ခြင့္လြတ္ပါ အေဖ (အေဖမ်ားေန႔အမွတ္တရ)

ဟုတ္သားဘဲ။
ဒီေန႔ အေဖမ်ားေန႔။ သတိရေနေပမဲ့ သတိေမ့သလုိ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ စီေဘာက္ထဲ ကုိရီႏုိမာန္လာေရာက္သတိေပးမွဘဲ ေအာ္... ဟုတ္ေပသားဘဲ၊ ဒီေန႔ဟာ အေဖမ်ားေန႔ပါလားလုိ႔ အသက္၀င္လာခဲ့မိတယ္။

အမွန္ဆုိ က်ေနာ္လဲ အမ်ားတကာလုိပါဘဲ။ အေမကုိ ပုိခ်စ္တဲ့သူပါ။ အေမဟာ က်ေနာ့္ဘ၀ဆုိရင္ မမွားပါဘူး။ ဘ၀ကို အေမႏွင့္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာ မ်ားခဲ့တာကုိး။
အေဖက က်ေနာ့္အသက္ ၇ ႏွစ္အရြယ္ကထဲက ဆုံးပါးသြားေလေတာ့ အေဖဟာ ျဖဴလားမဲလားေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမသိလုိက္ရပါဘူး။

က်ေနာ့္ကုိ သဘာ၀တရားက အေဖႏွင့္ေနခြင့္ ၇ ႏွစ္ဘဲ ေပးခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ ၇ ႏွစ္ဟာ ၾကည္ႏူးမႈေတြျဖစ္ခဲ့ၾကလားဆုိရင္... က်ေနာ္ ဘယ္လုိ ေျဖရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္မွတ္မိစ အရြယ္မွာ အေဖက က်ေနာ္ထြားက်ိဳင္းလာတာကုိ ၾကည့္ဖို႔ အျမင္စြမ္းအား မရွိရွာေတာ့ဘူးေလ။
ဆီးခ်ိဳေရာဂါႏွင့္ မ်က္စိႏွစ္ကြင္းလုံး အလင္းမရေတာ့တာပါ။

အေဖဟာ သားသမီးဇနီးေတြအေပၚ ေမတၱာအျပည့္အ၀ရွိခဲ့ေပမဲ့ သူ႔ရဲ ႔ေမတၱာတရားေတြကုိ ရဲရဲရင့္ရင့္ ေဖာ္ျပမသြားခဲ့ရွာပါဘူး။ ေဖာ္ျပႏုိင္စြမ္းမရွိခဲ့တာလဲ ပါမွာေပါ့ေလ။ သားသမီးေတြကုိယ္တုိင္ကလဲ ေမတၱာတရားကုိ တစ္လြဲေပတံနဲ႔ တုိင္းတာတတ္ၾကေလေတာ့ သားသမီးေတြရဲ ႔ အျမင္မွာေတာ့ အေဖ့ေမတၱာဟာ အေမ့ေမတၱာေအာက္ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားခဲ့ရရွာပါတယ္။

ေမတၱာတရားကုိ မုန္႔ဖုိးမ်ားမ်ားေပးတာနဲ႔ တုိင္းတာမလား။ အ၀တ္အစားဆင္ေပးတာနဲ႔ တုိင္းတာမလား။ အစားအေသာက္ မ်ားမ်ားေကၽြးတာနဲ႔တုိင္းတာမလား။ အလုိလုိက္ အႀကိဳက္ေဆာင္တာနဲ႔ တုိင္းတာမလား။
အဲဒီလုိ တုိင္းတာေနမယ္ဆုိရင္ အဲဒီေပတံဟာ လုံး၀ဥႆုံမွားယြင္းသြားၿပီသာ မွတ္ေပေတာ့။

ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ အဲဒီလုိဘဲ တုိင္းတာခဲ့ၾကတယ္။ အေဖဟာ လူမမာ မ်က္မျမင္။ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ဘာမွမလုပ္ေပးႏုိင္ဘူး။ ခုိင္းဖုိ႔ဘဲတတ္တယ္။ ဆဲဆုိေငါက္ငမ္းဖုိ႔ေလာက္ဘဲ သိတယ္။ အေမ့လုိ မုန္႔ဖုိးမေပးဘူး။ က်န္တာေတြ၀ယ္မေပးဘူး။ ထမင္းမေကၽြးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေဖ့ကုိ အေမ့ေလာက္ မခ်စ္ဘူး။
အဲဒီလုိ က်ေနာ္တုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့မိၾကတယ္။

အေဖ့မွာ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ေတြ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့တယ္ဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔ နားမလည္ခဲ့ၾကဘူး။ အလြန္၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ ျပည့္၀တ့ဲအေဖ့ေမတၱာဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ရင္ထဲ ေပ်ာ္၀င္မေနခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ဘ၀ျပဇာတ္မွာ အေမသာ ဇာတ္လုိက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး အေဖကေတာ့ အရံသမားသက္သက္သာျဖစ္ခဲ့တယ္။ အရံသမားလုိ႔ သေဘာထားခံရတဲ့အတြက္လဲ အေဖဟာ အလြန္သနားစရာေကာင္းသြားပါတယ္။

အေမဆုံးၿပီးတစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ့အခ်ိန္မွာ အေမ့ႏွစ္ပတ္လည္ အလွဴကုိ က်ေနာ္လုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေဖ့ကုိ လုံး၀ သတိမရခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ႏွစ္စဥ္ႏွစ္ပတ္လည္လုပ္တဲ့အခါမွာ အေမဘက္က ေဆြမ်ိဳးေတြက လာေျပာပါတယ္။ အေမအတြက္ခ်ည္း ကုသုိလ္ျပဳလုပ္ေပးေနရင္ အေဖဘက္က ေဆြမ်ိဳးေတြတစ္မ်ိဳးထင္ေနဦးမယ္တဲ့။ အဲဒီေလာက္အထိ အေဖ့ကုိ ေမ့ေနခဲ့တာပါ။ အခုဆုိရင္ ႏွစ္စဥ္မိဘႏွစ္ပါးကုိ ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္လုပ္တာ ရွစ္ႏွစ္တိတိရွိခဲ့ပါၿပီ။

ဇာတ္လုိက္ျဖစ္ခ်င္ေပမဲ့လဲ ဘ၀ဇာတ္ခုံမွာ မ်က္မျမင္အတြက္ ေနရာသိပ္မရွိခဲ့ေလေတာ့ အေဖ့ဘ၀က ရင္နာစရာပါ။
ရင္နာေပမဲ့လဲ သားသမီးဇနီးေတြရဲ ႔ေရွ ႔ေရးကုိ အေဖလုံး၀ မေမ့ခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ဘ၀ ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ သူတတ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္ေပးထားခဲ့ပါတယ္။

အေဖ့ကုိ အေမ့ေလာက္ မခ်စ္မိတာ ခြင့္လြတ္ပါလုိ႔ဘဲ တမလြန္က အေဖကုိ က်ေနာ္ေတာင္းပန္ခ်င္မိပါေတာ့တယ္။

"ခြင့္လြတ္ပါ... အေဖ... အေဖ့ကုိ အေမ့ေလာက္ မခ်စ္ေပမဲ့
အေဖ့ရဲ ႔ တုမႏႈိင္းႏုိင္တဲ့ ဖခင္ေမတၱာစစ္စစ္ကုိေတာ့ သားဦးထိပ္ပန္ဆင္ထားပါ့မယ္"

မွတ္ခ်က္။
အေဖမ်ားေန႔ဟာ ႏွစ္စဥ္ ဇြန္လ တတိယပတ္ တနဂၤေႏြမွာ က်ေရာက္ပါတယ္။ ကုိရီႏုိမာန္ ႀကိဳတင္အသိေပးတာကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ တစ္ပတ္ေစာၿပီး အမွတ္မွား အသိေပးေပမဲ့ က်ေနာ္ တကယ္ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အမွန္ဆုိ ဒီေန႔ဟာ အေဖမ်ားေန႔ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ လာမဲ့ ၂၁ ရက္ေန႔မွ အေဖမ်ားေန႔ပါ။
က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္လဲ ဒီေန႔ကုိ အေဖမ်ားေန႔လုိ႔ မွတ္ထင္ၿပီး ဒီပုိ႔စ္ေလးကို ေရးလုိက္တာပါ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီပုိ႔စ္ေလးနဲ႔ဘဲ အေဖမ်ားေန႔ကုိ ႀကိဳတင္ဂုဏ္ျပဳလုိက္ပါတယ္။

.....