သူႀကီးမင္းရဲ့ ေျမြပုံျပင္

ပုံျပင္လုိလုိ ဒ႑ာရီလုိလုိ ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ၾကားဖူးတယ္။ တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ရွိတယ္တဲ့။ အဲဒီေကာင္ေလးဟာ ညတုိင္း ေျမြေတြကို အိပ္မက္မက္တယ္တဲ့။ ေျမြေတြမွ အမ်ားႀကီးဆုိဘဲ။ ႀကီးစဥ္ငယ္လုိက္ တန္းစီၿပီး တစ္ေကာင္ခ်င္းစီ သူ႔ေရွ့က ျဖတ္သြားတယ္တဲ့။ သူလဲ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘူးတဲ့။ အဲဒီ အိပ္မက္ကုိ ညစဥ္မက္ေနတယ္တဲ့။

ဒါနဲ႔ ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ကုိ သြားေမးလုိက္တယ္တဲ့။ ဆရာေတာ္ကလဲ ဒီေကာင္ ထူးဆန္းတယ္ သိုက္နန္းက လာတာျဖစ္ရမယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ ဆရာေတာ္က မင္း ေနာက္တစ္ခါ အဲဒီလုိ ေျမြေတြ တန္းစီၿပီးလာတာကုိ ထပ္အိပ္မက္မက္ရင္ ဒီႀကိမ္လုံးေလးနဲ႔ ေရွ့ဆုံးက ေျမြႀကီးရဲ့ ေခါင္းတည့္တည့္ကို အသာေလးထိလုိက္ပါ၊ ေရာ့ ဒီႀကိမ္လုံးလဲ ယူသြားလုိ႔ ေျပာသတဲ့။ ဒါနဲ႔ အဲဒီေကာင္ေလးလဲ ဆရာေတာ္ေပးတဲ့ ႀကိမ္လုံးေလး အိမ္ကုိ ယူၿပီး ျပန္လာခဲ့တယ္တဲ့။ ညဘက္ေရာက္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ဒီတစ္ခါ အိပ္မက္မက္ရင္ ဒီႀကိမ္လံုးနဲ႔ ေျမြေခါင္းကုိ ထိကို ထိမယ္လို႔ စဥ္းစားၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားသတဲ့။

အိပ္မက္ထပ္မက္ျပန္သတဲ့။ အရင္က အိပ္မက္အတုိင္းဘဲတဲ့။ ဒါနဲ႔ သူလဲ အိပ္မက္ထဲမွာ ဆရာေတာ္ေပးခဲ့တဲ့ ႀကိမ္လုံးနဲ႔ ေရွ့ဆုံးက ေျမြေခါင္းကုိ ထိမယ္လုိ႔ ႀကံလုိက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျမြက ႀကီးလြန္းေတာ့ ေၾကာက္စိတ္၀င္ၿပီး မထိလုိက္ရဘူးတဲ့။ ေျမြေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားကိုလဲ ေၾကာက္လုိ႔ မထိလုိက္ရဘူးတဲ့။ ဒီလုိနဲ႔ ေနာက္ဆုံး ခပ္ေသးေသး ေျမြေလးကိုဘဲ ထိလုိက္ရတယ္တဲ့။ အဲဒီေျမြေလးရဲ့ ေခါင္းကုိ ထိထိခ်င္း အဲဒီ ေျမြေလးက ေျမြဘ၀ကေန ေရႊေခ်ာင္းဘ၀ကို ေရာက္သြားသတဲ့။ ေျမြေသးေသးေလးဆုိေတာ့ ေရႊေခ်ာင္းလဲေသးေသးေလး ရတာေပါ့။ ေျမြအႀကီးႀကီးကိုထိခဲ့ရင္ ေရႊေခ်ာင္း အႀကီးႀကီးရမွာေလ။ အိပ္မက္ထဲမွာ အဲဒီေကာင္ေလးလဲ ဒီလုိမွန္းသိရင္ ငါ ေျမြအႀကီးႀကီးကို ထိခဲ့ပါတယ္လုိ႔ ေတြးေနသတဲ့။

ေနာက္တစ္ေန႔ အိပ္ရာႏုိ္းၿပီး ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ကုိ သြားေလ်ာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္က ထီထုိးခုိင္းသတဲ့။ အဲဒီေကာင္ေလးလဲ ထီထုိးလုိက္တာ ထီေပါက္တယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ ဆုအႀကီးႀကီးေတာ့ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဆုမႀကီးေပမဲ့လဲ သုံးေလာက္ စြဲေလာက္ေတာ့ ရွိသတဲ့။ ဒါနဲ႔ အဲဒီေကာင္ေလးလဲ ဆရာေတာ္အႀကံေပးတဲ့အတုိင္း အလွဴအတန္းေလး ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသတဲ့။

ပုံျပင္ကေတာ့ အဲဒါပါဘဲ။
...

နတ္သမီးရဲ့ အိပ္မက္ထဲက ေျမြနဂါးမ်ား ဆုိတဲ့ ပို႔စ္ေအာက္မွာ သူႀကီးမင္း ေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ကြန္မင့္ အလယ္သားေလးပါ။ ေျမြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေကာက္ယူေလ့ရွိၾကတဲ့ အယူအဆေတြက ေဒသအလုိက္ အမ်ားအျပား ရွိေနတတ္တယ္။ ဥပမာ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္း ေျမြတစ္ေကာင္ လမ္းျဖတ္ကူးေနတာကို ေတြ႔ျမင္ရရင္ ခရီးလမ္းရွည္မယ္လုိ႔ အဓိပၸါယ္ေကာက္တတ္ၾကသလုိ၊ လမ္းျဖတ္ကူးတဲ့ ေျမြက လူ လာေနတာကို ျမင္လုိ႔ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ေနာက္ ျပန္ဆုတ္သြားတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာေတာ့ ေရွ့ ဆက္မသြားနဲ႔ေတာ့ အႏၱရာယ္ ရွိေနတယ္လို႔ နိမိတ္ေကာက္ၾကျပန္ေရာ။

မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ေကာင္းတဲ့ နိမိတ္ကုိ ေကာက္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဥပမာ အိမ္ေပၚ ေျမြတက္တာတုိ႔၊ အိပ္မက္ထဲ ေျမြကုိ ျမင္မက္တာတုိ႔ ဆုိရင္ လာဘ္ေကာင္းတယ္လုိ႔ ယူတတ္ၾကတယ္ေလ။ ဆုိရုိးေလးေတာင္ ရွိေသးတယ္။ ေျမြျမင္ရင္ ေငြရႊင္တယ္ တဲ့။ ေျမြျမင္ရင္ ေငြ၀င္မယ္ တဲ့။ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ေကာင္းတဲ့ နိမိတ္ကို ယူလုိက္တာ အေကာင္းဆုံးပါဘဲ။

သူႀကီးမင္းမွာ အသိဦးဇင္းတစ္ပါး ရွိတယ္။ သူက ေတာက တက္လာတဲ့ ေတာသားစစ္စစ္ ဦးဇင္းေလးပါ။ ဘယ္ေလာက္ ေတာက်သလဲဆုိရင္ ၿမိဳ့က ေရေလာင္းအိမ္သာကုိေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မသုံးတတ္ေသးတဲ့ ေတာသားေလးပါ။ ေတာရြာမွာက ဒုတ္စကၠဴေတြ သုံးလာခ့ဲတာကုိး။ ၿမိဳ့ေရာက္ၿပီး ေရေလာင္း အိမ္သာ သုံးတတ္ေအာင္ အေတာ္ေလး ႀကိဳးစားလုိက္ရရွာတယ္။ အိမ္သာထဲမွာ ရွိတဲ့ ေရကန္ထဲက ေရေတြကို ခြက္ကေလးနဲ႔ ခပ္ခပ္ၿပီး ေဆးေၾကာသုတ္သင္လာလုိက္တာ သူ တစ္ပါးထဲန႔ဲ ေရေတြကုန္သြားတဲ့ အထိဘဲ။ ဒါေတာင္မွ အိမ္သာက ျပန္လာရင္ လက္ကေလးကုိ နမ္းကာနမ္းကာနဲ႔ သိပ္ မသတီ ျဖစ္ေနပုံရေသးတယ္။

ၿမိဳ့ေရာက္ၿပီး ႏွစ္အေတာ္ေလး ၾကာေတာ့ ေနာက္ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို ေျပာင္းေရႊ႔ရတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီ ေက်ာင္းမွာ အသုံးျပဳေနတဲ့ အိမ္သာက ဗိုလ္ထုိင္ေတြ ျဖစ္ေနေရာ။ ေတာသားဦးဇင္းေလး ေရေလာင္း အိမ္သာ သုံးတတ္တာမွ သိပ္မၾကာေသးဘူး။ ဗိုလ္ထုိင္အိမ္သာနဲ႔ ပက္ပင္း လာတုိးပါေရာလား။ ဘ၀ေရစီးေၾကာင္းနဲ႔ ခ်ိန္ထုိးၾကည့္ရင္ေတာ့ တုိးတက္မႈ လကၡဏာျပေပမဲ့ အဲဒီ ဦးဇင္းနဲ႔ ဗုိလ္ထိုင္ အိမ္သာနဲ႔ သိပ္ မေျပလည္ေသးဘူး ျဖစ္ေနတယ္။

အိမ္သာတက္ရင္ ထုိင္ခုံေပၚ ထုိင္ရမဲ့အစား ေျခေထာက္နဲ႔ တက္ၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ ကိစၥၿပီးေလရဲ့။ အိမ္သာ ထုိင္ခုံေပၚမွာေတာ့ ေျခေတာ္ရာႀကီး ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းေပါ့။ စပေရးကုိလဲ မသုံးတတ္သုံးတတ္နဲ႔ သုံးၾကည့္တယ္ ထင္ပါ့။ စပေရးထိပ္ဖ်ားမွာ မစင္အစေလးေတြေတာင္ ခိုနားေနေလရ့ဲ။ ျဖစ္ပ်က္ပုံ ေျပာပါတယ္။ သူ႔ခမ်ာ ေန႔စဥ္ အိမ္သာတက္ရတဲ့ ဒုကၡကုိ ေတာင္သူယာလုပ္ ဓါးမခုတ္ ဘ၀ထက္ ပုိ ပင္ပန္းတယ္လုိ႔ေတာင္ ထင္ေနေခ်ေသးရဲ့။

အိမ္သာထုိင္ခံုေပၚ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ၿပီး ကိစၥရွင္းတာက အေရးမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ၾကာလာရင္ေတာ့ ျပႆနာ တက္လာႏုိင္တယ္။ မေတာ္လို႔ ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလုံးရဲ့ ၀ိတ္အားေၾကာင့္ အိမ္သာထုိင္ခုံလဲကြဲ အိမ္သာေၾကြခြက္လဲ ကြဲထြက္ၿပီး မေတာ္ရာကုိ ျပတ္ရွမိသြားရင္ မဟာ့မဟာ ဒုကၡႀကီးေပဘဲေပါ့။ ေတာ္ၾကာ အရင္ဘ၀က တိရစၦာန္ေတြကို အရွင္လတ္လတ္ ေ၀ွးသင္းခဲ့ဖူးရင္ ျပန္၀ဋ္လည္လာႏုိင္တယ္ မဟုတ္လား။ ၾကားဖူးတာ တစ္ခု ရွိတယ္။ အေမရိကားမွာ ထင္တယ္။ အိမ္တစ္အိမ္မွာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေနထုိင္ၾကသတဲ့။ တစ္ေန႔မွာ လင္လုပ္တဲ့ သူက အိမ္သာတက္သတဲ့။ အေနာက္တုိင္း ထုံးစံအတုိင္း ဗိုလ္ထုိင္အိမ္သာေပါ့။ အိမ္သာ တက္ေနစဥ္မွာဘဲ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ အေလးခ်ိန္ကို မခံႏုိင္လုိ႔ အိမ္သာေၾကြခြက္ ကြဲသြားတယ္တဲ့။ လူလဲ ဖင္ထုိင္ရက္ႀကီး က်သြားသတဲ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ငယ္ပါ (ဥႏွစ္လုံး)ကို ဓါးနဲ႔ လွီးျဖတ္လုိက္သလုိ ျပတ္ရွသြားတယ္တဲ့။ ေဆးရုံပုိ႔ၿပီး ကုသလုိက္ရတယ္တဲ့။

သူတုိ႔ႏုိင္ငံရဲ့ ဥပေဒအခြင့္အေရးအရ အိမ္သာ ေၾကြခြက္ လာတပ္ဆင္တဲ့ သူကို တရားစြဲလုိ႔ ရတယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ အဲဒီ အိမ္သာေၾကြခြက္ တပ္ဆင္တဲ့သူကုိ တရားစြဲလုိက္တယ္တဲ့။ တရားစြဲတဲ့သူက လင္ေယာက်္ား မဟုတ္ဘဲ မယား ျဖစ္ေနတယ္တဲ့။ ဘယ့္ႏွယ္ ျပတ္ရွခံရတာက လင္ေယာက်္ား။ တရားသြားစြဲတာက ဇနီးမယား။ စဥ္းေတာ့ စဥ္းစားစရာႀကီးရယ္။ း)))

အဲဒီ ေတာကတက္လာတဲ့ ဦးဇင္းေလးလဲ ဗုိလ္ထုိင္ အိမ္သာနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ သုံးေလးလေလာက္ ႀကိဳးစား လုိက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပုိင္းေတာ့လဲ ဗိုလ္ထုိင္မွ ဗုိလ္ထုိင္ ျဖစ္သြားေရာ။ ထုိင္ရတာ သက္သာတာကုိး။ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထုိင္တက္ရတာက ေညာင္းညာထုံက်င္ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ႏုိင္ေသးတယ္။ ေနာက္ၿပီး ျခင္ေတြ ၀င္ကိုက္ရင္ ပိုဆုိးေသး။

တစ္ရက္မွာ မုိးေလးကလဲ နဲနဲ ေစြေနတယ္။ အေဆာက္အဦ ပတ္၀န္းက်င္ ေရႏႈတ္ေျမာင္းနေဘးက ဖားေအာ္သံ ေလးေတြလဲ ညံေနတယ္။ အေဆာက္အဦ အနားမွာရွိတဲ့ သရက္ပင္ကလဲ သရက္သီး မွည့္ေလးေတြ တဖုတ္ဖုတ္ ေၾကြက်ေနတယ္။ ရာသီဥတုက မပြင့္မလင္းေလးေပါ့။ အဲဒီ ဦးဇင္း ေနထုိင္တာက ေအာက္ထပ္မွာပါ။ အိမ္သာကို ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔ တြဲထားတယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းၾကမ္းျပင္ကို ေၾကြျပားေလးေတြ ခင္းထားတယ္။ အဲဒီ ဦးဇင္းလဲ ညကထဲက ၀မ္းႏႈတ္ေဆး စားထားတဲ့အတြက္ မနက္ ေ၀လီေ၀လင္း အခ်ိန္မွာ အိမ္သာတက္ရတယ္။ ဗိုလ္ထုိင္ဆုိေတာ့ က်က်နန ထုိင္ၿပီး အစာေဟာင္းေတြ အစာပုပ္ေတြကို သြန္ထုတ္ပစ္ေတာ့တာေပါ့။ ကိစၥ၀ိစၥၿပီးလုိ႔ ေရဆြဲခ်လိုက္တဲ့အခါမွာ ထင္မွတ္မထားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ျဖစ္သြားတယ္။ ဗြန္းကလဲ ေရဆြဲခ် လုိက္ခ်င္းဘဲ ရွဴးကနဲ ေရေတြ အေပၚ ျပန္ ကန္တက္လာတယ္။ တင္ပါးေတြ ေပါင္ေတြ ေရစုိသြားကုန္တာေပါ့။ အဲဒီ ဦးဇင္းလဲ အလန္႔တၾကား ေအာက္ကုိ ငုံ႔ ၾကည့္လုိက္မိတယ္။ ေခါင္း ေငါက္ေတာက္ႀကီး။ လႈပ္စိ လႈပ္စိနဲ႔။ း))

တစ္လြဲ မထင္ပါနဲ႔။ ေျမြႀကီး။ ေျမြႀကီး။ တကယ့္ေျမြႀကီး။ ဘယ္ကေန ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး အိမ္သာေၾကြခြက္ အေခါင္းထဲ ေအာင္းေနမွန္းမသိဘူး။ မိလႅာပုိက္ထဲကဘဲ တစ္ဆင့္ ေရာက္လာတာလား။ ဒါမွ မဟုတ္ ေရခ်ိဳးတဲ့အခါ ေရထြက္တဲ့ အေပါက္ကဘဲ ၀င္လာၿပီး သြားမိသြားရာ သြားၿပီး အိမ္သာ ေၾကြခြက္ထဲ ၀င္သြားတာလား။ ဒါမွ မဟုတ္ နတ္နဂါးေျမြလားဆုိတာ ဘယ္သူမွေတာ့ အတိအက် မသိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ အဲဒီ ဦးဇင္းလဲ... ေျမြႀကီး.. ေျမြႀကီးဆုိၿပီး ေအာ္ဟစ္ကာ အကူအညီေတာင္းေတာ့တာေပါ့။ သူ ကိုယ္တုိင္မွာေတာ့ သင္းပိုင္ေလး မကာမကာနဲ႔။ း))

တစ္ျခား ဦးဇင္းေတြ ေရာက္လာၾကတယ္။ အုန္းမႈတ္ခြက္ထဲ ေျမြႀကီးေခြ.... တုတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ထုိးလုိက္ပါလား... ဆုိတဲ့ သံခ်ပ္ သီခ်င္းေလးကုိ သတိရၿပီး ေျမြဆုိတာ အႏၱရာယ္ရွိတယ္၊ အနီးကပ္ ေမာင္းထုတ္ရင္ ရန္ျပဳႏုိင္တယ္ ဆုိၿပီး ၀ါးလုံး ရွည္ရွည္နဲ႔ဘဲ ေျမြကုိ အသာေလးထုိးၿပီး ေမာင္းထုတ္ၾကတယ္။ ေျမြလဲ ႀကိဳးစားၿပီး ထြက္ေျပးရွာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျမြမွာလဲ ေျခေထာက္မပါ၊ ေအာက္က ခင္းထားတာကလဲ ေၾကြျပားဆုိေတာ့ ေျမြခမ်ာ ဟုိတြန္႔ဒီတြန္႔နဲ႔ ေရွ့ မေရာက္ရွာဘူး ျဖစ္ေနေလရဲ့။ ဦးဇင္းေတြက ေျမြကုိေၾကာက္၊ ေျမြကလဲ ဦးဇင္းေတြကို ေၾကာက္နဲ႔ အေၾကာက္ၿပိဳင္ေနၾကတဲ့ ပြဲဟာ အေတာ္ေလး ၾကာသြားခဲ့တယ္။

ဦးဇင္းေတြကလဲ စဥ္းစားတာေပါ့။ ဒီေျမြဟာ ရုိးရုိးေျမြမွ ဟုတ္ရဲ့လား။ မေတာ္သကာ အခုိးအေငြ႔ေတြ ဘာေတြ ညာေတြ ထုတ္လႊတ္ခ့ဲရင္ အရွင္လတ္လတ္ ဒုကူလႏွင့္ပါရိကာလုိ ျဖစ္ရခ်ည္ေသးရဲ့။ ဒါမွ မဟုတ္ ရုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားထဲကလုိ တစ္ရွိန္ထုိး ပ်ံသန္းလာၿပီး လာကိုက္ေနမွျဖင့္ ဓမၼာစရိယေလး ဘာေလးေတာင္ မေအာင္ေသးဘဲနဲ႔ တမလြန္ ေရာက္ရခ်ည္ေသးရဲ့ ဆုိၿပီး ေၾကာက္လန္႔ေနၾကတာေပါ့။ ေျမြခမ်ာမွာလဲ စဥ္းစားေပရွာမေပါ့။ ဒီလူေတြ ထူးဆန္းတယ္။ ကတုံးတုံးၿပီး ပခုံးလက္တစ္ဖက္ ေဖာ္ထားတယ္။ ၀တ္စားပုံလဲ တစ္ျခား လူေတြနဲ႔ မတူဘူး။ ၾကည့္ရတဲ့ပုံကလဲ လက္ရဲဇက္ရဲ လုပ္မဲ့ပုံ။ မေတာ္လုိ႔ ငါ့ကုိ ၀ါးလုံးအခၽြန္နဲ႔ တစ္ဇြတ္ဇြတ္ လွမ္းထုိးရင္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ခဲလုံးေတြ ေၾကာက္ခဲေတြနဲ႔ ပစ္ရင္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေလးခြနဲ႔ ေဆာ္ရင္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ငါ့ ခႏၶာကုိယ္က ရွည္ေမ်ာမ်ာနဲ႔ ဆုိေတာ့ ေရွာင္ရင္လဲ လြတ္မယ္မထင္ဘူး။ တစ္ေနရာမဟုတ္ တစ္ေနရာေတာ့ ထိမွာဘဲ လုိ႔ ေတြးေတာၿပီး ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္ေနမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဦးဇင္းေတြကလဲ ေရွ့မတုိးရဲ ေျမြကလဲ ေျပးလုိ႔ မရဆုိေတာ့ ေျမြေကာ ဦးဇင္းေတြေကာ အခက္ေတြ႔ေနၾကတယ္။ ဦးဇင္းေတြက ၀ုိင္းလုိက္ၾကမယ္။ ေျမြက ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္မယ္။ ဒါဆို ၿပီးၿပီေပါ့။ အခုေတာ့ ေျမြကလဲ တြန္႔လိမ္တြန္႔လိမ္နဲ႔ ေျပးလုိ႔မရ၊ ဦးဇင္းေတြကလဲ ေရွ့မတုိးရဲ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဟုိ ပုံျပင္လုိေပါ့။

တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ အိမ္တစ္အိမ္ကုိ ညဘက္ သူခုိး၀င္ကပ္သတဲ့။ အိမ္ရွင္လဲ သူခုိး ၀င္လာတာ သိလုိ႔ နံရံမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ငွက္ႀကီးေတာင္ဓါးကို ဓါးအိမ္ထဲက ရႊမ္းကနဲ ျမည္ေအာင္ ဆြဲထုတ္လုိက္ၿပီး သူခုိးေနာက္ တန္းလုိက္သတဲ့။ သူခုိးလဲ ေျပးႏုိင္မွ လြတ္မယ္ဆုိၿပီး အိမ္ရွင့္ရန္က လြတ္ကင္းေအာင္ ထြက္ေျပးသတဲ့။ အိမ္ရွင္ကလဲ ငွက္ႀကီးေတာင္ ဓါးႀကီးကုိသာ ကိုင္ၿပီး သူခုိးေနာက္ကုိ လုိက္တာလုိက္ေနရတယ္။ သူခုိးက ထြက္မေျပးဘဲ ျပန္ခံလုပ္မွာကုိ ေတြးၿပီး ေၾကာက္ေနသတဲ့။ သူခုိးကလဲ အိမ္ရွင္လုိက္မီလာရင္ေတာ့ ငွက္ႀကီးေတာင္စာ မိေတာ့မွာဘဲလုိ႔ ေတြးၿပီး အေၾကာက္ႀကီး ေၾကာက္ေနသတဲ့။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူခုိးက သူ၀င္လာခ့ဲတဲ့ ၀င္ေပါက္ကုိ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ေျပးမိေျပးရာ ေျပးလုိက္ရတယ္။ အဲဒီ အိမ္ႀကီးကုိ ၿခံခပ္ျမင့္ျမင့္ ကာထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူခုိးက ဘယ္လုိမွ ေျပးမလြတ္ေတာ့ဘူး။ ၿခံစည္းရုိးကုိ ခုန္ေက်ာ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမဲ့လဲ မေအာင္ျမင္ဘူး။ သူခုိးလဲ စဥ္းစားမရ ေတြေ၀ေနတယ္။ အိမ္ရွင္လဲ လုိက္လာရင္းနဲ႔ သူခုိးနဲ႔ နီးကပ္လာတယ္။ သူခုိးခမ်ာမွာလဲ ငါ့ကုိ လုိက္မီလာရင္ ငွက္ႀကီးေတာင္ ဓါးနဲ႔ ခုတ္ေတာ့မွာဘဲ ဆုိၿပီး ေၾကာက္ဒူးတုန္ေနသတဲ့။ အိမ္ရွင္ကလဲ ဒီသူခုိး ထြက္မေျပးဘဲနဲ႔ ငါ့ကုိ ခံလုပ္မလား မသိဘူးဆုိၿပီး လန႔္ေနသတဲ့။ ဒါနဲ႔ အိမ္ရွင္လဲ ႀကံရာမရတဲ့ အဆုံး သူခုိးကုိ ေဟ့ေကာင္ သူခုိး... ျမန္ျမန္ေျပးပါေတာ့လား။ ဒီၿခံစည္းရုိးႀကီးကို လႊားကနဲ ခုန္ေက်ာ္လုိက္ပါေတာ့လား ဆုိၿပီး လွမ္းေျပာလုိက္ရသတဲ့။

အခုလဲ ဦးဇင္းေတြ အုပ္စုႏွင့္ ေျမြႏွင့္က အဲဒီ ပုံျပင္လုိ ျဖစ္ေနေလရဲ့။ အခ်င္းခ်င္း ေၾကာက္ေနၾကတာ ရယ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ အေတာ္ေလး ၾကာေတာ့မွဘဲ အေ၀းကေနၿပီး ၀ါးလုံးနဲ႔ ေျမြရဲ့ ေခါင္းကို ေရခ်ိဳးခန္း ေရထြက္ေပါက္ဆီ ေတ့ ေပးလုိက္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွဘဲ ေျမြက အျပင္ဘက္ကုိ ေျဖးေျဖးေလး ထြက္သြားေတာ့တယ္။ ဦးဇင္းေတြကလဲ ေျမြကုိ အႏၱရာယ္မျပဳ ေျမြကလဲ ဦးဇင္းေတြကို အႏၱရာယ္မျပဳ နဲ႔ ေျမြႏွင့္ဦးဇင္းေတြၾကားက အခက္အခဲဟာ ေအးေအးလူလူေလး ၿပီးစီးေအာင္ျမင္သြားတယ္။

အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ၿပီး တစ္လေလာက္ အၾကာမွာ အဲဒီ ဦးဇင္းက ခ်ဲထီထုိးတယ္။ အမွန္ဆုိ အဲဒီဦးဇင္းက ခ်ဲထီ ၀ါသနာမပါပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တစ္ရက္မွာေတာ့ ဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္ မသိဘူး။ တစ္ကြက္ထဲကုိဘဲ ႏွစ္ရာဖုိး သြားထုိးတယ္။ ပတ္တာ လွည့္တာ ဘာမွ မထုိးဘူး။ တစ္ကြက္ဆုိ တစ္ကြက္ထဲ။ ညေနဘက္ ဂဏန္းထြက္လာေတာ့ ကြက္တိဘဲ။ ဒါနဲ႔ဘဲ အဲဒီ ဦးဇင္း ေငြတစ္သိန္း ပိုင္ဆုိင္သြားတယ္။ ဒါတင္ မၿပီးေသးဘူး။ ေနာက္တစ္ႏွစ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ အဲဒီ ဦးဇင္းကို ႏုိင္ငံျခားတိုင္းျပည္ႀကီး တစ္ခုမွာ ေနထုိင္တဲ့ မိတ္ေဆြ တစ္စုက ပင့္ဖိတ္လာတဲ့ အတြက္ အဲဒီ တုိင္းျပည္ႀကီးမွာဘဲ သာသနာျပဳေနလုိက္တာ အခုထက္ထိ တုိင္ေအာင္ပါဘဲ။

ေျမြျမင္လုိ႔ ေငြ၀င္တာလား။ ေျမြျမင္လုိ႔ ေငြရႊင္တာလား။ ေျမြျမင္လုိ႔ တစ္ျပည္ခင္တာလား။ ဘာလား ညာလား မသိေပမဲ့ သူႀကီးမင္း ႀကဳံေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ေျမြပုံျပင္ေလးကေတာ့ သူႀကီးမင္းတုိ႔ တုံးဖလား ဇနပုဒ္ရြာေလးမွာ ေျပာမဆုံးေပါင္ ေတာသုံးေတာင္ ျဖစ္ေနေလေတာ့ရဲ့။ ။


.