ကုိရင္တက္ပု(ဇာတ္သိမ္း)

သီတင္းကၽြတ္ကာလ၌ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္အား ကန္ေတာ့ရန္ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ကုိရင္တက္ပု ရြာသုိ႔ ျပန္ေရာက္လာ၏။ ငါးႏွစ္ခန္႔ ရြာနဲ႔ ကင္းကြာသြားသည့္အတြက္ ရြာသူရြာသားတုိ႔သည္ သူ႔အား ေကာင္းေကာင္းပင္ မမွတ္မိၾက။ ေနာက္မွ ကုိရင္တက္ပုအစစ္ႀကီးမွန္း သေဘာေပါက္ၾကေလ၏။ ကုိရင္တက္ပုသည္ "မႏၱေလးစကား ေမာ္လၿမိဳင္အစား ရန္ကုန္အၾကြား" ဆုိသည့္အတုိင္း ရန္ကုန္မွာ ေနခဲ့သူပီပီ စကားေျပာတုိင္း ၾကြားလုံးေလးေတြ ပါလာတတ္၏။ ေရႊတိဂုံ ဘုရားပရ၀ုဏ္ႀကီးက တုံးဖလား တစ္ရြာလုံးဧရိယာထက္ ပုိမုိႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေၾကာင္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့ရွိ ကြန္ဒုိအိမ္တစ္လုံးတြင္ ေနထုိင္ၾကသည့္ လူဦးေရသည္ တုံးဖလားတစ္ရြာလုံးရွိ လူဦးေရထက္ ပိုျမားျပားေၾကာင္း၊ ရန္ကုန္သူ ရုပ္အဆုိးဆုံးပင္လွ်င္ တုံးဖလားရြာသူ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ထက္ ပုိလွပေခ်ာေမာေၾကာင္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့ေပၚ ပ်ံသန္းသည့္ ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးသည္ ေလးခြနဲ႔ ပစ္လုိ႔ရေလာက္ေအာင္ ခပ္နိမ့္နိမ့္ ပ်ံသန္းေလ့ရွိေၾကာင္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့တြင္း ျဖတ္သန္းစီးဆင္းသည့္ ငမုိးရိပ္ေခ်ာင္းႀကီးသည္ တုံးဖလား ေခ်ာင္းထက္ အဆ သံုးဆယ္ခန္႔ ပုိမုိႀကီးမားေၾကာင္း၊ နံနက္အရုဏ္ ဆြမ္းခံၾကြေလ့ရွိသည့္ သံဃာတန္းရွည္ႀကီးမွာ ၂ မုိင္မက ရွည္လ်ားေၾကာင္း၊ သူေနထုိင္သည့္ စာသင္တုိက္မွ စာခ်ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး၀တ္သည့္ သကၤန္းတစ္စုံ တန္ဖုိးသည္ ရြာက ႏြားတစ္ရွဥ္းတန္ဖုိးထက္ ေစ်းပုိႀကီးေၾကာင္း စသျဖင့္ စသျဖင့္ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ ၾကြားတတ္ေလ၏။ ထုိ႔အျပင္ စကားေျပာလွ်င္ မၾကာမၾကာ အဂၤလိပ္လုိပါ ညွပ္ေျပာေလ့ရွိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုိရင္တက္ပု တစ္ေယာက္ ရြာသူရြာသား အမ်ားစု၏ အထင္ႀကီးေလးစားျခင္းကို ခံရေလသည္။ ကုိရင္တက္ပု၏ ၾကြားလုံးမ်ားကို ရြာသူရြာသားမ်ားသည္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား မ်က္စိအျပဴးသားျဖင့္ စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ေနၾကရရွာေလ၏။

ေတာရြာဓေလ့အတုိင္း အေရးအေၾကာင္းဆုိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၀င္းထဲ စုၾကစၿမဲျဖစ္၏။ ယေန႔သည္လည္း မနက္ဖန္ ဥပုသ္ေန႔မွာ ဥပုသ္သည္မ်ားအား ဥပုသ္ဆြမ္းေကၽြးဖုိ႔အတြက္ အပ်ိဳလူပ်ိဳမ်ား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ဥပုသ္ဆြမ္း ခ်က္ျပဳတ္ၾက၏။ ဥပုသ္ဆြမ္း ဆြမ္းဟင္းမ်ား ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးသည့္အခါ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္က အပ်ိဳလူပ်ိဳမ်ားအား ဗီဒီယုိျပသေပး၏။ အပ်ိဳမ်ားေတာင္းဆုိခ်က္အရ ျမန္မာဇာတ္ကားတစ္ကားႏွင့္ လူပ်ိဳမ်ား ေတာင္းဆုိခ်က္အရ ႏုိင္ငံျခား စစ္ကားတစ္ကား စသျဖင့္ အခ်ိဳးက် ျပသေပး၏။ ရြာထဲရွိ ကေလးလူႀကီးမ်ားလည္း ရြာဦးေက်ာင္းမွ မီးစက္အင္ဂ်င္သံ ၾကားရသျဖင့္ ဗီယုိျပဖုိ႔ မီးစက္လည္တယ္ ဆုိတာကုိ က်ိန္းေသေပါက္ သိရွိၾကေလ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၀င္းထဲ လာေရာက္ၿပီး ဗီဒီယုိ ၾကည့္ၾကေလ၏။

ႏုိင္ငံျခားစစ္ကား ျပသသည့္ အလွည့္ေရာက္တဲ့အခါ ရြာသူရြာသားမ်ားက ဘာသာျပန္ေပးရန္အတြက္ ကုိရင္တက္ပုအား အကူအညီေတာင္းၾကေလ၏။ နဂုိကမွ ခပ္ၾကြားၾကြားေနတတ္သည့္ ကုိရင္တက္ပုသည္ ဖန္သားျပင္ေရွ့ ငုတ္တုတ္ထုိင္ၿပီး သိသမွ် မွတ္သမွ် ဘာသာျပန္ေပးေလေတာ့၏။ စစ္ကားျဖစ္တဲ့အတြက္ စကားလုံးေတြက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္။ ဇာတ္ကားထဲ၌ Bond, James Bond ဟုေျပာသံ ၾကားလွ်င္ ဒါက မင္းသားက သူ႔ကုိယ္သူ မိတ္ဆက္ေပးေနတာ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ F.... you man ဟုေျပာလွ်င္ ဒါက ဆဲဆုိတာဟူ၍လည္းေကာင္း၊ Sh...ဟုေျပာလွ်င္ ဒါလဲ ဆဲေရးတုိင္းထြာေနတာဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ Move ဆုိလွ်င္ ဒါက တိုက္ခုိက္ဖုိ႔ ေရွ့တက္ခုိင္းတာ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ Fire ဆုိလွ်င္ ဒါက ပစ္မိန္႔ေပးတာ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ Retrieve ဆုိလွ်င္ ဒါက အေျခအေနမေကာင္းလုိ႔ တပ္ျပန္ဆုတ္ခြါခုိင္းတာ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ စတုိင္လ္က်က် ဘာသာျပန္ေပးေလေတာ့၏။ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာ ကုိရင္တက္ပုအား အထင္ႀကီးလုိက္ၾကသည့္ ျဖစ္ျခင္း။ သုိ႔ေသာ္ ရြာသားမ်ား သတိမထားမိသည္မွာ ကိုရင္တက္ပုသည္ သူနားလည္သည့္ အဂၤလိပ္စကားကုိ ၾကားလွ်င္ အတင္းဘာသာျပန္ေပးတတ္၍ နားမလည္သည့္ အဂၤလိပ္စကားကုိမူ မၾကားလုိက္သလုိလုိ တစ္ျခားဘက္ မ်က္ႏွာမူလုိက္ၿပီး သတိမထားမိလုိက္သလုိလုိ၊ အိပ္ငိုက္ေနသလုိလုိ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ေနတတ္ျခင္းပင္ျဖစ္၏။ လမ္းျပင္သည့္ လမ္းဗိုလ္အား ကားျဖင့္ ေခၚေဆာင္ၿပီး လမ္းအေျခအေနကုိ ျပသသည့္အခါ ေခ်ာမြတ္ေျပျပစ္ေနသည့္ လမ္းအေျခအေနနဲ႔ ႀကဳံခုိက္ လမ္းကို ေသခ်ာၾကည့္ရႈတတ္ၿပီး ခ်ိဳင့္ေတြ ခြက္ေတြ ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ ေနရာနဲ႔ ႀကဳံလွ်င္မူ အိပ္ေရးမ၀သည့္ပုံစံျဖင့္ အိပ္ငိုက္ေနတတ္သကဲ့သို႔ပင္တည္း။

တုံးဖလားရြာဦးေက်ာင္း၌ေနထုိင္ရင္း တစ္ေန႔ေသာအခါ ကုိရင္တက္ပု တစ္ေယာက္ အႀကီးအက်ယ္ ေနထုိင္မေကာင္း ျဖစ္ေလ၏။ ရပ္ရြာထဲရွိ ရုိးရာဗမာေဆးဆရာနဲ႔ ကုသေသာ္လည္း လုံး၀ နလန္ထူႏုိင္ျခင္း မရွိေပ။ ေန႔ရက္ၾကာလာသည္နဲ႔အမွ် ကုိရင္တက္ပု အားအင္ဆုတ္ယုတ္လာၿပီး ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ ယဲ့သဲ့သဲ့ ျဖစ္လာေလ၏။ ဒီအတုိင္း ရြာမွာ ရုိးရာေဆးနဲ႔ ကုသေနလွ်င္ လုံးပါးပါးသြားႏုိင္သည္ကို သတိျပဳမိ၍ သူႀကီးမင္း ဦးေဆာင္ကာ ႏြားလွည္းတစ္စီး ကၿပီး နီးစပ္ရာ ၿမိဳ့ေလးတစ္ၿမိဳ့ရွိ ေဆးရုံတစ္ခုသုိ႔ ခ်ီတက္ၾကေလေတာ့၏။ ေန႔လည္ခင္း ၁၁ နာရီခန္႔ေလာက္ ေဆးရုံသုိ႔ေရာက္၏။ လူနာကုတင္မ်ားစြာ ရွိေနသည့္ ေဟာခန္းတစ္ခုထဲ၌ ေနရာရ၏။ လူနာေတြလဲ မ်ားလွပါဘိေတာင္း။

ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကုိရင္တက္ပု အားနည္းေနသည္ကုိ သိ၍ အားေဆးအျဖစ္ ဆလုိင္းတစ္ပုလင္း ခ်ိတ္၏။ ညေနခင္းေလာက္၌ ဆလိုင္းတစ္ပုလင္း ကုန္သြား၏။ ကုိရင္တက္ပုလဲ နဲနဲ ထူထူေထာင္ေထာင္ ျဖစ္လာ၏။ သုိ႔ေသာ္ အားရေလာက္ေအာင္ေတာ့ အေျခအေနမေကာင္းေသးေပ။ ညေနပိုင္း၌ ဆရာ၀န္ ေရာင္း လွည့္လာေလသည္။ ကုိရင္တက္ပုရဲ့ လူနာမွတ္တမ္းကို ၾကည့္ၿပီး အားအရမ္းနည္းေနတဲ့ လူနာမွန္း သိေလ၏။ ဆရာ၀န္ကလဲ ခပ္ငယ္ငယ္မုိ႔ ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပင္ ေနတတ္သည္ထင္၏။ ကုိရင္တက္ပုကို ၾကည့္ၿပီး "အင္း... ကုိရင္ဆုိေပမဲ့ လူပ်ိဳေပါက္ အရြယ္ ျဖစ္ေနၿပီ၊ ဒီအခ်ိန္ဟာ လူပ်ိဳစိတ္ ျပင္းထန္တဲ့ အခ်ိန္ဘဲ" ဟု စဥ္းကားကာ ကိုရင္တက္ပုအား စေနာက္လုိသည့္ စိတ္ျဖင့္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ "ကုိရင္... လက္ေဆာ့ေလ့ရွိသလား" ဟု ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ေမးေလေတာ့၏။ ကုိရင္တက္ပုကလဲ အသံယဲ့ယဲ့ျဖင့္ပင္ "ဒကာႀကီး... ေရခ်ိဳးကာနီးတုိင္းေတာ့ ကုိရင္ ေဆာ့တတ္ပါတယ္" ဟု အတည္ေပါက္ ျပန္ေျဖေလ၏။ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္အံ့သြားကာ "ေဟာဗ်ာ" ဟု အာေမဍိတ္ ျပဳခ်င္းခ်င္းပင္ ကုိရင္တက္ပုဆီမွ စကားဆက္လက္ ထြက္ေပၚလာေလ၏။ ထုိအခါမွပင္ ကုိရင္တက္ပု ျမန္မာစကားကို ျမန္မာလုိပင္ ဘာသာျပန္မွားေနမွန္း ဆရာ၀န္ သိသြားေလသည္။ ကုိရင္တက္ပု ဆက္ေျပာလုိက္သည့္ စကားမွာ... "ေရခ်ိဳးကာနီးတုိင္း ေခၽြးထြက္ေအာင္ ဒိုက္ထုိးတယ္၊ ဘားဆြဲတယ္၊ သုိင္းခ်တယ္" ဟူ၍ ျဖစ္ေလ၏။

အေမးတစ္ျခား အေျဖတစ္ျခား ျဖစ္ေနသည္မုိ႔ ဆရာ၀န္က "ကုိရင္.. အဂၤလိပ္စာ သင္ဖူးသလား" ဟု ဆက္လက္ ေမးျမန္းျပန္ေလ၏။ ကုိရင္က "U.M.A သင္တန္းဆင္းပါဗ်။ ၿပီးေတာ့ ရြာမွာလဲ အဂၤလိပ္ ဗီဒီယိုဇာတ္ကား ဘာသာျပန္လုပ္ေပးေနတဲ့ ကိုရင္ပါဗ်" ဟု ေနမေကာင္းျဖစ္ေနရင္းပင္ ၾကြားခြင့္ႀကဳံေသာေၾကာင့္ အားရပါးရ ၾကြားလုိက္ေသး၏။ ဆရာ၀န္က "ဒါျဖင့္ ကုိရင္ Masturbation လုပ္ေလ့ရွိသလား"ဟု ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးပင္ ေမးျပန္ေလ၏။ ကိုရင္တက္ပုကလဲ "ဒီဆရာ၀န္ လူကို အထင္ေသးအျမင္ေသးနဲ႔ ပညာလာစမ္းေနေသးတယ္၊ ဒီေလာက္အဂၤလိပ္စာကေတာ့ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္" ဟု စိတ္ထဲ ေရရြတ္ၿပီး လက္သုံးေခ်ာင္း ေထာင္ျပကာ "ဒကာႀကီး တစ္ရက္ကုိ သုံးခါတိတိ လုပ္ေလ့ရွိတယ္ဗ်ားး" ဟူ၍ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားစြာ ေျဖၾကားေလေတာ့၏။

ဆရာ၀န္မွာ မ်က္လုံးျပဴးသြားကာ "ဘုရား ဘုရား တစ္ရက္ သုံးခါႀကီးမ်ားေတာင္လား ကုိရင္" ဟု ျပန္ေမးေလရာ "ဟုတ္တယ္ ဒကာႀကီး မနက္အိပ္ရာထတစ္ခါ ေန႔လည္ပိုင္းတစ္ခါ ည အိပ္ရာ၀င္ခါနီးတစ္ခါ၊ စုစုေပါင္း တစ္ရက္ သုံးခါတိတိလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္" ဟု မွင္ေသေသပင္ ျပန္ေျဖေလ၏။ ဆရာ၀န္ကလဲ "ေအာ္... ကုိရင္ အားနည္းေနတာ ဒါေၾကာင့္ကိုး၊ နဲနဲေတာ့ ေလ်ာ့ပါဦး ကုိရင္" ဟု မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္ျဖင့္ အႀကံေပးေလရာ ကိုရင္တက္ပု တစ္ေယာက္ ဆရာ၀န္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္ကို သတိထားမိကာ မ်က္လုံးျပဴးသြားၿပီး "တစ္ရက္သုံးခါ တရားထုိင္တာက ဒကာႀကီးတုိ႔ မ်က္ႏွာပ်က္စရာလား၊ အဲဒီလုိ တရားထုိင္တာက တကယ္ အားနည္းေစတာလား" ဟု အသံခပ္က်ယ္က်ယ္ စိတ္ေပါက္ေပါက္ျဖင့္ ေမးျမန္းေလေတာ့၏။ ထုိအခါက်မွ ဆရာ၀န္ခမ်ာ ကုိရင္တက္ပုတစ္ေယာက္ Meditation ႏွင့္ Masturbation ကို ဘာသာျပန္မွားေနမွန္း သေဘာေပါက္သြားၿပီး စိတ္မထိန္းႏုိင္ဘဲ "တဟားဟား" ရယ္ေမာေလေတာ့၏။ ထုိရယ္ေမာသံေၾကာင့္ အနီးရွိ လူနာကုတင္မ်ားေပၚ၌ ေဆးအရွိန္ျဖင့္ မွိန္းေနၾကေသာ လူနာ အေတာ္မ်ားမ်ား လန္႔ဖ်တ္ၿပီး ေခါင္းေထာင္ ၾကည့္ၾကေလေတာ့၏။

ဆရာ၀န္လည္း အရယ္ရပ္ကာ "ကဲ.. ေပးထားတဲ့ေဆးကို မွန္မွန္ေသာက္ေနာ္ ဘုရား၊ လုိအပ္ရင္ မနက္ဖန္ ဆလုိင္းတစ္လုံး ထပ္ခ်ိပ္ေပးမယ္" ဟု ေျပာဆုိကာ ၿပဳံးစိစိျဖင့္ပင္ အနားမွ ထြက္ခြါသြားေလ၏။ ကုိရင္တက္ပုလဲ နားမလည္စြာျဖင့္ အနီးနားမွာ ရွိေနသည့္ သူႀကီးမင္းအား လက္ကုတ္ၿပီး "ဆရာ၀န္က ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီေလာက္ သေဘာက်ၿပီး တဟားဟား ျဖစ္သြားရတာလဲ သူႀကီးမင္း" ဟု ေမးျမန္းေလ၏။ "ကုိရင္က ဆရာ၀န္ရဲ့ အဂၤလိပ္စကားကို ဘာသာျပန္မွားၿပီး ေပါက္ကရေလွ်ာက္ေျပာေနတာကုိး" ဟု ေျပာလုိက္သည့္အခါ "ဟင္.. ဘယ္လုိ ဘယ္လုိ သူႀကီးမင္း" ဟု မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ျပန္ေမးေလ၏။ "ဘယ္လုိမွ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလုိ ကုိရင္ ဒီလုိ... တရားထုိင္တာကိုမွ Meditation လုိ႔ေခၚတယ္၊ အခု Masturbation ဆုိတာက !@#$%^&*()%$#@*&^%၊ အဲဒါကို ေျပာတာ" ဟု ခပ္ဆပ္ဆပ္ ျပန္ေျပာျပလုိက္သည့္အခါ ကိုရင္တက္ပု တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးျပဴးသြားကာ ဆတ္ကနဲ ေခါင္းေငါက္ေတာက္ျဖင့္ ထထုိင္လာေလ၏။ ထုိ႔ေနာက္ လြန္စြာရွက္လြန္းလွသျဖင့္ မ်က္ႏွာႀကီးတစ္ခုလုံး နီးျမန္းလာကာ ခႏၶာကုိယ္ တစ္ခုလုံးမွ ေခၽြးဒီးဒီးက်လာၿပီး "သူႀကီးမင္း.. ျပန္မယ္..ျပန္မယ္.. ကိုရင္ ဒီမွာ ဆက္မေနခ်င္ေတာ့ဘူး.. အခု ရြာျပန္ရေအာင္.. အခု ရြာျပန္ရေအာင္" ဟူ၍ စကားပလုံးပေထြးျဖင့္ မနားတမ္း ေျပာဆုိေနေလေတာ့၏။

"ဟာ... ကုိရင္ရယ္.. စဥ္းစားပါအုံး။ ကုိရင့္ေရာဂါကလဲ အခုထက္ထိ ေကာင္းေသးတာမဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ အခု ညေနေစာင္းေနၿပီ။ ျပန္လုိ႔ မျဖစ္ဖူးေလ။ ေနာက္ေန႔မွ ဆရာ၀န္နဲ႔ ညွိႏႈိင္းၿပီး ျပန္ၾကတာေပါ့" ဟု ေျပာဆုိေဖ်ာင္းျဖေသာ္လည္း ကိုရင္တက္ပုတစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းကာ ခပ္သြက္သြက္ လမ္းေလွ်ာက္ျပၿပီး "ဒီမွာၾကည့္ သူႀကီးမင္း အခု ေနေကာင္းသြားၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ မုိးဘယ္ေလာက္ခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ အခု ျပန္မယ္၊ ျပန္ရေအာင္ပါ သူႀကီးမင္းရာ.. ေနာ္..." ဟု အသနားခံသလုိလုိ ေျပာလာသည့္အခါ သူႀကီးမင္းလဲ ကုိရင္တက္ပုကို "သူ႔ခမ်ာ အေတာ္ေလး ရွက္သြားရွာမွာဘဲ" ဟု ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီး သနားစိတ္၀င္သြားေလ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆရာ၀န္ထံ သြားၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပကာ လုိအပ္သည့္ ေဆး၀ါးတစ္ခ်ိဳ႔ ၀ယ္ယူၿပီး အစာေကၽြးထားသည့္ ႏြားႏွစ္ေကာင္ကို ဆြဲယူကာ လွည္းကၿပီး ရြာသုိ႔ ညတြင္းခ်င္း ျပန္လာခဲ့ရေလေတာ့၏။

ညဆယ္နာရီခန္႔ေလာက္တြင္ တုံးဖလားရြာအနီးသို႔ လွည္း၀င္ရုိးသံ တကၽြီကၽြီျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္လာမိေလ၏။ ထုိအခါ တုံးဖလားရြာသူရြာသားတုိ႔မွာ ကိုရင္တက္ပုတုိ႔ စီ;နင္းလာသည့္ လွည္းသံကို အေ၀းမွေနၿပီး ၾကားရခုိက္ ကိုရင္တက္ပုတစ္ေယာက္ ေဆးရုံမွာ ဆုံးပါးခဲ့လုိ႔ သူ႔အေလာင္းအား ရြာသုိ႔ ညတြင္းခ်င္း လွည္းျဖင့္ သယ္ေဆာင္လာသည္ အထင္ျဖင့္ စိတ္မေကာင္းျခင္း မ်ားစြာ ျဖစ္ေနၾကေလ၏။ သူ႔မိဘ ေဆြမ်ိဳး ညီအကုိ ေမာင္ႏွမတုိ႔မွာလည္း ၀မ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္ၿပီး ရႈံ႔မဲ့မဲ့ျဖင့္ ငိုယုိဖုိ႔ အသင့္ျပင္ထားၾကေလ၏။ သို႔ေသာ္ ကုိရင္တက္ပုတုိ႔ ႏြားလွည္း ရြာထဲ ၀င္လာသည့္ အခါ၌မူ ကုိရင္တက္ပုအား အရွင္လတ္လတ္ႀကီး ေတြ႔လုိက္ရေသာေၾကာင့္ အံၾသ၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကရေလေတာ့၏။

ရြာသူရြာသားမ်ားမွာ ညတြင္းခ်င္း က်န္းမာေရးထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္လာသည့္ ကုိရင္တက္ပုကုိ ၾကည့္ကာ မယုံၾကည္ႏုိင္စြာျဖင့္ ဘယ္လုိေဆးမ်ိဳးမ်ား ဒီေလာက္အစြမ္းထက္ပါလိမ့္ဟု စဥ္းစားကာ သူႀကီးမင္းအား ၀ုိင္း၀န္း စပ္စုၾကေလေတာ့၏။ သူႀကီးမင္းက အစမွ အဆုံးထိ အျဖစ္မွန္ကုိ ေျပာျပလုိက္သည့္အခါ ရြာသူရြာသား အားလုံးတုိ႔မွာ တုိင္ပင္မထားဘဲ တစ္ၿပိဳင္နက္ ၀ါး ဟား ဟား ဟား ဟူ၍ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာၾကေလ၏။ ထုိရယ္ေမာသံေၾကာင့္ ရြာတြင္းရွိ သရက္ႀကီးမ်ားေပၚ၌ နားခုိေနၾကသည့္ ညဥ့္ငွက္တစ္ခ်ိဳ႔ လန္႔ႏုိးကာ အေ၀းပ်ံသန္း သြားၾကေလေတာ့၏။

ထုိေန႔မွစ၍ အံ့ၾသစြာ ကုိရင္တက္ပု ထူထူေထာင္ေထာင္ ျဖစ္လာၿပီး ေနေကာင္းက်န္းမာလာ၏။ သူ၏ အဂၤလိပ္စာက သူ႔အား ျပန္ကယ္လုိက္ျခင္းဟု ဆုိလွ်င္ မွားအံ့မထင္ေပ။ သုိ႔ေသာ္ ကိုရင္တက္ပုတစ္ေယာက္ စကားလဲ အေတာ္ေလး နည္းသြားေလ၏။ ၾကြားလုံးဖိန္႔လုံးေတြကိုလဲ လုံး၀ မေျပာေတာ့ေပ။ အဂၤလိပ္လုိ ညွပ္ေျပာျခင္းကိုလဲ လုံး၀ မျပဳေတာ့ေပ။ အဂၤလိပ္ဇာတ္ကားကို ဘာသာျပန္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ ဗီဒီယုိ စကရင္နားသို႔ပင္ လုံး၀ မကပ္ေတာ့ဘဲ ၀စီပိတ္က်င့္ႀကံေနသကဲ့သုိ႔ ေအးတိေအးစက္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းလဲသြားေလ၏။ ထုိအျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ပတ္ခန္႔ အၾကာ၌ ကိုရင္တက္ပု တစ္ေယာက္ ရန္ကုန္သုိ႔ ျပန္ဆင္းသြားေလေတာ့သတည္း။ ေအာ္... ကုိရင္ တက္ပု ကိုရင္တက္ပု၊ အခုေလာက္ဆုိ ပဇင္းျဖစ္ၿပီး ဓမၼာစရိယေတြ ဘာေတြ ၿပီးစီး ေအာင္ျမင္ေနေရာေပါ့။ သတိရလုိက္ပါဘိ။ ။
....

ကိုရင္တက္ပု အျဖစ္အပ်က္ကဲ့သုိ႔ပင္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ၾကားဖူးေလ၏။ မႏၱေလးၿမိဳ့တြင္ ျဖစ္၏။ ဦးဇင္းတစ္ပါး အဂၤလိပ္စကားေျပာေလ့က်င့္ရင္း အေနာက္တုိင္းသူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးနဲ႔ ခင္မင္သြား၏။ ထုိ႔ေနာက္ အခ်င္းခ်င္း အသက္ေမးၾကေလ၏။ လမ္းအတူေလွ်ာက္ရင္းျဖင့္ပင္ ဦးဇင္းက ႏုိင္ငံျခားသူအား How old are you? ဟု ေမးျမန္းသည့္အခါ I am 31 ဟု ျပန္ေျဖ၏။ ထုိ႔ေနာက္ ထုိႏုိင္ငံျခားသူက And you? ဟု ဦးဇင္းအား ျပန္ေမးသည့္အခါ ထုိဦးဇင္းမွာ သူက်က္မွတ္ထားသည့္ Guess me please ဟု အသက္ကို မွန္းခုိင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားရင္း အသံထြက္ မွားသြား၍ ထုိႏိုင္ငံျခားသူက အနားကပ္လာၿပီး အားရပါးရဖက္ကာ ဘယ္ပါးညာပါးကုိ မြ မြ မြ ဟု ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ေမႊးေမႊးေပးေလေသာဟူ၏။ အမွတ္မထင္ ထုိကဲ့သုိ႔ ျပဳလုပ္တာကို ခံလုိက္ရသည့္ ဦးဇင္းမွာ ပူထူထူ ရွိန္းတိန္းတိန္းႀကီးျဖစ္သြားကာ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ျဖစ္သြားေသာဟူ၏။ ထုိဦးဇင္း အသံထြက္လုိက္သည္မွာ Kiss me please ဟူသတတ္။
..

သူမ်ားအေၾကာင္းကိုသာ ေျပာရသည္။ ထုိကဲ့သို႔ ဘာသာျပန္မွားျခင္းမ်ိဳး ခပ္ဆင္ဆင္ သူႀကီးမင္း ကုိယ္ေတြ႔ ႀကဳံဖူးေလသည္။ သူႀကီးမင္း ႀကံဳဖူးေသာ အျဖစ္အပ်က္မွာ တုံးဖလားမွာလဲ မဟုတ္ မႏၱေလးမွာလဲ မဟုတ္ေပ။ စင္စစ္အမွန္မွာ ဤ ဘိလပ္ေရႊျပည္ႀကီး၌ပင္ ႀကဳံဖူးျခင္း ျဖစ္ေလ၏။ သူႀကီးမင္း တက္ေရာက္ေနသည့္ တကၠသိုလ္တစ္ခုတြင္ ျဖစ္၏။ တစ္ေန႔တြင္ ဆရာမတစ္ေယာက္က Globalization ေၾကာင့္ ဆုံးရႈံးႏုိင္သည့္ ဆုိက်ိဳးမ်ား ဟူသည့္ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ အက္ေဆးတစ္ပုဒ္ အတန္းထဲ လက္တန္း ေရးခုိင္းေလ၏။ သူႀကီးမင္းလဲ ပုိင္ၿပီအထင္ျဖင့္ Globalization ေၾကာင့္ ေရခဲေတာင္ေတြၿပဳိျခင္း၊ ကမၻာတစ္၀ွမ္းေရႀကီးျခင္း၊ ဆားငန္ရည္လႊမ္းမုိး ခံရျခင္းေၾကာင့္ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိခိုက္ႏုိင္ျခင္း၊ သစ္ပင္မ်ား ေသဆုံးႏုိင္ျခင္း၊ သက္ရွိသတၱ၀ါမ်ား ေသဆုံးႏုိင္ျခင္း၊ သယံဇာတမ်ား ဆုံးရႈံးႏုိင္ျခင္း စသည့္ ဆုိးက်ိဳးမ်ားကို တန္းစီၿပီး ေရးခ်ေလေတာ့၏။ နာရီ၀က္အတြင္း အက္ေဆးတစ္ပုဒ္ ၿပီးသြားၿပီး ဆရာမအား သြားျပသည့္အခါ ဆရာမသည္ ၿပဳံးစိစိ ျဖစ္သြားၿပီး အုိးးး မိုင္ေဂါ့ဒ္.. မစ္စတာ ကိုကုိေမာင္၊ ငါေမးတာက Globalization၊ မင္းေျဖတာက Global-warming ျဖစ္ေနပါေရာလား ဟား ဟား ဟား ဟူ၍ ဆရာမ၏ ရယ္ေမာျခင္းကို ခံခဲ့ရဖူးေလ၏။

ေတာ္ပါေသးရဲ့ ကိုရင္တက္ပုရဲ့ ဘာသာျပန္အမွားမ်ိဳးလုိ မဟုတ္ခဲ့လုိ႔။ ေတာ္ပါေသးရဲ့ မႏၱေလးက ဦးဇင္းတစ္ပါးရဲ့ အသံထြက္ အမွားမ်ိဳးလုိ မျဖစ္ခဲ့ေပလုိ႔။ သို႔ေပသည့္ အမွားက အမွားေပဘဲ မဟုတ္ပါလား။ Minus+Minus=Plus ျဖစ္ႏုိင္ေပမဲ့ အမွား+အမွားက အမွန္ မျဖစ္ႏုိင္ေပဘူးေလ။ ေနာင္လာေနာက္သား အဂၤလိပ္စာ သင္ယူေနၾကသည့္ ညီငယ္ႏွမငယ္မ်ားလဲ ကိုရင္တက္ပုလုိ မႏၱေလးက ဦးဇင္းလုိ သူႀကီးမင္းလုိ အမွားမ်ိဳး မႀကဳံရေလေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ မွတ္သားေလ့လာႏုိင္ၾကေစကုန္ေတာ့သတည္း။ ။ ၿပီးၿပီ။

သေဗၺသတၱာ အေ၀ရာ ေဟာႏၱဳ။
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)

.