၊ ေမတၱာပုိ႔၊ အမွ်ေ၀ လုပ္လုိက္၊ အိပ္ရာထဲ၀င္ေတာ့ မိန္းမ တစ္ေခါေခါ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ေတြ႔လိုက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးတာသာ တစ္ပတ္ေက်ာ္သြားတယ္၊ ရဟန္းလူထြက္တုိ႔ စုံတြဲ လင္မယား အရာ မေျမာက္ၾကေသးဘဲ ရွိေလသည္။ ရဟန္းလူထြက္ကလဲ ခပ္ရွက္ရွက္၊ မိႏွင္းကလဲ မိန္းခေလးမုိ႔ ခပ္ရွက္ရွက္။ ဆုိေတာ့။ ဘယ္လုိက ဘယ္လုိ အစပ်ိဳးရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနၾကေလသည္။

တစ္ေန႔မွာေတာ့ အႀကံျဖင့္ ရဟန္းလူထြက္တစ္ေယာက္ ညေနခင္း ခပ္ေစာေစာကထဲက ဘုရား၀တ္တက္ျခင္း လုပ္ငန္းတုိ႔ကုိ ႀကိဳတင္ျပဳလုပ္ေလ၏။ အမ်ိဳးသမီးကလဲ ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)ရဲ့ ေသာကေျခရာ ကဗ်ာမ်ားကို ဖေယာင္းတုိင္ မီးျဖင့္ ဧည့္ခန္းထဲ၌ပင္ ထုိင္ဖတ္ေန၏။ အမွ်ေ၀ ေၾကးစည္ထုၿပီး ဘုရားကိစၥ အဆုံးသတ္လုိက္၏။ သုိ႔ေသာ္ ဘုရားကိစၥၿပီးေတာ့ မယားကိစၥ ဘယ္လုိ ဆက္ရမည္ မသိ ျဖစ္ေနျပန္၏။ ဒီလုိနဲ႔ လူထြက္တစ္ေယာက္ "ငါက ေယာက်္ားဘဲေလ၊ အရာအားလုံးမွာ ငါက ဦးေဆာင္သင့္ပါတယ္" ဟု စဥ္းစားကာ အရဲစြန္႔ၿပီး "မိန္းမေရ... ကာမဂုဏ္ေလးမ်ား အလုိရိွရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာေနာ္။ အားမနာနဲ႔" ဟူ၍ မိန္းမအနား ကပ္ကာ မတုိးမက်ယ္ ဒဲ့ဒုိးႀကီး ေျပာခ်လိုက္ေလေတာ့၏။ မိန္းမ ျဖစ္သူ မိႏွင္းကလဲ ေခသူမဟုတ္။ "ေသနာႀကီး အခုမွ လာေျပာရသလား၊ တကထဲမွဘဲ။ ရဟန္းအက်င့္ကို မေပ်ာက္တတ္ေသးဘူး... လာ.... " ဆုိၿပီး လက္ဆြဲကာ အိပ္ခန္းထဲ ၀င္ေရာက္သြားေလေတာ့မွ အရာေျမာက္ၾကေလေတာ့၏။ လက္ခ်ိဳးေရတြက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မဂၤလာဦးညမွသည္ ယခု အၾကင္လင္မယား ေျမာက္တဲ့ ေန႔အထိ ဆယ္ရက္ တိတိ။

မနက္မုိးလင္းေတာ့ ရဟန္းလူထြက္ မ်က္ႏွာမွာ ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီး ျဖစ္ေနေလ၏။ ေက်နပ္သည့္ အၿပဳံးပင္ ျဖစ္၏။ ရြာထဲမွ တင္ေဖႀကီး ေစာေစာစီးစီး ရဟန္းလူထြက္အိမ္ေပါက္ခ်လာၿပီး "ဘယ္လုိလဲ ကိုရင္ႀကီးရ အစစ အရာရာ အဆင္ေျပေျပ ရွိမွ ရွိပါေလစ" ဟူ၍ ရဟန္းလူထြက္အား ေမးျမန္းေလ၏။ ရဟန္းလူထြက္ကလဲ "က်ဳပ္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ လူမထြက္ခဲ့ရတာ နာလွသဗ်ာ၊ ေနာင္တ ရလုိ႔ကုိ မဆုံးဘူး" ဟု ဘြင္းဘြင္းႀကီး ျပန္ေျဖေလ၏။ တင္ေဖႀကီးကလဲ ရပ္မေနဘဲ "ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဗ်" ဟု ထပ္တြန္႔ကာ ေမးေလ၏။ ရဟန္းလူထြက္လဲ မိန္းမမိႏွင္းကို တစ္လွည့္ တင္ေဖႀကီးကုိ တစ္လွည့္ၾကည့္ကာ ရွက္ၿပဳံးျဖင့္ "အဟီးဟီး" ဟု လူႀကီးရွက္ေတာ့ ရယ္လုိက္ေလေတာ့၏။ ထုိအခုိက္ ရဟန္းလူထြက္အား မိႏွင္းရဲ့ မ်က္ေစာင္းထုိးပုံမွာ မ်က္လုံးမ်ားပင္ ကၽြတ္ထြက္လာၿပီး ထိမွန္လာေတာ့ မေယာင္ေယာင္။

ဒီလုိနဲ႔ မုိးဦးက်ရာသီ ေရာက္လာေလ၏။ မိဘမ်ားက လုပ္စားဖုိ႔ လယ္ကြက္တစ္ခု ေပးထား၏။ သုိ႔ေသာ္ မိႏွင္းလဲ မိဘလုပ္စာ စားၿပီး ႀကီးျပင္းလာသူမို႔ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္တတ္၊ လူထြက္လဲ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ဖူးေသာေၾကာင့္ ဘယ္ကစၿပီး ဘယ္လုိ လုပ္ရမွန္းမသိ။ တစ္ေန႔ေသာ္ ရဟန္းလူထြက္တစ္ေယာက္ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ စမ္းသပ္ကာ လယ္ကြက္ကုိ ထယ္ထုိးေလ၏။ မိန္းမျဖစ္သူ မိႏွင္းကလဲ ကန္သင္းေပၚ၌ ထုိင္ေနၿပီး လင္ေတာ္ေမာင္ ထယ္ထုိးသည္ကို ၾကည့္ေနေလ၏။ လယ္ကြက္အတြင္း တစ္ပတ္(one round) ႏွစ္ပတ္(two rounds) ထယ္ထုိးၿပီးေသာ အခါ ထယ္ထုျဖင့္ အရာ၀တၳဳတစ္ခုအား ထုိမိၿပီး ထုိအရာ၀တၳဳသည္ အေပၚသုိ႔ ေငါကနဲ ေပၚလာေလ၏။ "ဟာ.. ထယ္သြားႀကီး၊ ဘယ္တုန္းက ဘယ္သူ က်န္ထားခဲ့လဲ မသိဘူး။ ငါနဲ႔ ထုိက္လုိ႔ ငါ ရတာ" ဟူ၍ စဥ္းစားကာ လယ္ကန္သင္းရွိ မိန္းမအား "မိန္းမေရ... ထယ္သြားႀကီး တစ္ခု ထယ္ထုိးရင္း ေတြ႔တယ္။ အဆင္ေျပတာဘဲ၊ ငါတုိ႔ ကံရွိလုိ႔ ရတာ ေနမွာ" ဟု ေအာ္ေျပာေလ၏။

"ဘယ္မွာလဲ ျပစမ္းပါဦး" ဟု ေမးလဲေမး အနားသုိ႔လဲ လာေရာက္ကာ ေယာက်္ားျဖစ္သူထံမွ အသစ္ရသည္ ဆုိေသာ ထယ္သြားႀကီးကို ၾကည့္ရႈၿပီးေနာက္.....

"ရွင္ ဒီေလာက္ အ ရ တုံးရသလား။ ဒါ ဘယ္သူ႔ ထယ္သြားမွ မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္တုိ႔ ထယ္သြားႀကီး။ ရွင္ ထယ္ထုိးရင္း ပထမအပတ္က ျပဳတ္က်ထားခဲ့တာ။ အခု ေနာက္တစ္ပတ္(another round) ဒီေနရာေရာက္မွ ရွင္ ျပန္ေတြ႔တာ" ဟူ၍ ေအာ္ေငါက္ ေျပာဆုိ ေလေတာ့သည္။ ဟုတ္ေပသားဘဲ။ လယ္ကြက္ကုိ ထယ္ေရးညက္ေအာင္ တစ္ပတ္ၿပီးတစ္ပတ္ ခပ္စိပ္စိပ္ ထယ္ထုိးရသည္ မဟုတ္ပါလား။ ပထမအပတ္က ျပဳတ္က် က်န္ထားခဲ့သည့္ ထယ္သြားကို အခုတစ္ပတ္ ဒီေနရာေရာက္ေတာ့ ထယ္ထုျဖင့္ ျပန္ထုိးမိျခင္း ျဖစ္ေလ၏။

တစ္ေန႔
လင္ႏွင့္မယား လ်ာႏွင့္သြား ဆုိုရုိးစကားအတုိင္း လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အခ်င္းခ်င္း စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ၾကၿပီး စကားအေခ်အတင္ သူႏိုင္ ကုိယ္ႏုိင္ ေျပာေနၾကေလ၏။ မိႏွင္းက "ကၽြန္မ မိဘအရိပ္ေအာက္မွာ ေနစဥ္က အခုလုိ ဒုကၡမေရာက္ဖူး။ ေျခေမြးမီးမေလာင္ လက္ေမြး မီးမေလာင္ေနလာခဲ့ရတာ။ ရွင္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးမွဘဲ ဒုကၡေပါင္းစုံနဲ႔ ႀကဳံေတြ႔ရတာ။ ရွင္နဲ႔ ရတာ ကၽြန္မကံဆုိးတယ္" ဟူ၍ လင္ေတာ္ေမာင္အား ႏွက္လုိက္ေလ၏။ ေယာက်္ားျဖစ္သူကလဲ အားက်မခံ "ငါလဲ နင္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်မွ အခုလုိ ဒုကၡဆုိးေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႔ရတာ။ ငါ ရြာဦးေက်ာင္းမွာတုန္းကဆုိ ဘာမွ လုပ္စရာ မလုိဘူး။ ဘုရားရွိခုိးလုိက္၊ စာေလးက်က္လုိက္၊ တရားေလးထုိင္လုိက္နဲ႔ အဆင္ကို ေျပလုိ႔။ အခု နင္နဲ႔ ရမွ ငါ့ဘ၀မွာ မႀကဳံဖူးတဲ့ ဒုကၡေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႔ေနရတာ" ဟူ၍ ျပန္ပက္လုိက္ေလေတာ့၏။

ဤသုိ႔ဤႏွယ္ ဖုိက္လုိက္ ကုိက္လုိက္ မုိက္လုိက္ ရုိက္လုိက္ ျပန္ေခၚလုိက္ ျပန္ေဆာ္လုိက္ ျပန္ခ်စ္လုိက္ ျပန္ကစ္လုိက္ အက္ေၾကာင္းပ်ိဳးလုိက္ မ်က္ေစာင္းထုိးလုိက္ ျပန္ေအာ္လုိက္ ျပန္ေဆာ္လုိက္ ျပန္မုန္းလုိက္ ျပန္ၿပဳံးလုိက္ ဘုရား၀တ္ျပဳလုိက္ မယား၀တ္ျပဳလုိက္ျဖင့္ ရွစ္လခန္႔မွ် ၾကာေသာအခါ မိႏွင္းရဲ့ ခပ္ခ်ပ္ခ်ပ္ဗုိက္ကေလး တစ္ထြာေလာက္ အေပၚသို႔ ေဖာင္းတက္လာေသာဟူ၏။ ။ ၿပီးၿပီ။ ။


သင္ခန္းစာ။
အသက္ႀကီးမွ လူ႔ေဘာင္ကေန ရဟန္းေဘာင္သုိ႔ ကူးေျပာင္းလာသူသည္လည္းေကာငး္
အသက္ႀကီးမွ ရဟန္းေဘာင္ကေန လူ႔ေဘာင္သုိ႔ ကူးေျပာင္းလာသူသည္လည္းေကာင္း
လြန္စြာမွ ကုိးလုိ႔ကန္႔လန္႔ ႏုိင္လွေပ၏။ ။

သေဗၺသတၱာ အေ၀ရာ ေဟာႏၱဳ။
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)

.

27 comments:

ကိုရင္ said...

အင္း..တစ္ေၿခာက္လံုးမွာ ေရးတဲ့စာကို ပထမဆံုး comment ေပးရလို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ေၿခာက္ လံုး ပါတယ္..:D

ေနာက္တစ္ခု လုပ္ပါအံုး..
“အားက်ၿပီး မိန္းမယူမိရာ၀ယ္” ဆိုတာေလး လုပ္စမ္း
ပါအံုး... :D

Anonymous said...

haaaaaa--------yu chin own . ti pi lar?

ေန၀သန္ said...

ထိပ္ဆံုးက သကၤန္းသက္က ဘယ့္ႏွယ္ ႏွစ္ ၃၀ ျဖစ္ေနသတုန္း.. သူၾကီးရ... ဒီတစ္ခါေတာ့ သူၾကီးမဟုတ္တာေသခ်ာပါ၏... :D.. က်ဴပ္တို႕ သူၾကီးက လူျပိဳၾကီးဆိုတာ သတင္းရထား၏.. ဟိဟိ

ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ဟား ဟား ဟား။ ေမာင္ေန၀သန္ ေတာ္တယ္။
ျပင္လုိက္ၿပီ။ ၂၀ လုိ႔။
၃၀ ဟုတ္ဘူးးးးးး။ း)
ေက်းဇူးးး


ခင္မင္လွ်က္

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ said...

ကိုရင္ေျပာသလိုပဲ
“အားက်ၿပီး မိန္းမယူမိရာ၀ယ္” ဆိုတာေလးေရးပါအံုး
၁၂.၁၂.၂၀၁၂ မွေရးမယ္ေတာ့ မလုပ္နဲ႔ေနာ္
ခင္မင္လ်က္
လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ဒီအဲျဖစ္ကေတာ႔သၾကီးမဟုတ္တာေသခ်ာေနပါတယ္
သၾကီးကလူပ်ဳိၾကီးေလေနာ္
ခ်စ္တတ္သူ....အိမ္ေထာင္ရွိသူေတြကု္အားက်ျပီး
ခ်စ္သူရွာတဲ႔အေၾကာင္းေလးလဲေရးပါသၾကီးရယ္
ဒီေန႔ညကုိသာေရးလုိက္ေတာ႔
ထူးျခားသြားေအာင္လုိ႔တစ္၆လုံးမွာ....
ခင္မင္တဲ႔ ဂ်က္စမုိင္း(ဒုိးကန္အေရး)
မုန္လာထုပ္(ေတာင္တစ္လုံးေပးတဲ႔အမည္)

An Asian Tour Operator said...

သာဓုပါဗ်ာ။ သခၤန္းစာ ယူသြားပါတယ္။ :)

flowerpoem said...

ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္ လူ႕ေဘာက္ဒုကၡေတြက ကြက္ကြက္္ကြင္းကြင္းကို ျမင္ရတာပဲ :)

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

၁ ေျခာက္လံးု အမွတ္တရကို ခပ္ျပံဳးျပံဳးဖတ္သြးတယ္ သူဂ်ီး..
ေအာ္ ရဟန္းလူထြက္ကလည္း လုူ႕ေဘာင္ေလာကနဲ႔ အံမဝင္ျဖစ္ေနတာ ရယ္စရာျပံဳးစရာရယ္..
၁ေျခာက္လံုးမွာ ကိုကိုေမာင္လဲ ျပံဳးႏိုင္ပါေစေၾကာင္း...

mstint said...

ကိုကိုေမာင္တစ္ေယာက္ 'ဘုရားရွိခုိးလုိက္၊ စာေလးက်က္လုိက္၊ တရားေလးထုိင္လုိက္နဲ႔ အဆင္ကို ေျပလုိ႔' ဆိုတဲ့ဘဝကို အားက်မိတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္ း))
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

Anonymous said...

one round
two round
another round ;)
သူၾကီး..ေရးလည္း.ေရးတတ္ပါေပ့ဗ်ာ့ းP
ေလးစားလွ်က္
မိစံ

ဆူးသစ္ said...

ဖတ္လို႔ေကာင္းပါတယ္။

ဘုန္းဘုန္းေတာက္ said...

သူႀကီးမင္းက ဒီလုိေလးေကာ ႀကားဖူးလား ဟို၀ါေလ ဘုန္းႀကီးလူထြက္က သူ႕ရည္းစားနဲ႔ တြဲၿပီး လမ္းေလွ်ာက္သြားတယ္။ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ သစ္ပင္ႀကီးႀကီးတစ္ပင္ေတြ႕တယ္။ သူ႕ရည္းစားက "ေမာင္ ဟုိ သစ္ပင္ေအာက္မွာ..."လုိ႔ ေျပာမလုိ႔ရွိေသး "ဘုန္းႀကီးဘ၀တုန္းက သစ္ပင္ေအာက္မွာ တရားထုိင္ခဲ့တာ ျပန္အမွတ္ရတယ္"တဲ့။ အင့္ တုံးလုိက္ထွာေနာ္။ ဘုန္းဘုန္းေတာက္ လူထြက္ရင္ေတာ့ အဲဒီလုိႀကီးေတာ့.................။

ေမသိမ့္သိမ့္ ေက်ာ္ said...

ဟီးဟီး။ ရယ္လိုက္ရတာ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ (ၾကံၾကံဖန္ဖန္ပဲ ေရးတတ္ပါ့) ထပ္ဖတ္သြားပါတယ္ရွင္။


ခင္တဲ့
ေမသိမ့္

မဒမ္ကိုး said...

အင္းးး အင္းး ေသခ်ာတယ္ ေသခ်ာတယ္
တဂ်ီးကိုယ္ေတြ႕ေတြေနမွာ
တခါတခါမ်ားသံသယေတာင္၀င္မိပါရဲ႕
တဂ်ီးဟာဘုန္းၾကီးလူထြက္မ်ားျဖစ္ေနေလေရာ႕သလား း)

ဟန္ၾကည္ said...

မိုက္ပါဘိ မဒိုးကန္ရယ္...
သူႀကီးက ဘုန္းႀကီးလူထြက္ဆိုရင္ အခုအခ်ိန္ေလာက္ဆို မာတုဂါမေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ႏွစ္ပါးၾကည္ေနေရာေပါ့...ၿပီးေတာ့ ဘာတဲ့ ...“ ကာမဂုဏ္ေလးမ်ားအလိုရွိရင္လည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာပါဘိ ” ေတြဘာေတြ တတ္မွာေပါ့... အခုၾကည့္ တို႔သူႀကီးခမ်ာ ဘယ္ကေလာက္ ရိုးသားရွာသလဲ မိန္းကေလးမ်ားဆိုရင္ ေစ့ေစ့ေတာင္ မၾကည့္ရွာဘူး...( ႀကဳိက္မိမွာစိုးလို႔ ... ဟဲ ဟဲ )

ဘုန္းႀကီးလူထြက္တစ္ေယာက္ မိန္းမယူၿပီးေတာ့ တစ္နယ္တစ္ေက်းကို ခရီးထြက္ၾကပါေလေရာတဲ့...ရာသီကလည္း ေဆာင္းတြင္းႀကီးျဖစ္ျပန္ေတာ့ အေအးဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ လူျပန္ေတာ္ဘုရားက သူ႔မိန္းမဘက္လွည့္ၿပီး “ သူ႕ရြာ...သူ႕ျပည္...ခ်မ္းသေလ...ေစာင္ေကာ ” ဆိုၿပီး ေစာင္ေတာင္းတယ္ဆိုပဲ သူႀကီးရဲ႕...ကမၸ၀ါဖတ္ေနက်ဆိုေတာ့ “ သုနာ...သုေတ...ဘေႏၵ...သံေဃာ” ဆိုတာနဲ႔လည္း အထာက်ေနရဲ႕ မဟုတ္လား...


တစ္ေျခာက္လံုးမွာ သူႀကီးတို႔ ေရးႏိုင္ေပမယ့္ ကြန္ပ်ဴတာ ႏွာေစးသြားရွာလို႔ လြတ္ျပန္ေပါ့ တစ္ရက္...

San San Htun said...

တဂ်ီးမင္း ကိုယ္ေတြ ့လားဗ်..မဟုတ္ႏိုင္ေပါင္ လူၿပိ ုၾကီးဟု သတင္းရထားသည္..:P

ကိုေဇာ္ said...

သူမ်ားရဲ႕ စိတ္ကူး အိပ္မက္ေလးေတြကို ဒီပို႔စ္ၾကီးနဲ႔ ဖ်က္ပစ္တယ္ လူဇိုးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
အခုေတာ့ အသစ္ေျပာင္းသြားျပီ . . . ႏွစ္ေယာက္ တခါတည္းပဲ ယူလိုက္ေတာ့မယ္ . . ဟဟဟ

ဟန္ၾကည္ said...

မေန႕ကပဲ မဒိုးကန္ေနာက္ကေန ကြန္မန္႔တင္လိုက္ပါေသးတယ္...ဘယ္မ်ားေျခေထာက္ေပါက္သြားပါလိမ့္...

အားက်ၿပီး ဘာညာကြိကြ...ေနာက္ဆက္တြဲပို႔စ္မ်ားကိုလည္း ေစာင့္ေမွ်ာ္လွ်က္ပါဗ်ား...

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ဆရာဟန္ၾကည္ေရ့..
ဒီကြန္မင့္ေလး ေရာက္ခဲ့လာမွ ဆရာ့ကြန္မင့္တစ္ခု ေပ်ာက္ေနတာ သတိထားမိတယ္။ ဆရာ့ကြန္မင့္ကို မေန႔က အီးေမးလ္ထဲကဘဲ ဖတ္ခဲ့တာေလ။ ဘေလာ့ကြန္မင့္ထဲမွာ မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အခု စစ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ Spam ထဲ ေရာက္ေနတယ္။ ဆရာကြန္မင့္န႔ဲ ေနာက္ကြန္မင့္တစ္ခုေလ။
အခုမွ ျပန္ဆြဲထုတ္လုိက္ရတယ္။
ေဆာရီးေနာ္ ဆရာ။ ေနာက္ဆုိ Spam ထဲ ခဏခဏ ၀င္ၾကည့္မွ။ ေတာ္ၾကာ သူတုိ႔ကြန္မင့္ေတြ ဖ်က္ပစ္တယ္ဆုိၿပီး ေဒါသပြါးတာ ခံေနရမွာ ေၾကာက္ရတယ္။ ဘယ္သူ႔ကြန္မင့္ကိုမွ တစ္ခါမွ Delete မလုပ္ခဲ့ဖူးပါဘူး။

အားလုံးကို ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။

ခင္မင္လွ်က္
တဂ်င္းမီးးးးး

ညိမ္းႏိုင္ said...

အိမ္း....တဂ်ီးေရ....၁ေျခာက္လံုးကို အေတာ္ႀကီးလြန္မွ
ေရာက္လာရတယ္ဗ်ာ....၊လူျပန္ေဒၚတဂ်ီးမင္းရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႕
ဟုတ္ဟန္မတူတဲ့ကိုယ္ေတြ႕ေလးကို တၿပံဳးၿပံဳးနဲ႕ဖတ္သြား
ပါတယ္ဗ်ားးးးးး။

Anonymous said...

ကုိတင္ေဖႀကီးေမးေတာ႔ အဆင္ေျပပါတယ္ အားလုံးေရွာေရွာရႈရႈပါပဲလုိ႔ျပန္မေျဖမိတာကံေကာင္းေပါ႔ း)

သယ္ဂ်ီးရယ္ရတယ္ဗ်ာ႔ း)

ေမာင္ဘႀကိဳင္

Anonymous said...

ေရွာေရွာရႈရႈဆုိတာ ဗမာစကားရွိသလားသိဖူးဗ်ာ႔ တိန္ း)
ေရွာဆုိတာက ေခ်ာတာ ရႈဆုိတာကေမြ႔ ေခ်ာေမြ႕တာကိုေျပာတာထင္တာပဲ

တိန္
ကိုယ္႔ဟာနဲ႔ကိုယ္ရႈပ္ကုန္ပါၿပီဗ်ာာ

ေမာင္ဘႀကိဳင္

blackroze said...

တဂ်ီး
သူမ်ားေကာမက္ဖ်က္ထားတယ္မွတ္လား..
ဒါကိုသူမ်ားဖတ္ျပီးတာၾကာလွေပါ့ ေကာမက္လည္း
ေရးခဲ့တယ္..အခုမရွိေတာ့ဘူး..
တဂ်ီးဖ်က္လိုက္တာေနမွာ
ေကာမက္ျပန္ထည့္ေပးပါတဂ်ီး..
သူမ်ားစေနတာမဟုတ္ဘူးေနာ္
အတည္ေျပာေနတာ

ဂ်ယ္ရီပစ္ပစ္

ဟန္ၾကည္ said...

သူႀကီးတစ္ေယာက္ ဘာေတြႀကံစဥ္ေနပါလိမ့္...စာေလးဘာေလးမ်ားလည္း ေရးစမ္းပါဦးေတာ့...အိုဖို႔အတြက္မ်ားႀကဳိးပမ္းေနေရာ့သလားမသိ...သူႀကီးစာေလးေတြမဖတ္ရတာၾကာေတာ့ သတိရသဗ်ား...

Candy said...

မိန္းကေလးက လာဆိုၿပီး လက္ဆြဲေခၚသြားတယ္တဲ့.. အဟိ.. ရွက္ခ်ာၾကီး

ရီရတယ္.. :P :D :D

custom essays writing service online said...

anymore, to die purposelessly anymore, to get injuries anymore. custom essays writing service online