Sunday 28 February 2010

အဆင္ေျပပါေစ


အလုပ္တစ္ခု၊ အေၾကာင္းျပဳ၍
တစ္ခုခရီး၊ သြားၿပီးေျဖရွင္း၊
သူ႔ရည္ခ်င္းကုိ၊ ရွင္းရွင္းယုံျငား
ငါ့စိတ္အားမူ၊ သနားငဲ့ညွာ
ကုိယ္ခ်င္းစာသည္၊ ခ်မ္းသာအျပည့္ရွိပါေစ။

မုိးကေအးေအး၊ ဟုိဒီေတြး၍
လြမ္းေရးဆင့္ကဲ၊ ဗ်ာပါကဲသည္
ခ်စ္သဲအဆင္ေျပပါေစ။

တိမ္ေတာင္ညိဳမဲ၊ မုိးရြာသဲလည္း
ရင္ထဲဆူေလာင္၊ စိတ္ေဘာင္ဘင္ခတ္
တစ္ျခားရပ္မွာ၊ တတ္သည့္ပညာ
မေနသာ၍၊ သြားကာလုပ္ေန
သူ႔အေျခသည္၊ ေအာင္ေျမအတိၿပီးပါေစ။

...

Wednesday 24 February 2010

ဘယ္လုိေျပာရပါ့မလဲ ???


ခ်စ္သူစိတ္ဓါတ္၊ လြန္လြတ္လပ္ဖုိ႔
သင့္အပ္ေနရာ၊ သူသြားတာကုိ
ဣႆာ မေစၦ၊ မျဖစ္ေပဘူး
"သြားေလ သြားေလ"၊ ငါဆုိေခ်ေသာ္
"ခ်စ္ေတြယုိယြင္း၊ ေလ်ာ့ၿပိဳဆင္းလုိ႔
လင္းတ ထိုးၿပီး၊ က်ီးခ်ီယူစား

ပစ္ရက္အားတယ္၊ သနားမညွာ
ညွာတာမေထာက္၊ ေပါက္လြတ္ ပဲစား
သေဘာထားတယ္"
တဲ့။


ဟုိနား ဒီနား၊ ဆင္ျခင္သြားဖုိ႔
သနားညွာတာ၊ စုိးရိမ္စြာျဖင့္
စဥ္လာအရ၊ တင္ကာျပေသာ္၊
သူ႔အာေဘာ္ကား၊ "ပ်ိဳေဖာ္အရြယ္
သက္ငယ္မဟုတ္၊ မရႈပ္မလည္

မခ်ဳပ္ျခယ္နဲ႔၊ က်ဳပ္မငယ္ေတာ့ဘူး

နားထားဦး"
တဲ့။


ကဲဗ်ာ..
အထားစကာ၊ အထာစကား
ငါနားမလည္ဘူး၊ ဘယ္၀ယ္ ဘယ္သုိ႔
ဘယ္သုိ႔ ဘယ္ပုံ၊ ဘယ္ပုံ ဘယ္နည္း
ဘယ္နည္း ဘယ္ဆီ၊ ဘယ္ဆီ ဘယ္သြား
စကားႀကီးဆယ္ခြန္း၊ ငါ့မွာထြန္းလဲ
ဆယ္ခြန္းလုံးပယ္၊ ေရာင္လယ္လယ္ျဖစ္
ငါ စိတ္ညစ္တယ္၊ ခ်စ္သူေတြၾကား
ေျပာစကားကုိ၊ သိထားသူေတြ
ကူညီေစလုိ၊ ေတာင္းကာဆုိသည္
ငါ့ကုိ နည္းေပးၾကပါလွည့္။ ။


အမွာစာ။
ကဗ်ာထဲမွာ ငါ ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရကုိ သုံးစြဲလုိက္တဲ့အတြက္ ရုိင္းသြားသလုိျဖစ္ရင္ စာဖတ္သူအားလုံးကုိ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကာရန္ဦးစားေပးၿပီးေရးရလုိ႔ ပါ။ နဲနဲေတာ့ ရုိင္းေနသလုိဘဲ း၀( ။


...

Monday 22 February 2010

ခ်စ္မွတ္တုိင္ (ယုိင္မွာစုိး)

ခ်စ္မွတ္တုိင္
သူ စုိက္ခ့ဲတဲ့ ခ်စ္မွတ္တုိင္
ငါ စိုက္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္မွတ္တုိင္။

တူကုိင္ကာ တူၿပိဳင္စုိက္ပါတဲ့
ခ်စ္မွတ္တုိင္ ၿပိဳင္စံရွားရယ္က
ၾကြားၾကြား၀ံ့ဆုိင္။

ေလ အေသာ့မွာလ
ေသြေတာ့မကြဲ႔ဟန္ကုိျပင္
သူျမင္ခ်က္က ဆန္း။

တစ္လြဲဓိပၸါယ္
မကြဲ ကြဲေအာင္ဖန္ၿပီထင့္
သူ႔ထံမွာ သူ႔မာန္ဟပ္ပါလုိ႔
ခ်စ္ေမတၱာ ပစ္ခြါရက္၀ံ့ေအာင္
မွတ္တုိင္ကုိ ဆြဲကုိင္လွဲခ်တယ္
သဲနင့္ေအာင္လြမ္း။ ။

မွတ္ခ်က္။
ခ်စ္သူေလးအတြက္ ခ်စ္မ်က္ေျပေစဖို႔ (ဆရာမင္းသု၀ဏ္ရဲ ့သေျပညိဳ အလုိက္ျဖင့္) ခံစားေရးဖြဲ႔ထားျခင္းရယ္ပါ။

...

Wednesday 17 February 2010

ပုိးေကာင္

အခ်စ္က ေ၀က်လာတဲ့
ေသာက ပုိးေကာင္ေတြ
ေရပြက္ပမာေလးအတြက္
အခ်စ္ေနာက္ လုိက္ေနၾကဆဲ။

ရုိးအီမသြားတဲ့
ဆားငံရည္ကို ေက်းဇူးတင္တယ္
မနက္ဖန္ေတြရဲ ့ မာယာတစ္သိန္းကုိ
ရူးမုိက္စြာ နမ္းရႈိက္ခ်င္ေသးလုိ႔။

အမွန္ဆုိ
ေရငတ္ေနတုန္း
ေရတြင္းထဲ က်ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး
ေရတြင္းထဲက်ေနရင္းက
ေရငတ္ေနတာ။

၀င္သက္ထြက္သက္နဲ႔အမွ်
ပုိး တစ္ေကာင္ရဲ ့ ညွင္းပန္းမႈကုိ
သာယာစြာ မိန္းမူးေနတဲ့ ငါဟာလဲ
မနက္ဖန္ေတြရဲ ့
ပုိးတစ္ေကာင္ပါဘဲ။

...

Monday 15 February 2010

ဒီလုိေန

၀တ္ရုံေနက် Hounslow ရယ္
ေသာက္သုံးေနက် Piccadilly line ရယ္
ခါးသက္သက္၀ါးမ်ိဳေနရတဲ့
Soas ဂုိေထာင္ထဲမွာ
ငါ့အတၱေတြ ေသြးဖုိ႔
အနတၱေတြ ေခ်ာင္ထုိးထားျဖစ္တယ္။

ျမင္ေနတဲ့ မျမင္သင့္တဲ့အရာရယ္
ျမင္ခ်င္တဲ့ မျမင္ရတဲ့အရာရယ္
ျမင္သင့္တဲ့ မျမင္ႏုိင္တဲ့အရာရယ္
ငါ့စိတ္ေတြကုိ
လဟာျပင္ထဲ ပုိ႔ေနၾကေလရဲ ့။

ဒီႏွစ္ဟာ
မႏွစ္ကျဖစ္ခဲ့ရင္
လာမဲ့ႏွစ္မတုိင္ခင္
ငါေသြးထားတဲ့
ငါ့အတၱေတြ
အေရာင္ေတာက္ေနေလာက္ၿပီ။

ဒါေပမဲ့လဲေလ...
လာမဲ့ႏွစ္ဆုိတဲ့အရာဟာလဲ
ဒီႏွစ္အျဖစ္
လာမဲ့ႏွစ္မွာ
က ျပ အသုံးေတာ္ခံဦးမွာပါ။ ။

ဒီႏွစ္ေတြ
လာမဲ့ႏွစ္မျဖစ္ေသးသမွ်ေတာ့
အညမညအလယ္မွာ
သဟဇာတျဖစ္ဖုိ႔
တစ္ခါတစ္ေလ
သစၥာတရားေတြကုိ
ဒြါရႏွင့္မုခအနားယူထားသင့္တယ္။


...

Sunday 14 February 2010

ခ်စ္သူ႔အာရုံ


စကၠန္႔ပုိင္းအတြင္း
ကမၻာအႏွ႔ံ
ေျခဆန္႔ေနတဲ့
ဒီစိတ္။

မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္း
ကုေဋခ်ီၿပီး
ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့
ဒီစိတ္။

လ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္း
ေကာင္းျခင္းမေကာင္းျခင္းကုိ
စုေဆာင္းတတ္တဲ့
ဒီစိတ္။

လက္ဖ်စ္တစ္သြက္အတြင္း
ပလီပလာနဲ႔
လုိခ်င္တာမ်ားလွတဲ့
ဒီစိတ္။

ဒီေန႔မွာေတာ့
အဲဒီစိတ္ကို
အာရုံတစ္ခုထဲေပၚ
တစ္ေန႔လုံး တင္ထားလုိက္တယ္။

ခ်စ္သူ..
မပူပန္ေလနဲ႔
အဲဒီအာရုံဟာ
မင္းေလး ကုိယ္တုိင္ပါဘဲ။ ။


....

Saturday 13 February 2010

အားနာမိျခင္း

ပါးစပ္ထဲက
လွ်ံက်လာတဲ့
ဇာတိမာန္။

လက္ေပၚက
ခုန္ထြက္လာတဲ့
ဇာတိမာန္။

ႏွလုံးသားထဲ
ကဗ်ည္းမတင္သမွ်
ေမြးေန႔ရွင္ကုိ
အားနာမိတယ္။

...

Friday 12 February 2010

အေတြ႔အႀကဳံတမ္းခ်င္း


ေရထဲက ငါး
ကုန္းေပၚထားေတာ့
ဖလပ္ ဖလပ္။

ကုန္းေပၚက ၀က္
ေရထဲ သက္ေတာ့
ဘယ္ယက္ ညာယက္။

ေန႔မျမင္တဲ့ ဇီးကြက္
ညမထင္တဲ့ ေတာၾကက္
သူတုိ႔ထက္ ငါဆုိးမယ္။

တစ္ေန႔..
မႀကဳံးဖူးေသးတဲ့
ေလွအလူးမွာ
ငါ.. ရူးမ်ားေနလိမ့္မလား။

....

အိပ္မက္ရုိင္း


ေျခမကုိ ရွပ္တုိက္သြားတဲ့
ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုရဲ ့
က်ီစယ္မႈေအာက္မွာ
ငါ သာယာခဲ့ဖူးတယ္။

ဗဟုိရပ္၀န္း အလယ္တည့္တည့္
ထိမွန္ခံရတဲ့
သားေကာင္အျဖစ္
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ
ငါ ၾကည္ႏူးခဲ့ဖူးတယ္။

ျမွားတစ္စင္းရဲ ့ထိေတြ႔မႈေၾကာင့္
တိမ္ဆုိင္ေတြ ၾကယ္ေတြ လေတြ ျပည္ႏွက္ေနတဲ့
အာကာသကမၻာထဲမွာ ေရာက္ရွိေနရသလုိမ်ိဳး
ငါ ရန္ခုန္ခဲ့ဖူးတယ္။

ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံရဲ ့
မာန္ဟုန္ေတြက
တုိက္ပြဲေခၚသံဟစ္ေၾကြးေနသေယာင္ေယာင္။


အိပ္မက္ရုိင္းရယ္...
မရပ္တန္႔လုိက္ပါနဲ႔
မင့္ရဲ ့ႏွိပ္စက္မႈကုိ
ငါတမ္းတေနဆဲပါဘဲ။


....

Thursday 11 February 2010

ႀကိဳးစားပါ


ေရရွိရင္ ကမ္းရွိရမယ္ဆုိၿပီး
သမုဒၵရာထဲ လက္ပစ္ကူးခဲ့တဲ့
မဟာဇနကမင္းသား။

ေသျခင္းရွိရင္ မေသျခင္း ရွိရမယ္ဆုိၿပီး
မိဂဒါ၀ုန္ထဲ မေသျခင္းကုိ အရွာထြက္ခဲ့တဲ့
သိဒၶတၳမင္းသား။

ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈရွိရင္ လြတ္လပ္မႈရွိရမယ္ဆုိၿပီး
ဆင္းရဲဒုကၡမ်ိဳးစုံခံကာ လြတ္လပ္မႈအတြက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တဲ့
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း။

သူတုိ႔ အရမ္းပင္ပန္းခဲ့ၾကတယ္။

မင့္မွာ....
လက္ရွိတယ္
တက္ရွိတယ္
ေလွရွိတယ္
ဒီေတာ့
ဘာလုိေသးလဲ။

ပန္းတုိင္အေရာက္
ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ ေလွာ္ခတ္စမ္းပါေလ။

...

Sunday 7 February 2010

အတူတူေနၾကတဲ့အခါ....


လူျဖစ္ေစ တိရစၦာန္ျဖစ္ေစ ငွက္ျဖစ္ေစ နာနာဘာ၀ေတြျဖစ္ေစ မ်ားေသာအားျဖင့္ အုပ္စုလုိက္ အသင္းဖဲြ႔လုိက္ ေနထုိင္ၾကရပါတယ္။
အသင္းအဖြဲ႔ဆုိတဲ့ေနရာမွာ မိသားစု မ်ိဳးတူစု ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြ လုပ္ငန္းတူ ႒ာနတူစတဲ့ အစုအစုေလးေတြအားလုံးပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီလုိေနထုိင္ၾကတဲ့အခါမွာ ဘာေတြျဖစ္ေပၚလာတတ္ၾကသလဲဆုိေတာ့ ေရွာင္လြဲမရႏုိင္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းေတြပါဘဲ။

အုိးခ်င္းထား အုိးခ်င္းထိ ႀကိဳးခ်င္းထား ႀကိဳးခ်င္းညွိဆုိသလို ျမင္ပါမ်ားေတာ့ ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္တတ္ၾကတာဟာ ဓမၼတာတစ္ခုပါ။ ဒါေပမဲ့ နီးစပ္မႈေၾကာင့္ ခ်စ္ေမတၱာေတြသာ ေပါက္ဖြားလာတတ္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ျမင္ပါမ်ားေတာ့ ျပယ္ဆုိသလုိ ခ်စ္ျခင္းေတြျပယ္ေပ်ာက္ၿပီး မုန္းတီးမႈေတြလဲ ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ကုိယ့္ရဲ ့ အခ်စ္ဆုံးဇနီးမယားကိုေတာင္မွ အနီးကပ္ဆုံးအႀကီးမားဆုံးရန္သူတဲ့။ ဇာတ္ေတာ္နိပါတ္ေတာ္ေတြမွာ အဲဒီလုိ ဆုိထားတယ္။ ၿပီးေတာ့ နီးလြန္းေတာ့ ရန္ေတြျဖစ္ ေ၀းသြားေတာ့ လြမ္းက်န္ရစ္ဆုိတာလဲ ရွိေသးတယ္။
ဘာကုိမွ ၾကည့္မေနပါနဲ႔။ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြကိုဘဲ ၾကည့္ပါ။ တစ္ခါတစ္ခါ အဆင္ေျပလုိက္။ တစ္ခါတစ္ခါ တုိက္မယ္ခုိက္မယ္လုပ္လုိက္နဲ႔။ ေျပာင္းလဲမႈေတြေလ။ အဲဒါ နီးစပ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြေပါ့။

က်ေနာ္အပါအ၀င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ ့အားနည္းခ်က္တစ္ခုက အစမွာ အရမ္းေကာင္းတတ္ၿပီး ၾကာလာရင္အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ျမင္လာၾကၿပီး စည္းလုံးမႈ မရွိၾကေတာ့တာပါဘဲ။ စည္းလုံးမႈမရွိတာထက္ ဆရာအတင္မခံခ်င္ၾကတာက ပုိမ်ားမယ္ထင္တယ္။ မရွိသင့္တဲ့မာနေတြရွိတတ္ၾကၿပီး မေယာင္ရာဆီလူးတတ္ၾကပါတယ္။ အလုပ္ကို တကယ္လုပ္တာထက္ လူႀကီးေရာက္လာမွ မ်က္ႏွာသာရေအာင္ လုပ္ျပတတ္တာ မ်ားပါတယ္။ ေစတနာႏွင့္လုပ္ရမဲ့အလုပ္ကုိ မာနေတြတစ္သီႀကီးနဲ႔ ဟန္ပါပါ မာန္ပါပါ မ႑ပ္တုိင္တက္ျပၿပီး ငါတေကာလုပ္ျပတတ္ၾကတာလဲ ဒုနဲ႔ေဒးပါဘဲ။ ၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္တာထက္ နာမည္ရခ်င္တာက ပုိမ်ားတတ္ပါတယ္။ တာ၀န္ကုိ ေခါင္းေရွာင္တတ္ၿပီး အခြင့္အေရးကုိ လုယူတတ္ၾကသူေတြလဲ မျမင္ခ်င္အဆုံးမဟုတ္လား။

လူမွန္ရင္ အရည္အခ်င္းတစ္ခုစီေလာက္ေတာ့ အနည္းဆုံးပုိင္ဆုိင္ထားတတ္ၾကပါတယ္။ တစ္ခုခုဘက္မွာ အားနည္းေနတဲ့အတြက္ အထင္ေသးစရာမလုိသလုိ တစ္ဘက္ဘက္မွာ အားသာေနသူကုိလဲ အရမ္းႀကီး အထင္ႀကီးစရာမလုိပါဘူး။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္က ကုိယ့္ထက္(ပညာေရးဘက္မွာ)သာလြန္တဲ့သူေတြကုိ အရမ္းအထင္ႀကီးတတ္တဲ့ေရာဂါရွိေနသူ တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေပမဲ့လဲ.. အခ်ိန္ရဲ ့ ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္ အဲဒီေရာဂါကေတာ့ မႈန္၀ါးသြားသေလာက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဆုိလုိတာကေတာ့ အထင္ႀကီးရုံအဆင့္ေလာက္ဘဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ အရမ္းႀကီး အထင္ႀကီးတတ္တဲ့အဆင့္မွာ မရွိေတာ့ပါဘူး။

အဲဒီလုိဆုိေတာ့...
အတူတူေနထုိင္ၾကတဲ့အခါ ဘာေတြလုိအပ္သလဲ။
အထူးသျဖင့္ အေျခအေနအရ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ၊ မိဘႏွင့္ေ၀းတဲ့ေနရာေတြမွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့သူေတြအဖုိ႔ ပုိအေရးပါပါတယ္။ အျခားသူေတြနဲ႔ အတူေနရတ့ဲအခါမွာ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ဆက္ဆံေပါင္းသင္းမႈအတြက္ ဘာေတြလုိအပ္ပါသလဲ။ က်ေနာ့္အေတြ႔အႀကဳံအရေရာ သီအုိရီအရပါ ေကာက္ခ်က္ကေလးေတြ ဆြဲၾကည့္မိတယ္။


၁။ကုိယ္ဘာႀကိဳက္တတ္သလဲဆုိတာထက္ သူမ်ားေတြ ဘာမႀကိဳက္တတ္ဘူးလဲဆုိတာကုိ စဥ္းစားပါ။

၂။ကုိယ္ဘာမႀကိဳက္တတ္ဘူးလဲဆုိတာထက္ သူမ်ားေတြဘာႀကိဳက္တတ္သလဲဆုိတာကုိ ေတြးေခၚပါ။

၃။ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္မွအေကာင္းထင္ၿပီး သူမ်ားလုပ္တဲ့အလုပ္ကုိ မေကာင္းမျမင္ပါနဲ႔။

၄။ကိုယ္တုိင္ေကာင္းမႈမလုပ္ႏုိင္ရင္ေနပါေစ။ သူမ်ားေတြေကာင္းမႈလုပ္ေနတာကို မေကာင္းမထင္ပါနဲ႔။

၅။ကိုယ့္ရဲ ့အျပဳအမူဟာ တစ္ဖက္လူအေပၚေၾကာသလုိျဖစ္ေနသလားဆုိတာကုိ ဆင္ျခင္ပါ။

၆။တစ္ဘက္လူရဲ ့အျပဳအမူဟာ ကုိယ့္အေပၚေၾကာသလိုျဖစ္ေနရင္ တစ္ဖက္လူနားလည္ေအာင္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ညွိႏႈိင္းေျပာဆုိပါ။

၇။အခ်င္းခ်င္းအရြဲ႔မတုိက္ပါနဲ႔။

၈။အခ်င္းခ်င္းအထင္မေသးပါနဲ႔။

၉။အခ်င္းခ်င္းပုိင္နက္(ပုိင္နက္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည္)ကုိ မက်ဴးေက်ာ္ပါနဲ႔။

၁၀။အခ်င္းခ်င္းရဲ ့အေသးအဖြားအျပစ္မ်ားကုိ ဥေပကၡာျပဳေပးလုိက္ပါ။

၁၁။ကုိယ့္ဗီဇကုိ ႏွလုံးသြင္းပါ။

၁၂။သူ႔ဗီဇကုိ နားလည္ေပးပါ။

၁၃။ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္အညီ Common sense ကုိ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးပါ။

၁၄။လူတုိင္း မာနကုိယ္စီရွိတယ္ဆုိတာကုိ မေမ့ပါနဲ႔။

၁၅။ျဖစ္ႏုိင္ရင္ အခ်င္းခ်င္းႀကိဳတင္ၿပီး နားလည္မႈယူထားၾကရင္ အေကာင္းဆုံးပါဘဲ။


ဘုတ္က်ီးရုိေသ၊ က်ီးဘုတ္ရုိေသသေဘာမ်ိဳးေထြးပုိက္ၿပီး တစ္ေလွထဲစီး တစ္ခရီးထဲသြားသူခ်င္းအတူတူ အထက္က အခ်က္အလက္ေတြကို နွလုံးသြင္းၿပီး အျပန္အလွန္နားလည္ခြင့္လြတ္ေပးၾကရင္ အတူတူေနထုိင္တဲ့အခါ ပုိအဆင္ေျပမွာေသခ်ာပါတယ္။ အစေကာင္းမွ အေႏွာင္းေသခ်ာ လုိ႔စကားပုံရွိေပမဲ့ အခုရႈပ္မွ ေနာင္ရွင္း ဆုိတဲ့စကားပုံက ပုိသက္ေရာက္မႈရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစခ်င္း ေဆာက္နဲ႔ထြင္းေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူးေပါ့ေလ။ အစမွာ ညွိညွိႏႈိင္းႏႈိင္းႀကိဳလုပ္ထားၾကဖုိ႔ဆုိလုိတာပါ။ အဲဒီအတုိင္းျပဳလုပ္ရင္ အခ်င္းခ်င္းပဋိပကၡေတြနည္းပါးသြားပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘယ္အရာကုိဘဲ လုပ္လုပ္ ညီညြတ္စြာလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ၿပီး ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရရွိလာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

ဥာဏ္မီွသေလာက္စိတ္ကူးတင္ျပေပးလုိက္ျခင္းရယ္ပါ။ ။ မိတ္ေဆြတုိ႔ ေတြ႔ႀကဳံတာေလးေတြ၊ ေတြးေခၚမႈေလးေတြ၊ သင္ခန္းစားေလးေတြ ဒီထက္ပုိရွိခဲ့ရင္လဲ ထပ္ျဖည့္ေပးၾကေစလုိပါတယ္။

အားလုံး ညီညီညြတ္ညြတ္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အတူတူေနထုိင္ႏုိင္ၾကပါေစ။


..........

Friday 5 February 2010

က်ေနာ္တုိ႔ ရပ္ကြက္ထဲမွာ........


ဒီေန႔..
တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကုိ အဆင့္တစ္ခုမွ အဆင့္တစ္ခုသုိ႔ ခ်လုိက္၏။

ထုိတြင္..

တစ္ေယာက္ကား ေခါင္းခဲေန၏။
ၿပီးေတာ့ "အဂၤလန္အသင္းအတြက္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္လုပ္လုိက္ရတာပါ" ဟု ေျပာ၏။

တစ္ေယာက္ကား စိတ္လႈပ္ရွားတုန္လႈပ္ေန၏။
ၿပီးေတာ့ "အဆင့္ခ်လုိက္ေပမဲ့ ခ်လုိက္သူကုိ အၾကည္ညိဳမပ်က္ပါဘူး"ဟု ေျပာ၏။

တစ္ေယာက္ကား (က်ေနာ့္အထင္) က်ိတ္ေပ်ာ္ေန၏။
(.............................)

တစ္ေယာက္ကား စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေန၏။
ၿပီးေတာ့ "မီးေတာက္ထဲကုိ ေလာင္စာထပ္မတည့္ခ်င္ဘူး" ဟုေျပာ၏။

တစ္ေယာက္ကား ေဒါသအုိးေပါက္ကြဲေန၏။
ၿပီးေတာ့ "သူႏွင့္အတူတူ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး"ဟုေျပာ၏။

တစ္ေယာက္ကား ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းေန၏
ၿပီးေတာ့ "သူႏွင့္မပတ္သက္ခ်င္ေတာ့ဘူး" ဟု ေျပာ၏။

သူတုိ႔ ဘယ္သူေတြလဲ????
တကယ္ဘဲ အနာဂါတ္မွာ သူတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း မပတ္သက္ၾကေတာ့ဘူးလား????



.......

Monday 1 February 2010

အေမ့အခ်စ္ (ပုိ႔စ္ ၅၀၀ ျပည့္ အမွတ္တရ)


က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက အတုိဆုံး၀တၳဳတစ္ပုဒ္ဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အခုထက္ထိ မွတ္မိေနတုန္းပါဘဲ။ ဘယ္သူေရးမွန္းေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး။ တုိတုိေလးနဲ႔ ထိမိလွပါတယ္။
...

ေက်ာင္းသြားခါနီး သမီးေလးဖုိ႔ ၾကက္သားေၾကာ္ေလး ခ်ိဳင့္ထဲထည့္ၿပီး......

"သမီးေရ... ၾကက္သားေၾကာ္ေလးကုိ ေက်ာင္းမွာ စားဖုိ႔ယူသြားေနာ္"


"အေမ့ကေကာ ဘာဟင္းနဲ႔စားမွာလဲ။ ခြဲခ်န္ထားတာလဲ မေတြ႔ဘူး"


"အေမက ၾကက္သားမႀကိဳက္ဘူးသမီးေလးရဲ ့။ ထမင္းျဖဴေလးနဲ႔ငါးပိရည္နဲ႔က အေမ့အႀကိဳက္ဆုံး"


အဲဒီသမီးေလးအရြယ္ေရာက္ၿပီး အိမ္ေထာင္က်တယ္။ သမီးတစ္ေယာက္ေမြးဖြားတယ္။
သူ႔သမီးေလးေက်ာင္းသြားခါနီးမွာ ၾကက္သားေၾကာ္ေလးကုိ ခ်ိဳင့္ထဲထည့္ေပးၿပီး.....

"သမီး..... ၾကက္သားေၾကာ္ေလးကုိ ေက်ာင္းမွာ စားဖုိ႔ယူသြားေနာ္"


"အေမ့အတြက္ေကာ ခ်န္ထားေသးလို႔လား"


ဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီအေမဟာ သူ႔အေမကုိ သတိရၿပီး မ်က္ရည္ေတြက်လို႔ေနေလရဲ ့။ ၿပီးေတာ့ စကားတစ္ခြန္းကိုလဲ တုိးတုိးေလး ေျပာလုိက္တယ္။

"အေမရယ္... သမီးလဲ အခုဆုိ ၾကက္သားမႀကိဳက္ေတာ့ပါဘူး
" တဲ့။
......


အေမအေၾကာင္းေရးမယ္ဆုိရင္ ေရးလုိ႔ ကုန္ႏုိင္အံ့မထင္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အေမ့ေမတၱာဟာ အရာအားလုံးတုိ႔ထက္ မြန္ျမတ္ေနလုိ႔ပါဘဲ။ သားသမီးေတြအတြက္ အငတ္ခံႏုိင္သူဟာ အေမတစ္ေယာက္ဘဲ ရွိပါတယ္။ သားသမီးေတြအတြက္ အသက္စေတးႏုိင္တဲ့သူဟာလဲ အေမတစ္ေယာက္ဘဲရွိပါတယ္။

သားေဇာႏွင့္ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ ရုရွားဇာဘုရင္ကုိ အံတုခဲ့တဲ့ အေမ၊ တုိးေအးသေဘၤာပ်က္ၿပီး ေသဆုံးၾကတဲ့အထဲမွာ ေရထဲ ၁၅ရက္ၾကာမွ ေတြ႔ရတဲ့ (ေသဆုံးၿပီးခႏၶာကိုယ္ပုပ္ပြသည့္တုိင္) သားေသေလးကုိ ဖက္လ်က္နဲ႔ ေသဆုံးေနတဲ့ အေမ။ "သားတုိ႔ရဲ ့ပညာေရးကုိ အရႈံးမခံႏုိင္ဘူး၊ အေမ့အသက္ ေသခ်င္ေသပါေစ။ ေက်ာင္းစာေတြရပ္ထားၿပီး ဘာျဖစ္လုိ႔ ျပန္လာခဲ့ရတာလဲ"လုိ႔ အေမေသဆုံးခါနီး (ေက်ာင္းစာခဏရပ္ထားကာ အေမ့ဆီအေျပးျပန္လာခဲ့တဲ့) က်ေနာ္တုိ႔ကုိ တစ္ဖြဖြေျပာသြားတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔အေမ။ အားလုံးဟာ အေမေတြ... အေမေတြ ပါဘဲေလ။

လူသားတုိင္းမွာ အေမရွိပါတယ္။ အေမနဲ႔မကင္းႏုိင္ပါဘူး။ သူ႔အေမ ကုိယ့္အေမကြဲေပမဲ့ အေမအားလုံးကေတာ့ သားသမီးေတြရဲ ့ မိခင္ေတြပါဘဲ။
.....

မိခင္ေတြအားလုံးထဲမွာမွ တရုတ္ျပည္ စီခၽြန္းျပည္နယ္ ငလ်င္ဒဏ္ေၾကာင့္ အိမ္ၿပိဳက်ၿပီး အုတ္က်ိဳးအုတ္ပဲ့ဖိမိကာ ေသဆုံးသြားတဲ့ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ ့
အျဖစ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ရင္ကုိ အလႈပ္ခတ္ေစဆုံးပါဘဲ။
*****

၂၀၀၈ခု၊ ေမလ ၁၂ ရက္ေန႔က တရုတ္ျပည္ စီခၽြန္းျပည္နယ္မွာ ၈.၀ မတ္ဂနီက်ဳအင္အားရွိေျမငလ်င္တစ္ခု ျပင္းထန္စြာလႈပ္ခတ္ၿပီး လူေပါင္း ၈၀၀၀၀ ထက္မနည္းေသဆုံးကာ ၄၀၀၀၀၀ ခန္႔ ဒဏ္ရာရရွိၾကၿပီး သန္းေပါင္းမ်ားစြာ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားေတြက အားတက္သေရာ အေဆာက္အဦအပ်က္ေတြကုိ ဖယ္ရွားၿပီး ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

တစ္ေန႔။
ငလ်င္ဒုကၡသည္ ကယ္ဆယ္ေရးအသင္းသားေတြ အေဆာက္အဦးတစ္ခုကုိ အသြားမွာ အသင္းေခါင္းေဆာင္က ရုတ္တရက္ ေနာက္ျပန္လွည့္ကာသူ႔အသင္းသားေတြကုိ "ျမန္ျမန္လာ" ဆုိၿပီး ေအာ္ဟစ္ကာၿပိဳက်ေနတဲ့အိမ္တစ္ခုဆီ ေျပးသြားပါတယ္။ ၀န္ထမ္းေတြလဲ သူ႔ေနာက္အေျပးလုိက္လာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေရာက္ေတာ့ သူတုိ႔ ေတြ႔လုိက္ရပါၿပီ။
အိမ္ပ်က္ၾကားထဲမွာ ပိမိေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး။

ဒါေပမဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး၀န္ထမ္းေတြ သူမကုိ ေတြ႔လုိက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူမဟာ ေသဆုံးေနခဲ့ပါၿပီ။ အိမ္ၿပိဳက်ၿပီးအုတ္အက်ိဳးအပဲ့ ကြန္ကရစ္အပဲ့ေတြဖိမိလုိ႔ ေသဆုံးရတာပါ။ အုတ္ပုံေတြၾကားထဲက သူမရဲ ့ခႏၶာကုိယ္ပုံစံအေနအထားကုိ အထင္ရွားေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။ ဒူးႏွစ္ဖက္လုံးေျမေပၚေထာက္ထားၿပီး (ခႏၶာကုိယ္ၿပိဳလဲမက်သြားေအာင္) လက္ႏွစ္ႏွစ္နဲ႔လဲ ေျမႀကီးကုိႀကံ့ႀကံ့ခံေထာက္ထားတဲ့အေနအထားပါ။ ေရွးရုိးရာ အခမ္းအနားတစ္ခုမွာ သစၥာတုိင္တည္ဟန္ (ဒူး လက္ ေလးဘက္ေထာက္) အေနအထားအတုိင္းပါဘဲ။ ဒါေပမ့ဲ သူမရဲ ့ကုိယ္ခႏၶာအေနအထားဟာ ပုံမွန္မဟုတ္ဘဲ ထူးဆန္းေနသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလုိပုံစံျဖစ္ေနရတာပါလိမ့္။

ကယ္ဆယ္ေရးတစ္ဦးက အုတ္ပုံၾကားထဲကတစ္ဆင့္ သူမ အသက္ရွင္ေသးလားဆုိတာ အတည္ျပဳဖုိ႔ သူမကုိ ေအာ္ေခၚပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ႏႈိက္ၿပီး တူလက္ကုိင္ရုိးန႔ဲ အုပ္က်ိဳးေလးေတြကို အသာထုၿပီး တုန္႔ျပန္သံကုိ နားေထာင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာတုန္႔ျပန္သံမွ မၾကားရပါဘူး။ ဒါဆုိ ေသဆုံးေနတာ ေသခ်ာပါၿပီ။

ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားေတြ ႀကိဳးစားၿပီး သတိထားကာ သူမအေလာင္းေပၚဖုံးေနတဲ့ အက်ိဳးအပဲ့အစေတြကုိ ဖယ္ရွားပစ္ၾကပါတယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးအသင္းေခါင္းေဆာင္က သူမအေလာင္းရွိရာသုိ႔လာၿပီး ကၽြမ္းက်င္ညွင္သာစြာ သူမအေလာင္းေအာက္ကို လက္ႏႈိက္ၿပီး ရွာေဖြပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရုတ္တရက္ သူ ထေအာ္လုိက္တယ္။
"ဒီထဲမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိေနတယ္။ ဟာ...ကေလးေလးတစ္ေယာက္ဘဲ။ အသက္မေသေသးဘူး"

သူမရင္ဘတ္ေအာက္တည့္တည့္မွာ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရပါေတာ့တယ္။ ေအာ္.. ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ဒူးေထာက္ လက္ေထာက္ၿပီး ကေလးအသက္ကုိ ကာကြယ္ေပးဖုိ႔ ကုန္းကြကြျဖစ္ေနတာကုိး။ အဲဒီျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကယ္ဆယ္ေရး၀န္ထမ္းေတြ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ကေလးေလးကုိ အ၀ါေရာင္ပန္းပြင့္ႏွင့္ျခယ္သထားတဲ့ ေစာင္အနီကေလးန႔ဲ ေသခ်ာက်နစြာ ထုပ္ပုိးထားပါတယ္။ ကေလးအသက္ကေတာ့ ၃-၄လ အရြယ္ေလာက္ပါ။ ေယာက်္ားေလးပါ။ အပ်က္အစီး အသက္အႏၱရာယ္ေတြၾကားထဲက လူမမယ္ လသားအရြယ္သားေလးတစ္ေယာက္ကုိ အသက္အေသခံၿပီး ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ သူမရဲ ့မိခင္ေမတၱာကေတာ့ ရွာမွရွားပါဘဲ။

သူ႔အေမရဲ ့ခႏၶာကုိယ္အကာအကြယ္နဲ႔ ကေလးေလးဟာ ဘာမွ အနာတရမရွိခဲ့ပါဘူး။ ေလာကႀကီးဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းလဲ သူနားလည္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ကုိ အျပင္ထုတ္လာတဲ့အထိ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနဆဲဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ ့ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးက အဲဒီျမင္ကြင္းမွာရွိၾကတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားေတြရဲ ့ႏွလုံးသားကို ေႏြးေထြးေစခဲ့ပါတယ္။

ကယ္ဆယ္ေရးအသင္းေဒါက္တာက ကေလးေလးကုိ စစ္ေဆးဖုိ႔ ထုပ္ပုိးထားတဲ့ေစာင္ကုိ ေျဖလုိက္တဲ့အခါမွာ ေတြ႔လုိက္ရတာကေတာ့.....။ ေစာင္ထဲထည့္ထားတဲ့ မုိဘုိင္းဖုန္းေလးတစ္လုံး
သူက အမွတ္မထင္ ဖုန္းေလးကုိ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါမွာ မက္ေဆ့ခ်္ တစ္ခုကုိ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။

"My Dear Baby, If you were to stay alive, you must remember that I love you"
"သားေလးရယ္၊ တကယ္လုိ႔ သားေလးအသက္မေသဘဲ ရွင္က်န္ရစ္မယ္ဆုိရင္ေလ၊ အေမကေလ.. သားေလးကုိ အရမ္းခ်စ္တယ္ဆုိတာ သတိရေပးပါ သားေလးရယ္.. ေနာ္"

ေဒါက္တာတစ္ေယာက္အတြက္ လူေတြေသလုိ႔ နာၾကင္စရာ ေၾကကြဲစရာေတြျဖစ္ၾကတာဟာ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ မက္ေဆ့ခ်္ကုိဖတ္ၿပီး ေဒါက္တာလဲ စိတ္မထိန္းႏုိင္ဘဲ ရႈိက္ႀကီးတစ္ငင္ ငိုေၾကြးေနပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ မုိဘုိင္းဖုန္းေလးကုိ ကယ္ဆယ္ေရး၀န္ထမ္းအားလုံး တစ္ေယာက္စီ ၾကည့္ၾကၿပီး မက္ေဆ့ခ်္ေလးကုိ ဖတ္ရင္း အားလုံးဘဲ ယူႀကဳံးမရစြာ ငိုေၾကြးေနၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းအရာေလးကုိ အင္တာနက္ႏွင့္အီးေမးလ္ေဖာ္၀ါ့ဒ္ကတစ္ဆင့္ သိရွိၾကရတဲ့ ကမၻာအရပ္ရပ္ကလူအမ်ားစုဟာလဲ မ်က္ရည္ဥေလးေတြ ခုိတြဲလုိ႔ေပါ့။ လူမ်ိဳး ဘာသာ သတၱ၀ါကြဲျပားၾကေပမဲ့ မိခင္ေမတၱာကေတာ့ အနစ္နာခံစြာ မကြဲမျပားတစ္သားထဲဘဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
........

အဲဒီမွတ္တမ္းဖုိင္ေလးကုိ ဖတ္ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္လဲ မ်က္ရည္က်မိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့....
မိခင္ေမတၱာေၾကာင့္ က်ခဲ့တဲ့ အဲဒီက်ေနာ့္မ်က္ရည္အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီမ်က္ရည္အတြက္ က်ေနာ္ ေက်နပ္စြာ(ၾကည္ႏူးစြာ)ဂုဏ္ယူေနလ်က္ပါဘဲ။


မွတ္ခ်က္။
ပုိ႔စ္ ၅၀၀ ျပည့္အမွတ္တရအေနနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းေလးကုိ ေရးခ်င္လုိ႔ေရးလုိက္ျခင္းရယ္ပါ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကုိ လူတုိင္းနီးပါး သိၿပီးသေလာက္ျဖစ္ေနၿပီလုိ႔ ယူဆပါတယ္။ က်ေနာ့္ ဒီပုိ႔စ္ဟာ မိခင္ေမတၱာကုိ လုံး၀ မေပၚလြင္ေစဘူး၊ မထင္ဟပ္ေစဘူးဆုိရင္ က်ေနာ့္ရဲ ့ အေရးအသားအားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ဘဲ ျဖစ္မွာပါ။ မိခင္ေမတၱာဟာ စၾကာ၀ဠာပ်က္သုဥ္းသည့္တုိင္ ရွင္သန္ေနလ်က္ ရွိေနမယ္ဆုိတာကေတာ့ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲပါဘဲခင္မ်ား။ ။

ၾကည့္ခ်င္ရင္ ဒါေလးကုိ ကလစ္လုိက္ရုံပါဘဲ။

...