"သူႀကီးမင္း.. ဒီေန႔ေတာ့ သူႀကီးမင္းရဲ့ ကတိအတုိင္း ဇာတ္သိမ္းတဲ့အထိ ေျပာျပရမယ္ေနာ္"
"ေအးပါကြာ။ ႀကဳိးစားၿပီး ေျပာျပပါ့မယ္။ အရမ္းရွည္ေနရင္လဲ အက်ဥ္းခ်ဳံးၿပီး အဆင္ေျပသလုိ ေျပာျပပါ့မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဇာတ္သိမ္းမလွဘူးေလး ဘာေလးေတာ့ မလုပ္နဲ႔ေနာ္။ မင္းသိထားရမွာက အခုေျပာျပေနတာ ပုံျပင္အတုမဟုတ္ဘူး။ ပုံျပင္ အစစ္ကုိ ေျပာျပေနတာ။ ဒါေၾကာင့္ ကုိရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲတုိ႔လုိ တရုတ္ဇာတ္လမ္းတြဲတုိ႔လုိ ဇာတ္သိမ္းေကာင္းခ်င္မွ ေကာင္းမယ္"
"နားလည္ပါတယ္ သူႀကီးမင္း"
"ေျပာရရင္ေတာ့ အဲဒီ ေၾကာင္ဖမ္းဆရာေတာ္ဟာ အိပ္ေကာင္းျခင္း မအိပ္ရ စားေကာင္းျခင္း မစားရ အနာေတြ ဗလပြနဲ႔ လ ခ်ီၿပီး ေ၀ဒနာေတြကို ခံစားေနခဲ့ရတယ္။ ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလုံးလဲ အနာေတြခ်ည္းဘဲ။ ရုိးရာေဆးေတြ စားေပမဲ့လဲ မသက္သာတဲ့အျပင္ ပုိလုိ႔ေတာင္ အနာအလုံးေရေတြ ထပ္ေပါက္လာခဲ့တယ္။ မတည့္ဘူးထင္တဲ့ ဟင္းေတြကုိ ေရွာင္ရင္း ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ ထမင္းျဖဴကုိ ဆားျဖဴး ဆီဆမ္းဘဲ စားရေတာ့တယ္။ ေဆးအေနနဲ႔ ပင္တုိင္ ဆံတုံးမႏြယ္ကုိ စားရတယ္။ ဆံတုံးမႏြယ္ဆုိ အပင္လုိက္ ေဆာင္ထားရတယ္။ ေရေသာက္ရင္လဲ ဆံတုံးမႏြယ္ကို ထုေထာင္းၿပီး ဆားနဲ႔ မတ္ခြက္ထဲမွာ စိမ္ထားတဲ့ ေရကုိဘဲ ေသာက္ရတယ္။ အဲဒီလုိ အစားအေသာက္ကို ဒုကၡခံ စားေသာက္ေပမဲ့ အနာေရာဂါက လုံး၀ မသက္သာသြားပါဘူး။ ပုိပုိ ဆုိးလာတယ္"
"ကံ အလွည့္အေျပာင္းက ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္ေနာ္။ သူႀကီးမင္း"
"အင္း... ဟုတ္တယ္။ ေလာကသဘာ၀ကကိုမွ သူ႔သေဘာ သူေဆာင္ေနတာေလ။ မေကာင္းတာ လုပ္ေနတာကုိ ဘယ္သူမွ မသိရင္ မသိဘဲ ေနမယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ္တုိင္က သိေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေလာကသဘာ၀ကလဲ ဒီအတုိင္းမေနဘူး။ ကံတရားအတုိင္း အတုံ႔အလွည့္ ျဖစ္လာတတ္တယ္။ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ေရ... မင္းလဲ သူတစ္ပါး အက်ိဳး ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ မႀကံစည္ မေျပာဆုိ မျပဳလုပ္နဲ႔ေနာ္။ ကံတရားက ဒီအတုိင္း လက္ပိုက္ ၾကည့္မေနဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သူႀကီးမင္း။ သံေ၀ဂ ရစရာပါဘဲ။ ႏ်ဴတန္က ဒီသဘာ၀ နိယာမကို ရွာေဖြ ေတြ႔ရွိခဲ့တာ ျဖစ္ရမယ္။ ေအာ္...ဒါနဲ႔ အဲဒီ ေၾကာင္ဖမ္းဆရာေတာ္ ဘယ္လုိ ျဖစ္သြားလဲ မသိဘူး"
"ရုိးရာကုထုံးေတြနဲ႔ ကုသလုိ႔ မရေတာ့တဲ့အတြက္ ၿမိဳ့တက္ၿပီး ေဆးရုံတင္ရေတာ့တာေပါ့။ တစ္ျခားလူနာေတြလဲ သူ႔ကုိ ၀ုိင္းၿပီး ကရုဏာသက္ၾကတာေပါ့။ တစ္ကုိယ္လုံး အနာေတြခ်ည္းကုိး။ ၿပီးေတာ့ အနာေတြ နာလြန္းလုိ႔ အၿမဲတမ္း ၿငီးျငဴၿပီး ေနရရွာတယ္ေလ။ ေဆးရုံမွာ တစ္လေလာက္ ေနၿပီးမွ အနာေရာဂါ သက္သာလာတယ္။ ဒါနဲ႔ ေဆးရုံက ဆင္းၿပီး ဆရာ၀န္ညြန္ၾကားခ်က္အတုိင္း စားေဆး လိမ္းေဆးေတြကို ေသာက္သုံးေတာ့မွ အနာက ရွင္းရွင္း ေပ်ာက္ကင္းသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခႏၶာကုိယ္အႏွံ႔ အမာရြတ္ေတြကေတာ့ ေသရာပါ အထိ ရွိေနေတာ့တာပါဘဲ"
"ေတာ္ေသးတာေပါ့။ က်ေနာ္က အဲဒီ အနာေရာဂါေတြနဲ႔ဘဲ တခါထဲ ပ်ံလြန္ေတာ္ မူသြားတယ္ ထင္ေနတာ"
"အခုလဲ မပ်ံလြန္ရုံတမယ္ပါဘဲ။ အေတာ္ေလး ေ၀ဒနာ ခံစားခဲ့ရတယ္ေလ။ သူ လုပ္ခဲ့တဲ့ အကုသုိလ္ အက်ိဳးေတြကုိ သူ လူးလွိမ့္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ခံစားခဲ့ရတာ။ ေသလု ေမ်ာပါးပါဘဲ"
"က်ေနာ္ေတာင္ ငယ္ငယ္တုန္းက ငွက္ကေလးေတြကို ေလးခြနဲ႔ ပစ္သတ္ခဲ့တာ ေတြးမိၿပီး ေၾကာက္ေၾကာက္လာမိတယ္"
"ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ေရ... တစ္ခုေတာ့ သတိေပးထားလုိက္ဦးမယ္။ ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီးတဲ့ အကုသိုလ္ေတြကို ျပန္ေတြးမေနပါနဲ႔။ ေတြးမိတုိင္း အကုသိုလ္ ပုိတုိးလာတတ္တယ္။ ေမ့ထားလိုက္ရင္ အေကာင္းဆုံးပါဘဲ။ ေတြးမိရင္ စုိးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႔မႈေတြ ေပၚလာလိမ့္မယ္။ အဲဒီ စုိးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႔မႈ ကုိယ္တုိင္ကုိက အကုသိုလ္ႀကီးေလ"
"မစဥ္းစားဘဲ ေနေပမဲ့လဲ အက်ိဳးကေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ ေပးမွာ မဟုတ္လား သူႀကီးမင္း"
"အဲဒီလုိ ေသခ်ာေပါက္ေတာ့ ေျပာလုိ႔ မရေသးပါဘူး။ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ကံ အႀကီးအေသးအလုိက္ အက်ိဳးေပးတာရွိသလုိ အက်ိဳးမေပးဘဲ ေနတာလဲ ရွိပါတယ္"
"ေကာင္းေကာင္း မရွင္းေသးဘူး သူႀကီးမင္း"
"အတုိခ်ဳံးၿပီး ေျပာရရင္ေတာ့ ကုသုိလ္ဘဲ လုပ္လုပ္ အကုသုိလ္ဘဲ လုပ္လုပ္ အက်ိဳးေပးတဲ့ခ်ိန္ ေလးမ်ိဳးရွိတယ္။
၁။အခု (ပထမ)ဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတဲ့ ကံ (ဒိ႒ဓမၼေ၀ဒနိယကံ)
၂။ေနာက္ ဒုတိယ ဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတဲ့ ကံ (ဥပဇၨေ၀ဒနိယကံ)
၃။တတိယဘ၀က စၿပီး နိဗၺာန္မရမခ်င္း အက်ိဳးေပးတဲ့ ကံ (အပရာပရိယေ၀ဒနိယကံ)
၄။လုံး၀ အက်ိဳးမေပးေတာ့တဲ့ ကံ (အေဟာသိကံ)
အဲဒီလုိ ေလးမ်ိဳး ရွိပါတယ္။
ကုသုိလ္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ အကုသုိလ္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပထမဘ၀၊ ဒုတိယဘ၀၊ တတိယဘ၀က စၿပီး နိဗၺာန္မရမခ်င္း၊ အဲဒီ သုံးမ်ိဳးထဲက တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ မ်ားေသာအားျဖင့္ အက်ိဳးေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုသုိလ္ကံက အရမ္း အင္အားႀကီးေနရင္ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႔အကုသုိလ္ကံေတြကုိ အက်ိဳးေပးခြင့္ မျပဳေတာ့ပါဘူး။ ဥပမာ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္လုိမ်ိဳးေပါ့။ အဲဒီလုိပါဘဲ အကုသုိလ္ကံက အရမ္း အင္အားႀကီးေနရင္လဲ တစ္ခ်ိဳ႔ကုသုိလ္ကံေတြကုိ အက်ိဳးေပးခြင့္ မျပဳေတာ့ပါဘူး။ ဥပမာ ပဥၥာနႏၱရိယ ကံမ်ိဳးေပါ့"
"ဒါျဖင့္ သူႀကီးမင္း။ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ထဲနဲ႔ အဲဒီ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္လဲရ၊ ပဥၥာနႏၱရိယကံလဲ က်ဴးလြန္ဆုိရင္ေကာ ကံတရားက ဘယ္လုိ အက်ိဳးေပးမလဲ မသိဘူး"
"ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္... မင္းကေတာ့ လုပ္ေရာ့မယ္။ မသိရင္လဲ ေသခ်ာ မွတ္ထားလုိက္ဦး။ ပဥၥာနႏၱရိယကံ က်ဴးတဲ့ခဲ့တဲ့သူဟာ ဒီဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့မွ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္ကုိ မရႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္ရၿပီးတဲ့ သူကလဲ ပဥၥာနႏၱရိယကံ မဆုိထားနဲ႔ ဘယ္အကုသိုလ္ကုိမွ မျပဳလုပ္ မက်ဴးလြန္ေတာ့ဘူး။ ကိေလသာေတြ လုံး၀ ကုန္စင္သြားၿပီေလ"
"ေအာ္... အဲလုိလား။ မသိပါဘူး။ က်ေနာ္လဲ ရုတ္တရက္ စဥ္းစားမိတာေလး ေမးၾကည့္တာပါ"
"ဥပမာ အရွင္အဂၤုလိမာလကုိ ၾကည့္ပါလား။ လူေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ သူ႔အေမကုိ သတ္ခါနီးမွာမွ ဘုရားရွင္နဲ႔ေတြ႔ၿပီး မသတ္ျဖစ္လုိက္ေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ သံေ၀ဂရၿပီး ရဟန္းျပဳတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႔ရဲ့ အတိတ္က ပါရမီအရ ရဟႏၱာျဖစ္သြားတယ္။ တကယ္လုိ႔သာ သူ႔အေမကုိ သတ္ခဲ့မိရင္ ပဥၥာနႏၱရိယကံ ထုိက္ၿပီေပါ့။ ရဟႏၱာ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ရဟႏၱာျဖစ္သြားေတာ့ အကုသုိလ္ကံေတြ အေဟာသိကံ ျဖစ္သြားေတာ့တာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး သဲအင္းဂူဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးကုိ သိတယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒီ ဆရာေတာ္ဟာလဲ ႏုစဥ္တုန္းက ဓါးျပဗုိလ္ႀကီးေလ၊ မိန္းမလဲ တစ္ေယာက္မက ယူထားတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ပါရမီ ဥာဏ္ရင့္သန္ေတာ့လဲ တရားရသြားတာပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ ပဥၥာနႏၱရိယကံကုိ မက်ဴးလြန္ခဲ့ၾကဘူး။ က်ဴးလြန္ခဲ့မိရင္ သူတုိ႔လဲ တရားထူးရၾကမွာ မဟုတ္ဘူး"
"သူႀကီးမင္းေျပာစကားအရ သူတုိ႔ႏွစ္ပါးလုံး အကုသိုလ္ေတြ အမ်ားႀကီး က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကေပမဲ့ အကုသုိလ္ အက်ိဳးမေပးဘဲ တရားထူးရသြားၾကတယ္ဆုိေတာ့ အခုေခတ္ လူငယ္ေတြကုိ အကုသုိလ္ဘယ္ေလာက္လုပ္လုပ္ တရားထူး ရႏုိင္တယ္ဆုိၿပီး အကုသုိလ္လုပ္ဖုိ႔ အားေပးရာ မေရာက္ေပဘူးလား သူႀကီးမင္း။ က်ေနာ္ နဲနဲ စုိးရိမ္မိသလုိ ျဖစ္မိတယ္"
"မင္းကလဲ အေတြးေခါင္ၿပီး ဘာသာျပန္မွားေနျပန္ပါၿပီ။ ေပးေနတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္က ဘုရားမွန္း တရားမွန္း သံဃာမွန္း မသိဘဲ ကမ္းကုန္ေအာင္ မုိက္မဲေနၾကတဲ့ လူမုိက္ႀကီးေတြကုိ ဘုရားတရား လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိေသးရင္ အခ်ိန္မီပါေသးတယ္။ ဆက္မမုိက္ၾကပါနဲ႔ေတာ့။ မုိက္ဇာတ္သိမ္းလုိက္ၾကပါေတာ့။ ဆက္မိုက္ေနရင္ေတာ့ အပါယ္တံခါးက အခုကထဲက ပြင့္ေနၿပီ ဆုိၿပီး မက္ေဆ့ခ်္ေပးေနတာပါ"
"ေအာ္... အဲလုိလဲ ဟုတ္သားဘဲ"
"ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ေရ... အေတြးေတာ့ မမွားနဲ႔ေနာ္။ အေဟာသိကံဆုိတာ အလြန္ရွားပါးတဲ့ ကံပါ။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ အက်ိဳးေပးတဲ့ ကံေတြခ်ည္းပါ။ အခု ေၾကာင္ဖမ္းဆရာေတာ္ကုိ ၾကည့္ေလ။ လက္ရွိဘ၀မွာတင္ အေတာ္ေလး ခံစားခဲ့ရရွာတယ္။ ကံေကာင္းလုိ႔ မေသမေပ်ာက္ခဲ့ေပမဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကလဲ သူ႔ကုိ အကုသုိလ္အက်ိဳးေပးခံရတာလုိ႔ ေျပာ၊ သူကုိယ္တုိင္ကလဲ ေ၀ဒနာကုိ ေရရွည္ ခံစား၊ ဘယ္ေလာက္မ်ား သနားဖုိ႔၊ သံေ၀ဂယူဖို႔ ေကာင္းလုိက္သလဲလုိ႔"
"ဟုတ္တယ္ေနာ္ သူႀကီးမင္း။ ေသခ်ာ ေတြးၾကည့္ရင္ေတာ့ ကံကံ၏အက်ိဳးက တကယ္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္"
"အင္းးးး အဲဒီလုိ ေၾကာက္စရာေကာင္းလုိ႔လဲ ေရွးပညာရွင္ေတြက အသက္သတ္ျခင္းရဲ့ အက်ိဳးအျပစ္ကို ဘုရားေဟာနဲ႔အညီ ကဗ်ာလကၤာေလး စပ္ၿပီး အားလုံး ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ဖုိ႔ လူအမ်ားေရွ့ ခ်ျပခဲ့ၾကတာေပါ့။ အဲဒီ ကဗ်ာလကၤာေလးလဲ မင္း မွတ္သြားလုိက္ဦး"
"သူ႔အသက္ကုိ သိလ်က္သားနဲ႔
ေဒါသစိတ္ထား ေသေစလုိ
လုံ႔လျပဳကာ ေသေအာင္သတ္က
ပါဏာတိပါတ္ အကုသုိလ္
လြန္က်ဴးမိလွ်င္ တကယ္ဘဲေပါ့
အပါယ္ငရဲ က်မည္ဆုိ
လြတ္လာျပန္လဲ ေရာဂါစြဲ ဆင္းရဲအသက္တုိ
အဲဒါေၾကာင့္ ပဥၥသီလ တည္ၾကပါေစလုိ"
ေဒါသစိတ္ထား ေသေစလုိ
လုံ႔လျပဳကာ ေသေအာင္သတ္က
ပါဏာတိပါတ္ အကုသုိလ္
လြန္က်ဴးမိလွ်င္ တကယ္ဘဲေပါ့
အပါယ္ငရဲ က်မည္ဆုိ
လြတ္လာျပန္လဲ ေရာဂါစြဲ ဆင္းရဲအသက္တုိ
အဲဒါေၾကာင့္ ပဥၥသီလ တည္ၾကပါေစလုိ"
"ေကာင္းလုိက္တဲ့ ကဗ်ာလကၤာေလးေနာ္ သူႀကီးမင္း။ က်ေနာ္ကေတာ့ အလြတ္က်က္သြားလိုက္ၿပီ။ ရပ္ရြာထဲက ကေလးေတြကိုလဲ ဒီကဗ်ာလကၤာေလး ရြတ္ျပေပးဦးမယ္"
"အင္းးးး ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ငါးပါးသီလ အားလုံး က်ဴးလြန္ျခင္းအတြက္ အျပစ္ အသီးသီးေတြကိုလဲ ဒီေနရာမွာ သြားမွတ္ယူၿပီး ကေလးေတြကို ေပးေ၀ငွလုိက္ဦးေပါ့။ ဟုတ္ၿပီလား။ ဒီအလုပ္က လူနတ္ သာဓုေခၚတဲ့အလုပ္ပါ"
"ေကာင္းပါၿပီ သူႀကီးမင္း။ ဒါနဲ႔ ေၾကာင္ဖမ္းဆရာေတာ္ ပုံျပင္က ဒီမွာ ၿပီးသြားၿပီလား"
"ဆက္ေျပာဦးမယ္ေလ။ နဲနဲ က်န္ေသးတယ္။ ေၾကာင္ဖမ္းဆရာေတာ္လဲ ေနာင္တေတြ သံေ၀ဂေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္ႀကီး ရသြားၿပီး ေတာလိုက္ထြက္ျခင္းကို အၿပီးပုိင္ စြန္႔လႊတ္လုိက္တယ္။ ရဟန္းက်င့္၀တ္နဲ႔ အညီ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုိင္တယ္။ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္လဲ ကုိရင္ေက်ာင္းသားေတြကို ေတာထဲ သြားခြင့္မျပဳေတာ့ဘူး။ အားလပ္ရက္ျဖစ္တ့ဲ အဖိတ္ေန႔ေရာက္ရင္ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာဘဲ လူႀကီးအသင္း လူငယ္အသင္း ဖြဲ႔ေပးၿပီး ေဘာလုံး ကစားခုိင္းေတာ့တယ္။ ဘယ္မွ မသြားရေတာ့ဘူး။ ေခြးေတြလဲ ေတာမလုိက္ရတဲ့အတြက္ ပ်င္းပ်င္းရိရိနဲ႔ ဟုိနား ဒီနား ေခြအိပ္ေနၾကတယ္။ ေခြးေတြဟာ ေတာမလုိက္ရတဲ့ အၿငိဳးနဲ႔ ေက်ာင္း၀င္းထဲ နယ္ကၽြံလာတဲ့ အျပင္ကေခြး ၾကက္ ကၽြဲ ႏြားေတြဆုိ အလြတ္မေပးေတာ့ဘူး။ အျပင္းအထန္ ၀ုိင္း၀န္းၿပီး တုိက္ခုိက္ၾကတယ္။ သူတုိ႔က ေတာ လုိက္တာကုိဘဲ အထုံပါေနၾကတာကုိး"
"ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္လဲ မေကာင္းမႈေတြကုိ ကုိရင္ ေက်ာင္းသားေတြ ဆက္ မလုပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္မီ ထိန္းလုိက္ႏုိင္တာဘဲေနာ္"
"အင္း.. ပ်က္အစဥ္ ျပင္ခဏေပါ့ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ေၾကာင္ဖမ္းဆရာေတာ္လဲ ေျမာက္ျပင္ဆုိတဲ့ ရြာေလးမွာ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ ျဖစ္သြားတယ္။ လုိရင္း ခ်ဳံးေျပာရရင္ေတာ့ ေၾကာင္ဖမ္းဆရာေတာ္ဆုိတာ တစ္ျခားဆရာေတာ္ မဟုတ္ပါဘူး။ အခု လက္ရွိ သီလသဓာဓိနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နာမည္ႀကီးေနတဲ့ ေျမာက္ျပင္ဆရာေတာ္ ဦးေသာပါက ပါဘဲ"
"ေအာ္... လက္စသတ္ေတာ့ အဲဒီ ဆရာေတာ္ကုိး"
"အင္းးးး ေနာင္တေတြ အမ်ားႀကီးရၿပီး ရဟန္းက်င့္၀တ္အတုိင္း ေနထုိင္တယ္။ ေျမာက္ျပင္ရြာမွာ ေက်ာင္းထုိင္ၿပီး ေန႔စဥ္ တရားဘာ၀နာ အားထုတ္တယ္။ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ ေခြးလုံး၀ ေမြးမထားဘူး။ ကုိရင္ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ေန႔စဥ္ စာသင္ေပးတယ္။ သူ႔ဘ၀ သင္ခန္းစာနဲ႔ ထုိးျပၿပီး မေကာင္းတာ မလုပ္ဖုိ႔ သင္ျပေပးတယ္။ ေက်ာင္း၀င္းထဲ ၀င္ေရာက္လာတဲ့ ေက်းငွက္ တိရစၦာန္ေတြကို လုံး၀ မသတ္ျဖတ္ မညွဥ္းဆဲရ အမိန္႔ထုတ္ထားတယ္။ ေန႔စဥ္ ေက်ာင္း၀င္းအစပ္မွာ ေက်းငွက္တိရစၦာန္ေတြကို အစာေကၽြးတယ္။ အခုဆုိရင္ သူ႔ ေျမာက္ျပင္ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ မင္းသိတဲ့အတုိင္းဘဲ။ ေဘးမဲ့ေပးထားတဲ့အတြက္ ေက်းငွက္သာရကာ တိရစၦာန္ေလးေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္လုိ႔။ အလြန္ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းလုိက္တဲ့ ျမင္ကြင္းပါဘဲ"
"ဟုတ္တယ္ေနာ္ သူႀကီးမင္း ၾကည္ႏူးစရာျမင္ကြင္းေလး"
"ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ေရ... လူဆုိတာ မေကာင္းတာကုိ မေကာင္းမွန္းသိရင္ လိမၼာတယ္ ေျပာရမွာပါဘဲ။ ဒီထက္ မေကာင္းတာကို စြန္႔လႊတ္ႏုိင္ရင္ ပို လိမၼာတယ္ လုိ႔ ေျပာရမွာဘဲေလ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ခါ လူေတြ သံေ၀ဂ ရခဲၾကတယ္။ ကိုယ္တုိင္ ဒုကၡသုကၡေတြ ခံစားရမွ ေနာင္တ ရတတ္ၾကတာ မဟုတ္လား"
"ေၾကာင္ဖမ္းဆရာေတာ္လဲ သူ႔အနာေရာဂါေတြက တစ္ဆင့္ သတိသံေ၀ဂ ၀င္သြားတာေနာ္ သူႀကီးမင္း"
"အင္းးး ဟုတ္တယ္။ သူ႔မွာက ဗုဒၶစာေပ အေျခခံရွိေတာ့ ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္တာေပါ့။ ေခါင္းမာၿပီး တင္းခံ မေနေတာ့ဘူးေလ။ ေသခ်ာေပါက္ အကုသုိလ္အက်ိဳးေတြဆုိတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ အဲဒီ အကုသုိလ္ေတြအားလုံးကုိ စြန္႔လႊတ္လိုက္တာ"
"ဒါေၾကာင့္လဲ အဆုိးဆုံး အေျခအေနကေန အေကာင္းဆုံး အေျခအေနကုိ ကူးေျပာင္းႏိုင္တာေပါ့ေနာ္ သူႀကီးမင္း"
"အင္း... ေသခ်ာတာေပါ့။ တစ္ေယာက္ထဲ တစ္စိတ္ထဲ ဆုိေပမဲ့လဲ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါအရ အဆုိးဆုံးလဲ ျဖစ္ႏုိင္သလို အေကာင္းဆုံးလဲ ျဖစ္ႏုိင္တာပါဘဲ။ ဟုိ.... အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ေတာင္ ရွိေသးတယ္"
သူႀကီးမင္းက ပုံေျပာဦးမယ္ထင္တယ္။ ေတာ္ၾကာ ဇာတ္မသိမ္းႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနဦးမယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ ပုံျပင္ဆုိ ႀကိဳက္ၿပီးသားဘဲ
"အင္း... ငါလဲ အဲဒါ စဥ္းစားေနတာ။ အရမ္းလဲ မရွည္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ ပုံျပင္ေလးကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ၿပီး ေျပာျပလိုက္ပါဦးမယ္"
"ေကာင္းတယ္ သူႀကီးမင္း"
"တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္ဟာ ကမၻာေပၚမွာ အႏူးညံ့အသိမ္ေမြ႔ဆုံး လူသားႏွင့္ ၾကမ္းတမ္းအရက္စက္ဆုံး လူသားတုိ႔ကို မွတ္တမ္းတင္ဖုိ႔ ရွာေဖြ ထြက္ခဲ့သတဲ့။ ကမၻာအႏွံ႔ အႏူးညံ့ဆုံးလူသားကုိ လုိက္ရွာေပမဲ့ မေတြ႔ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနသတဲ့။ သတင္းအရ အႏူးညံ့ဆုံးလုိ႔ နာမည္ႀကီးတဲ့ သူေတြဆီ သြားေတြ႔တုိင္း ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ တစ္ခုခု ေတြ႔ၿမဲ ေတြ႔ေနရသတဲ့။ ဒီလုိနဲ႔ ရွာပုံေတာ္ ထြက္ရင္း ေတာအုပ္နက္နက္တစ္ခုကို ျဖတ္ေက်ာ္တဲ့အခါမွာ သစ္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ေအာက္ တရားထုိင္ေနတဲ့ ရေသ့တစ္ပါးကုိ ေတြ႔လိုက္သတဲ့။ အဲဒီ ရေသ့အနီးအနားမွာလဲ သားရဲ တိရစၦာန္ေတြ အမ်ားႀကီး က်က္စားေနထုိင္ၾကသတဲ့။ ရေသ့ဟာ တရားထုိင္ၿပီးလုိ႔ စႀကၤန္ေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာလဲ ဣေျႏၵအရမ္းရွိၿပီး ၾကည္ညိဳဖြယ္ အရမ္းေကာင္းတယ္တဲ့။ သားရဲတိရစၦာန္ေတြလဲ ရေသ့နဲ႔ မိတ္ေဆြရင္းျခာေတြ ျဖစ္ေနၾကသတဲ့။ ခ်ဳံးေျပာရရင္ေတာ့ အားလုံး(အားလုံး) ဘာမွ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ မရွိ (ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံ) ကံသုံးပါးလုံး ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ေနတာကုိ ေတြ႔ရသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလူဟာ ကမၻာပၚက အႏူးညံ့ဆုံး အသိမ္ေမြ႔ဆုံး လူသားနဲ႔ ေတြ႔ၿပီဆုိၿပီး မွတ္တမ္းတင္လုိက္သတဲ့"
"ရေသ့ရဟန္းဆုိေတာ့လဲ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔မွာေပါ့ သူႀကီးမင္းရာ ေနာ္"
"မင္း... ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မေစာနဲ႔ဦး ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္၊ ဆုံးေအာင္လဲ နားေထာင္ဦး။ အဲဒီလူဟာ အႏူးညံ့အသိမ္ေမြ႔ဆုံး လူသားကေတာ့ ေတြ႔ၿပီ၊ အၾကမ္းတမ္းအရက္စက္ဆုံး လူသား ရွာဖုိ႔ဘဲ က်န္ေတာ့တယ္ ဆုိၿပီး အၾကမ္းတမ္း အရက္စက္ဆုံးလူသား ရွာပုံေတာ္ ထြက္ျပန္သတဲ့။ ကမၻာအႏွံ႔ ရွာေဖြေပမဲ့ ကမ္းကုန္ေအာင္ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ သူကို မေတြ႔ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနသတဲ့။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္လွပါတယ္ဆုိတဲ့ လူေတြမွာ သိမ္ေမြ႔မႈေတြ တစ္မ်ိဳးမဟုတ္ တစ္မ်ိဳး ရွိေနျပန္သတဲ့။ ဒါနဲ႔ ရွာပုံေတာ္ ဖြင့္ရင္း ခုနက ရေသ့သီတင္းသုံး ေနထုိင္တဲ့ ေတာအုပ္ထဲ ျဖတ္သန္းသြားလာမိသတဲ့။ အဲဒီ လူလဲ ရေသ့ကုိ သတိရၿပီး ဖူးေျမွာ္ခ်င္စိတ္ရွိတာနဲ႔ ေတာအုပ္ထဲ ၀င္ေရာက္ၿပီး ရေသ့ကို သြားေရာက္ ဖူးေျမွာ္သတဲ့။ အဲဒီမွာ သူ အံ့အားသင့္သြားေတာ့တာပါဘဲ"
"ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ သူႀကီးမင္း"
"ဘာျဖစ္ရမွာလဲ။ အဲဒီ ရေသ့ဟာ သူ႔လက္မွာလဲ လက္နက္ေတြနဲ႔ ကုိယ္ေတြ လက္ေတြမွာလဲ ေသြးရဲ တရဲရဲနဲ႔ သားေကာင္ေတြကုိ ဖမ္းဆီးၿပီး အရွင္လတ္လတ္ လွီးျဖတ္ကာ အစိမ္းလုိက္ စားေသာက္ေနတာကုိ ေတြ႔လုိက္ရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အံ့အားသင့္သြားတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ သားေကာင္ကုိ ဖမ္းဆီးၿပီး အရွင္လတ္လတ္ ဖင္ကေန ေခါင္းထိ ေပါက္ေအာင္ တံလ်င္လွ်ိဳသလုိ လုပ္ၿပီး (အရွင္လတ္လတ္) မီးကင္စားေသာက္ေနသတဲ့။ ရေသ့မ်က္ႏွာမွာလဲ ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္ၿပီး ရန္လုိမုန္းထားတဲ့ မ်က္ႏွာပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ေနသတဲ့။ အဲဒီ လူဟာလဲ အနီးကပ္ၿပီး အေျခအေနအားလုံးကို ေလ့လာလုိက္တဲ့အခါ အလြန္တရာမွ ရုိင္းစုိင္း ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္မႈေတြကိုဘဲ ေတြ႔ရွိလုိက္ရသတဲ့။ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔မႈ ဘာတစ္ခုမွ ရေသ့ဆီမွာ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။ အဲဒီလူကုိေတာင္ သတ္ျဖတ္စားေသာက္မဲ့ အရိပ္အေရာင္ ျပသတဲ့အတြက္ အျမန္ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ခဲ့ရသတဲ့။ အဲဒီ လူလဲ အဲဒီေတာ့မွ ကမၻာေပၚမွာ အႏူးညံ့ဆုံးလူသားဟာလဲ အဲဒီရေသ့ဘဲ၊ အၾကမ္းတမ္း အရက္စက္ဆုံး လူသားဟာလဲ အဲဒီ ရေသ့ဘဲလုိ႔သေဘာေပါက္သြားေတာ့သတဲ့"
"အင္း.... ဟုတ္မယ္ေနာ္။ ပုထုဇဥ္မွန္သမွ် တစ္ေယာက္ထဲေပမဲ့ အေျခအေနအရ လူဆုိးလဲ ျဖစ္လုိက္တာဘဲ။ ၿပီးေတာ့ လူေကာင္းလဲ ျဖစ္လုိက္တာဘဲ"
"ေအးေလ... မင္း ေၾကာင္ဖမ္းဆရာေတာ္ကုိ ၾကည့္ပါလား။ အဆုိးကေန အေကာင္းျဖစ္သြားတာ။ ဒါေပမဲ့ ပုံျပင္ထဲက ရေသ့ကေတာ့ အေကာင္းကေန အဆုိးျဖစ္သြားတာ။ အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္းအဆုိးဆုိတာ ရွိတတ္ ျဖစ္တတ္ေပမဲ့ အဆုံးမွာ အေကာင္းနဲ႔ အဆုံးသတ္သြားတာကေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္"
"အင္း... က်ေနာ္ သေဘာေပါက္တယ္ သူႀကီးမင္း။ က်ေနာ္လဲ အေကာင္းဘက္ဦးတည္ဖုိ႔ တတ္ႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစားမယ္။ ဒါနဲ႔ သူႀကီးမင္း မသိလုိ႔ ေမးပါရေစ"
"ေမးေလ။ သိရင္ ေျပာျပမွာေပါ့။ မသိရင္ေတာ့ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ကုိ တဆင့္ ေမးျမန္းရမွာဘဲ"
"ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားရယ္၊ ကိုရင္ရယ္၊ ဦးဇင္းရယ္၊ သူတုိ႔ တိရစၦာန္ေတြရဲ့ အသက္ကုိ သတ္ရင္ ဘယ္လုိ အျပစ္ေတြ ျဖစ္လဲဆုိတာကုိ သိခ်င္လုိ႔ပါ"
"အေတာ္ေကာင္းတဲ့ ေမးခြန္းဘဲကြ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားမွာ သီးသန္႔ သိကၡာပုဒ္မရွိတဲ့အတြက္ ငါးပါးသီလထဲက ပါဏာတိပါတကံကုိဘဲ က်ဴးလြန္ရာ ေရာက္ပါတယ္။ ကုိရင္ေတြက်ေတာ့ ဆယ္ပါး သီလရွိတယ္ေလ။ အဲဒီ ဆယ္ပါး သီလထဲက တစ္ပါးပါးကုိ က်ဴးလြန္ရင္ လိင္လဲက်တယ္။ ငါးပါးသီလ အျပစ္လဲ ျဖစ္တယ္။ အခုလုိ အသက္ကို သတ္ရင္ လိင္က်တာေပါ့။ ဦးဇင္းေတြက်ေတာ့ ပါစိတ္အာပတ္လဲ သင့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေလာက၀ဇၹအေနနဲ႔ ငါးပါးသီလကိုလဲ က်ဴးလြန္ရာ ေရာက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြမွာ အျပစ္တစ္ခုထဲအတြက္ ဆုိးက်ိဳးကုိ ခံစားရေပမဲ့ ကိုရင္ႏွင့္ ဦးဇင္းေတြက်ေတာ့ အျပစ္ႏွစ္ခုအတြက္ ေပါင္းခံရမယ္ေလ။ ဥပမာအားျဖင့္ေတာ့ ေထာင္ဒဏ္နဲ႔ေငြဒဏ္ ေပါင္းခံေစ ဆုိသလုိေပါ့ကြာ"
"လိင္က်တယ္ဆုိတာ ဘာကုိ ေျပာတာလဲ သူႀကီးမင္း"
"လိင္ဆုိတာ လိဂၤဆုိတဲ့ ပါဠိက ဆင္းသက္လာတာပါ။ အသြင္အျပင္လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ကိုရင္၀တ္ထားေတာ့ ကုိရင္ အသြင္အျပင္ေပါ့။ ဒါေပမ့ဲ သူတုိ႔ က်င့္၀တ္ဆယ္ပါးထဲက တစ္ပါးပါးကို က်ဴးလြန္မိရင္ေတာ့ ကိုရင္အသြင္နဲ႔ မေနရေတာ့ဘူး။ သကၤန္းခၽြတ္ၿပီး လူ႔အသြင္နဲ႔ဘဲ ေနရေတာ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ လိင္က်တယ္ဆုိတာ ကိုရင္အသြင္ပ်က္စီးျခင္းကို ဆုိလုိတာပါ"
"ဒါျဖင့္ ဟုိ ေတာလုိက္တဲ့ ကိုရင္ေတြ လိင္က်တာဘဲ မဟုတ္လား။ ဘာျဖစ္လုိ႔ အသြင္မပ်က္စီးရတာလဲ"
"ဒါကေတာ့ ဒီလုိ ရွိပါတယ္။ ကုိရင္ဘ၀က ရဟန္းေတြေလာက္ အရမ္း မတင္းၾကပ္ဘူး။ လိင္က်ၿပီးရင္လဲ ဆယ္ပါး သီလ ျပန္ခံယူရင္ ကုိရင္ ျပန္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ ေန႔စဥ္ညဘက္ ဘုရား၀တ္တက္တ့ဲအခါ ကိုရင္ေတြ ဆယ္ပါးသီလ ခံယူေလ့ ရွိၾကတယ္"
"ေအာ္.. အဲဒီလုိလား။ သိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ညဘက္ေတြမွာ ရြာဦးေက်ာင္းက ဆယ္ပါးသီလ အသံေတြ ထြက္ေပၚေနတာကုိး"
"အင္း.... ကိုရင္ေတြက သိကၡာပုဒ္အေနနဲ႔ေရာ၊ တင္းၾကပ္မႈအေနနဲ႔ေရာ ဦးဇင္းေတြထက္ နိမ့္က်ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဦးဇင္းေတြရဲ့ ရဟန္းျဖစ္မွတ္တမ္းမွာ.... ရွင္ဘယ္သူသည္ ဘယ္သူတုိ႔၏ ပစၥယာႏုဂၢဟကို ခံယူကာ ဘယ္သူ႔ကို ဥပဇၶ်ာယ္ျပဳ၍ ကာရကသံဃာ ဘယ္ႏွစ္ပါးျဖင့္ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္သိမ္၌ ယုတ္နိမ့္ေသာ ရွင္သာမေဏအျဖစ္မွ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရဟန္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူသည္ ဆုိၿပီး ေရးမွတ္ေလ့ ရွိၾကတာေလ"
"ရွင္းသြားၿပီ။ သူႀကီးမင္း။ ဒါနဲ႔ ဦးဇင္းေတြက်ေတာ့ တိရစၦာန္ေတြရဲ့ အသက္ကုိ သတ္ရင္ ပါစိတ္အာပတ္ဘဲ သင့္တာလား။ ပါရာဇိက မက်ဘူးလား"
"အင္း.. ဆုိပါေတာ့။ ဦးဇင္းေတြက်ေတာ့ လူသတ္မွ ပါရာဇိက က်တာပါ။ ၾကက္ငွက္တိရစၦာန္ေတြကို သတ္ျဖတ္ရင္ေတာ့ ပါစိတ္အာပတ္ဘဲ သင့္တယ္ေလ။ ေဒသနာၾကားလုိ႔ ရတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ငါးပါးသီလအေနနဲ႔ေတာ့ ေလာကအျပစ္ကို ခံရမွာပါဘဲ။ ေနာက္တစ္မ်ိဳး စဥ္းစားလုိ႔လဲ ရပါေသးတယ္။ ပုိင္ရွင္ရွိတဲ့ တိရစၦာန္တစ္ေကာင္ကုိ ခုိးယူလုိစိတ္နဲ႔ သတ္ျဖစ္စားေသာက္ရင္ေတာ့ ပါရာဇိက က်တယ္"
"ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ သူႀကီးမင္း"
"သူမ်ားပိုင္ပစၥည္းကုိ ခုိးယူတဲ့အတြက္ ပါရာဇိက က်တာပါ။ သတ္ျဖတ္တ့ဲအတြက္ ပါရာဇိကက်တာ မဟုတ္ပါဘူး"
"ေအာ္... အခုမွဘဲ လင္းသြားေတာ့တယ္"
"ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ျပဳတဲ့ ကံကေတာ့ ကုိယ့္ဆီ ျပန္ေရာင္ျပန္ဟပ္စၿမဲပါဘဲ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ေရ။ ဒါေၾကာင့္ မင္းလဲ အခုအခ်ိန္ကစၿပီး မေကာင္းတာေတြ ေရွာင္ရွားၿပီး ေကာင္းတာေတြကုိသာ ေဆာင္ထားေပေတာ့"
"ႀကိဳးစားၿပီး ေကာင္းတာဘဲ လုပ္ေတာ့မယ္ သူႀကီးမင္း"
"ကဲ..ကဲ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္။ ေကာင္းတာျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းတာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကံက ကုိယ့္ဆီ ျပန္လာတတ္တယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ေရးသားသီကုံးထားတဲ့ လကၤာေလးနဲ႔ ဒီ ေၾကာင္ဖမ္းဆရာေတာ္ ပုံျပင္ကုိ အဆုံးသတ္လုိက္ၾကစုိ႔ရဲ့"
"ဟုတ္က့ဲပါ သူႀကီးမင္း။ အခုလုိ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ေကာ္ဖီတုိက္ လဘက္သုပ္ေကၽြးၿပီး စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ပုံျပင္ေျပာျပေပးတဲ့ သူႀကီးမင္းကုိလဲ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္"
"ကဲ... လကၤာေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၿပီး သာဓုေခၚေပေတာ့ ေမာင္ေပါက္ေက်ာ္ေရ"
"ကာယကံကို ကုိယ္နဲ႔လုပ္သည္
ကိုယ္န႔ဲလုပ္တာ ကာယကံ။
၀စီကံကုိ ႏႈတ္နဲ႔ေျပာသည္
ႏႈတ္နဲ႔ေျပာတာ ၀စီကံ။
မေနာကံကုိ စိတ္နဲ႔ႀကံသည္
စိတ္နဲ႔ႀကံတာ မေနာကံ။
ကုိယ့္ကာယကံ၊ ကုိယ့္ဆီျပန္
ကုိယ့္၀စီကံ၊ ကုိယ့္ဆီျပန္
ကုိယ့္မေနာကံ၊ ကုိယ့္ဆီျပန္"
ကိုယ္န႔ဲလုပ္တာ ကာယကံ။
၀စီကံကုိ ႏႈတ္နဲ႔ေျပာသည္
ႏႈတ္နဲ႔ေျပာတာ ၀စီကံ။
မေနာကံကုိ စိတ္နဲ႔ႀကံသည္
စိတ္နဲ႔ႀကံတာ မေနာကံ။
ကုိယ့္ကာယကံ၊ ကုိယ့္ဆီျပန္
ကုိယ့္၀စီကံ၊ ကုိယ့္ဆီျပန္
ကုိယ့္မေနာကံ၊ ကုိယ့္ဆီျပန္"
"သာဓု သာဓု သာဓု"
ဤတြင္ သူႀကီးမင္း ပါးစပ္ျဖစ္ ေၾကာင္ဖမ္းဆရာေတာ္ ပုံျပင္ အၿပီးသတ္ေလသတည္း။ ။
.
19 comments:
ေကာင္းအိ ငါ့ရွင္တဂ်ီးမင္း....:)ခုမွျပီးေတာ့တယ္...၊
ေျကာင္ဖမ္းျဆာေတာ္ပ်ံလြန္ေတာ္မူေလမလားလို့ေတြးေန
မိတာ...ေတာ္ေသးသေပါ့ေလ....၊ဒါနဲ့ သူမ်ားအက်ိုးပ်က္
ဆီးရာပ်က္ဆီးေျကာင္းကို သံုးပါးေသာကံေတြနဲ့ မပ်က္
လုပ္ေနတဲ့ ဟိုလူျကီးေတြေရာ...ဘယ္ေတာ့မ်ား သူရို့ရဲ့ကံ
သူတို့ထံ ျပန္လာမလဲမသိ....။
သာဓု သာဓု သာဓု ပါ သဂ်ီးမင္း
ဖတ္လို႔လဲ ေကာင္း၊ ဗဟုသုတလဲရ ပါတယ္။
ပံုေျပာေကာင္းတဲ့ သဂ်ီး ေနာက္ထပ္လဲ ပံုျပင္မ်ားမ်ား ေျပာႏိုင္ပါေစ။ ေနာက္ေတာ့ ပံုျပင္ေတြကို စုၿပီး တံုးဖလား သဂ်ီး ကိုကိုေမာင္၏ တေထာင့္တည ျမန္မာ့႐ိုးရာ ပံုျပင္မ်ားဆိုၿပီး စာအုပ္ ထုတ္ေပါ့။
ဒါနဲ႔ နားမလည္တာ တခု ေမးပါရေစအံုး။ အႏူးညံ့ဆံုး ရေသ့ၾကီးက ဘာလို႔ အရက္စက္ဆံုး ျဖစ္သြားတာလဲ။ သူက နဂိုကတည္းက ၾကမ္းတမ္းေပမဲ့ ႏူးညံ့ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာလား ... ဒါမွမဟုတ္ အေျခအေနအရ ၾကမ္းတမ္းရက္စက္သြားတာလား ... အဲဒီပံုျပင္က အတိုခ်ဳံးလြန္းေတာ့ မရွင္းဘူး။ ျပန္ရွင္းျပဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္ သဂ်ီးမင္းးးးးး
သာဓုပါ သူႀကီးေရ...အဆံုးသတ္က်မွ အႏွစ္တိုက္ယူလိုက္သကိုးဗ်...တစ္ခ်ဳိ႕အခ်က္ေလးေတြကို ကူးထားလိုက္တယ္...စကားမစပ္...ေနာက္တစ္ပို႔စ္က်ရင္ သူႀကီးမင္း ေဂၚမစြံျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းဆိုၿပီး တင္ပါလား...D
ဘုန္းၾကီး ရဟန္းေတြ ကိုရင္ေတြက သူတစ္ပါးအသက္ကို သတ္ရင္ ဘယ္လိုအျပစ္က်တယ္ဆိုတာေတာ႔ အခု သိရပါျပီ။
ဘုန္းၾကီး ရဟန္းေတြကို သတ္ရင္ သတ္တဲ႔သူက ဘယ္လို အျပစ္ေတြက်မယ္ဆိုတာေလးလဲ လုပ္ပါဦး သူဂ်ီးမင္း
စိတ္၀င္စားလို႕ပါ
ဇာတ္သိမ္းပိုင္းေလးကေန ဗဟုသုတေတြေတာ့ အမ်ားႀကီးရသြားတာမို႔ ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲကို မၾကည့္ပဲ ကိုကိုေမာင္ရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို ဖတ္လိုက္္တာ မွန္သြားၿပီး း)
ေနာက္ထပ္ဇာတ္လမ္းရွည္ တစ္ပုဒ္ကို ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
သူႀကီးေရ
ေၾကာင္ဖမ္းဆရာေတာ္ဆိုတဲ့
ဒီပိုစ့္ေလးကေတာ့ တကယ္ကိုသင္ခန္းစာ
ေပးတဲ့ စာေလးပါဘဲ..
အားေပးေနပါတယ္..
ခင္တဲ့ Blackroze
ေမာင္ေလးေရ... သူတုိ႔လဲ ပထမဘ၀မွာ အက်ိဳးမေပးရင္ ဒုတိယဘ၀၊ ဒါမွ မဟုတ္ နိဗၺာန္မရခင္ေတာ့ အက်ိဳးေပးမယ္ထင္ရတာဘဲ။ း)))
အန္တီေမဓာ၀ီေရ.. အဲဒီရေသ့က သမထေဖာက္ျပန္ၿပီး အခုလုိ ျဖစ္သြားတယ္လုိ႔ မွတ္ယူလုိက္ပါ။ ဆရာမရွိဘဲ တရားထုိင္တဲ့ သူေတြ သတိထားရမဲ့ အခ်က္ပါ။ တရားရူး ရူးသြားတတ္တယ္ေလ။
ဆရာဟန္ၾကည္ေရ... ေဂၚမစြံတာ မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ။ ေဂၚကို အစြံမခံခ်င္တာ။ အပူမီးေတြေလဗ်ာ။ ဟာ ဟ။
အမေခ်ာ။
သီလပုိရွိတဲ့ ရဟန္းကုိ သတ္ရင္ ပိုၿပီး အျပစ္ႀကီးပါတယ္။ ရဟႏၱာကို သတ္မိရင္ေတာ့ ပဥၥာနႏၱရိယကံ ထုိက္တာေပါ့။ အပါယ္ေဘးက ဘယ္ေတာ့မွ ေျပးမလြတ္ေရးခ် မလြတ္။
အန္တီတင့္.... ဒီေလာက္ရွည္တဲ့ ပုိ႔စ္ကုိ စိတ္ရွည္ရွည္ဖတ္ေပးၿပီး ဖတ္ရတာ မွန္သြားတယ္ဆုိလို႔ ၀မ္းသာပါတယ္။ ေက်းဇူးလဲ တင္ပါတယ္။
ဘလက္ရုိ႔စ္ေရ... အားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ။ ေနာက္လဲ လာအားေပးဦးေနာ္။ (ဇြတ္ဖိတ္ေခၚျခင္း)။
ခင္မင္လ်က္
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)
သယ္ဂ်ီးရဲ႕ ေၾကာင္ဖမ္းပုံျပင္ဇတ္သိမ္းက တယ္လဲဂြတ္ပါ လားဗ်ာ
အက်ဳိးရွိပါေပတယ္သယ္ဂ်ီးေရ
ေက်းဇူးပါ း)
ဘုန္းၾကီးနဲ႔ ရဟန္းေတြသူ တစ္ပါးအသက္ကို သတ္ရင္ ဘယ္လိုအျပစ္က်တယ္ဆိုတာေတာ႔ အခု သိရပါျပီ။
ဘုန္းၾကီးကုိ တစ္ၿခားတစ္ဦးတစ္ေယာက္က
ေသေစညြန္းရင္ေကာ ဘာၿဖစ္တတ္လဲ။
အက်ဳိးရွိတဲ႔စာေတြအတြက္ ေက်းဇူးပါရွင္။
မေနနိုင္ မထိုင္နိုင္ လွ်ာရွည္လိုက္ဦးမယ္။ ဒီမွာ အေမးမ်ားတဲ့ ေမးခြန္းက ဆရာေတာ္ ဦးသုမဂၤလ ထိုင္ဝမ္မွာ ေဟာတဲ့ ႏွစ္ရက္တရားပြဲးကို နားေထာင္လိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္။
ရေသ့အေၾကာင္းက ဖတ္ဖူးတယ္။ ထင္းေခြလာတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ့ ျငိရာက လူျဖစ္လာေတာ့ လုပ္ကိုင္မစားတတ္ပဲ သူနဲ ့ရင္ပါးေနတဲ့ တိရိစာၦန္ေတြကို သတ္ျပီး ေရာင္းေကြ်းတာ မိန္းမကို။ ဟီးဟီး။
ေၾသာ္.. ျပီးသြားပကိုး.. သူၾကီးမင္း.. ေနာက္ဆံုးဇာတ္သိမ္းပိုင္းေလးက ေလးေလးနက္နက္နဲ႕ ဖတ္ရတာ အရသာသိပ္ရွိတယ္.... ေတာ္အိ..ေတာ္အိ.. း)
ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္
သႀကီး ၿပီးသြားၿပီေပါ႔ေနာ္
သေျမာထာ အဆံုးသတ္ ရဲ႕ အဆံုးသတ္ေလး ဆက္ေရးပါအုန္း
ေက်းဇူး
ေရႊစင္ဦး
အလြန္အင္မတန္ေကာင္းေလစြ။
ပုံျပင္ေျပာေကာင္းတဲ့ သူႀကီးမင္းေရ မဂၤလာပါ။ ဖတ္ရတာ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ စာအေရးအသားေတြကလည္း ရွင္းေနသကိုးဗ်။ ဗဟုသုတလည္း စုံေနသမုိ႔။ ဆရာဟန္ႀကည္ေျပာသလုိ ေနာက္တစ္ပုဒ္က်ရင္ ေဂၚမစြံျဖစ္ရျခင္းအေႀကာင္းဆုိၿပီး တင္ေပးပါလား။ ဟာ ဟ။
က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ သူႀကီးမင္းေရ...
ပုံျပင္ေျပာေကာင္းတဲ့ သူႀကီးမင္းေရ မဂၤလာပါ။ ဖတ္ရတာ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ စာအေရးအသားေတြကလည္း ရွင္းေနသကိုးဗ်။ ဗဟုသုတလည္း စုံေနသမုိ႔။ ဆရာဟန္ႀကည္ေျပာသလုိ ေနာက္တစ္ပုဒ္က်ရင္ ေဂၚမစြံျဖစ္ရျခင္းအေႀကာင္းဆုိၿပီး တင္ေပးပါလား။ ဟာ ဟ။
က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ သူႀကီးမင္းေရ...
ဗဟုသုတရပါတယ္။ ကံကံ၏အက်ိဳးကို မယံုလို႔က်ဴးလြန္ၾကတာလား.. ယံုရက္သားနဲ႔က်ဴးလြန္ၾကတာလားဆိုတာလည္း အံ့ၾသစရာပဲ.။ ဘုန္းႀကီးရဟန္းကိုသတ္လို႔ ျဖစ္လာမယ့္ကံကိုလည္း သိရပါတယ္။ အဲဒီကံအတိုင္း ခံစားၾကရမွာေပ့ါေနာ္။
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
သဒၶါ
ပံုျပင္က စိတ္၀င္စားစရာအေတာ္ေကာင္းတာပဲ...
ဇာတ္သိမ္းပိုင္းေရာက္မွ ဖတ္မိတယ္... ေရွ႕ပိုင္းေတြ ျပန္ဖတ္ပါဦးမယ္။
ခ်မ္းေျမ့ပါေစ..
ခ်ယ္ရီေျမ
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ . . . ဇာတ္သိမ္းကိုလာဖတ္သြားပါတယ္ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြလညး္ အမ်ားၾကီးရသြားပါတယ္ရွင္..
မဖတ္တာၾကာလို႔ အရင္ အပိုင္းေတြပါ ျပန္ေတြးလိုက္ရေသးတယ္။
သာဓု သာဓု သာဓု
Post a Comment