Saturday 26 March 2011

ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိရြာကုိ တုံးဖလားဟု ေခၚသည္

(မွာၾကားခ်က္။ ဒီပုိ႔ေလးေရးထားတာ အေတာ္ေလး ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ပို႔စ္တင္ေတာ့မဲ့ ဆဲဆဲမွာ ဂ်ပန္ဆူနာမီသတင္း၊ ေနာက္ဆက္တြဲ ႏူကလီးယားအႏၱရာယ္ သတင္းေတြကို ဆက္တုိက္ ၾကားသိလုိက္ရေတာ့ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ၿပီး အခုလို ခပ္ေပါေပါ ခပ္ေပါ့ေပါ့ ပုိ႔စ္ေလးကို ဒီလုိ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ မတင္သင့္ဘူးလုိ႔ ယူဆၿပီး မတင္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဒါနဲ႔ မေန႔တုန္းက ထပ္တင္မယ္လုိ႔ လုပ္တုန္း ျမန္မာငလ်င္သတင္း ၾကားရျပန္ေရာ။ "မျဖစ္ေခ်ဖူး၊ ငါ ဒီပုိ႔စ္မတင္ဘဲ ထားၿပီး ေနာက္တစ္ခါ တင္မယ္စိတ္ကူးတဲ့အခါ မေတာ္တစ္ဆ ကမၻာ့တစ္ေနရာမွာ သဘာ၀ေဘးဒဏ္တစ္ခုခု ေပၚေပါက္လာရင္ ဒုကၡ" လုိ႔ စဥ္းစားမိၿပီး ဒီေန႔ေတာ့ တင္လုိက္ပါတယ္။ ခပ္ေပါ့ေပါ့ေလးေတြ ဖတ္တတ္တ့ဲသူေတြအတြက္ပါ။)
....


သစ္ပင္ ၀ါးပင္၊ ေရပင္ ေတာေတာင္
ရႈိေျမာင္ အလွ်ိဳလွ်ဳိ၊ စိမ္းစုိျမသား
ငွက္ က်ား သားရဲ၊ ေပါၿမဲၿမဲတည့္။

မဲမဲ နက္ေမွာင္၊ ေနေရာင္ မထုိး
ဖုန္းဆုိး ထူထပ္၊ ေခ် ဆတ္ သမင္
၀ံ ဆင္ ေျမြ ေအာင္း၊ သိန္း ေသာင္း ရာခ်ီ
စုံညီစြာရွိ၊ ထုိသည့္ ၀နာ
နိဂမာကား--------

အၿပဳံးမ်ားစြာ
အမုန္းမပြါးပါ
တုံးဖလားရြာ

တားဖလံုးလုိ႔ဘဲ ေခၚေခၚ၊ တုံးဖလားလုိ႔ဘဲ ေအာ္ေအာ္၊ လုပ္ဘုိးဟီဘစ္ လုိ႔ဘဲ ေက်ာ္ေက်ာ္၊ အရေကာက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သူႀကီးမင္း ကုိကိုေမာင္ ေနထုိင္တဲ့ ဘုံဗိမာန္ကိုသာ ရစၿမဲပါဘဲ။:D တုံးဖလားရြာက ဘယ္အနားမွာလဲတဲ့၊ အမည္မသိသူတစ္ေယာက္က ကြန္မင့္မွာ ေမးခြန္းထားေလရဲ့။ အဲဒီ ကြန္မင့္ေလးေၾကာင့္ တုံးဖလားရြာ တည္ေနရာကုိ ေျပာျပခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္လာမိတယ္။ ရိုးရုိးသားသား ေျပာရရင္ေတာ့ အဲဒီ ကြန္မင့္ေလးက ဒီပုိ႔စ္ကုိ ေမြးထုတ္ေပးလုိက္တာပါဘဲ။ ေက်းဇူးပါ အမည္မသိသူေရ...။

ေနရပ္ကို အျပည့္အစုံေျပာရရင္ေတာ့--
ဘဒၵကမၻာ လူ႔ဘုံ အာရွတုိက္ အေရွ့ေတာင္အာရွ ျမန္မာႏုိင္ငံ စစ္ကုိင္းတုိင္း ကသာခရုိင္ ပင္လည္ဘူးၿမိဳ့နယ္ ရြာသာယာအုပ္စု တုံးဖလားရြာ။ အဲဒီလုိဘဲ ေျပာရပါမယ္။ တကယ့္အမွန္အကန္ပါ။ ေရာက္ဖူးခ်င္သူမ်ား အလည္လုိက္ခ်င္သူမ်ားကို တစ္ခါထဲ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ တစ္ခါ ေရာက္ဖူးရင္ ေနာက္ကုိ ေနာက္ကို ခဏခဏ လာခ်င္စိတ္ေတြ ေပ်ာက္သြားမွာကုိေတာ့ လုံး၀အာမ ခံေၾကာင္းပါ။ အဲဒီေလာက္အထိ ဆြဲေဆာင့္မႈ ေကာင္းတဲ့ တုံးဖလားရြာေလးပါ။

ကဲ အဲဒီ တုံးဖလားရြာကုိ ဘယ္လုိ ေရာက္ေအာင္ သြားၾကမလဲ။ အဲဒါက ျပႆနာဘဲ။ တုံးဖလားရြာဟာ ခ်င္းတြင္းျမစ္ ဧရာ၀တီျမစ္ သံလြင္ျမစ္၊ ဘယ္ျမစ္နဲ႔မွ မနီးပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္-ျမစ္ႀကီးနား ျပည္လမ္းမႀကီးနဲ႔ေကာ နီးသလားဆုိေတာ့ မနီးေရးခ် မနီးပါဘူး။ ဒါျဖင့္ မႏၱေလး-ျမစ္ႀကီးနား မီးရထား သံလမ္းပုိင္းနဲ႔ေကာ နီးသလားဆုိေတာ့ အဲဒါလဲ မနီးပါဘူး။ ဒါျဖင့္ရင္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး သိပ္မေကာင္းတဲ့ ခႏၱီးတုိ႔ ပူတာအုိတုိ႔လုိ ေလယာဥ္ကြင္းေလးေတာ့ ရွိမွာေပါ့။ အင္း... ဟုတ္တယ္။ အဲဒါေတာ့ ရွိခဲ့တယ္။ မဆလ လက္ထက္တုန္းက ပင္လည္ဘူးၿမိဳ့မွာ ရွိခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ အခု မရွိေတာ့ပါဘူး။ ေတာင္သူ လယ္သမားေတြခ်ည္းေနတဲ့ ေနရာဆုိေတာ့ အဲဒီေလယာဥ္ကြင္းႀကီးရဲ့ တစ္၀က္ေလာက္က ႏြားစားက်က္ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေနၿပီး ေနာက္တစ္၀က္ေလာက္ကေတာ့ မူးျမစ္တုိက္စားလုိ႔ ကုန္သြားပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ အခုေန အဲဒီ ေလယာဥ္ကြင္းကုိ သြားၾကည့္ရင္ေတာ့ ႏြားေတြကုိဘဲ ေတြ႔ျမင္ရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

ဆုိေတာ့... ကုန္းေၾကာင္းခရီး ေရေၾကာင္းခရီး ေလေၾကာင္းခရီး၊ ဘာခရီးမွ တုိက္ရုိက္မရွိပါဘူး။ သနားစရာ တုံးဖလားရြာေလးပါ။ ရန္ကုန္ကေန သြားမယ္ဆုိရင္ (အခုေတာ့ မသိပါ) ႏွစ္ညအိပ္ ခရီးသြားရပါတယ္။ ႏွစ္ညလုံး မီးရထားေပၚမွာ အိပ္ရတာပါ။ ရန္ကုန္-မႏၱေလး မီးရထားကုိ စီးၿပီး မႏၱေလးမွာ ဆင္းရပါတယ္။ ရထားေပၚမွာ တစ္ညအိပ္ရပါတယ္။ ေနာက္ မႏၱေလး-ျမစ္ႀကီးနား ရထားစီးၿပီး ေကာလင္းမွာ ဆင္းရပါတယ္။ ေကာလင္းကုိ ည၁၀ နာရီေလာက္မွ ေရာက္တာဆုိေတာ့ ေကာင္းလင္းမွာဘဲ ညအိပ္ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွ ေကာလင္း-ပင္လည္ဘူး လုိင္းကား စီးၿပီး တုံးဖလားရြာ မွတ္တုိင္မွာ ဆင္းရပါတယ္။ ရြာလဲေရာက္ လူလဲ ဖလက္ျပေပါ့။ ႏွစ္ရက္လုံးလုံး ရထားေပၚမွာ ပုခက္စီးသလုိ ယိမ္းထုိးခဲ့ရတာကိုး။ မႏၱေလး-ျမစ္ႀကီးနား သံလမ္းပုိုင္းက ရန္ကုန္-မႏၱေလး သံလမ္းပုိင္းေလာက္ မေကာင္းတဲ့အခါက်ေတာ့ ရထားက အရမ္းေဆာင့္ပါတယ္။ ေဆာင့္တာမွ အထက္ေအာက္ေဆာင့္တယ္။ ေဘးတုိက္ေဆာင့္တယ္။ ဘယ္အျခမ္းေဆာင့္တယ္။ ညာအျခမ္းေဆာင့္တယ္။ ေဆာင့္လုိ႔ရတဲ့ နည္းေပါင္းစုံနဲ႔ ေဆာင့္ပါတယ္။ အဲဒီလုိမ်ိဳး မီးရထားကို စီးရဲရင္ေတာ့ တုံးဖလားရြာကုိ ေရာက္ဖူးဖုိ႔ မခဲယဥ္းပါဘူး။

တုံးဖလားကို ေကာလင္းက မဟုတ္ဘဲ ၀န္းသုိက သြားလဲ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၀န္းသုိ-ပင္လည္ဘူးက ေကာလင္း-ပင္လည္ဘူးလုိ လုိင္းကား မရွိဘူး။ သစ္ထုတ္လုပ္ေရးက သစ္လုံးကားေတြဘဲ ရွိတယ္။ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းကဆုိ အဲဒီသစ္လုံးကားနဲ႔ ခဏခဏ ခရီးသြားဖူးတယ္။ သစ္လုံးေတြေပၚ တက္စီးရတာပါ။ တကယ္လုိ႔ သံႀကိဳးျပတ္ၿပီး သစ္လုံးေတြ ျပဳတ္က်ရင္ေတာ့ ကိစၥအတုန္းဘဲေပါ့။ ေကာလင္းက သြားတဲ့ လမ္းနဲ႔ ၀န္းသုိက သြားတဲ့လမ္းက ငါးမုိင္ဆုိတဲ့ စခန္းေလးမွာ သြားဆုံတယ္။ ေကာလင္းကလဲ ငါးမုိင္ ၀န္းသုိကလဲ ငါးမုိင္တိတိရွိလုိ႔ ငါးမုိင္စခန္းလုိ႔ ေခၚတာပါ။ အဲဒီငါးမုိင္စခန္းက စၿပီး ေကာလင္း-ပင္လည္ဘူး၊ ၀န္းသုိ-ပင္လည္ဘူး လမ္းခရီးအတူတူ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ သစ္ထုတ္လုပ္ေရးကားေတြက ေႏြဦးနဲ႔ ေႏြရာသီမွာဘဲ ရွိတာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ဘက္မွာ သစ္ေတြကလဲ ေပါသလားမေပးနဲ႔။ က်ေနာ္ မေမြးခင္ကထဲက သစ္လုံးကားေတြ ရွိေနတာ၊ အခုထက္ထိ ရွိေနတုန္းဘဲ။ ေကာလင္း-ပင္လည္ဘူး လုိင္းကားက တစ္ရက္မွ သုံး ေလးစီးဘဲ ရွိတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လုိင္းကားကုိ ၀ီရိယထားၿပီး ေစာင့္ရတယ္။ တစ္စီးလႊတ္သြားရင္ ေစာင့္ေပေရာ့ ေနာက္ထပ္ နာရီမ်ားစြာ။ ဟာ ဟ။ ရုိက္စစ္ေနတာ က်ေနတာဘဲ။ ေသခ်ာ ရွင္းျပေနျဖစ္တယ္။

ေကာလင္းၿမိဳ့ႏွင့္ ၀န္းသုိၿမိဳ့က ရွစ္မုိင္ဘဲ ေ၀းပါတယ္။ ေကာလင္း-ပင္လည္ဘူး၊ ၀န္းသုိ-ပင္လည္ဘူးက မုိင္ ၄၀ တိတိ ေ၀းပါတယ္။ မုိင္ေလးဆယ္ထဲ ရွိတယ္ဆုိေပမဲ့ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းကဆုိ မနက္ထြက္တဲ့ကားဟာ ညေန မုိးခ်ဳပ္မွ ေရာက္တာ မ်ားပါတယ္။ လမ္းက ေက်ာက္လမ္းဆုိေတာ့ လိပ္သြားသလုိ သြားေနရတာေလ။ အဲဒီတုန္းက တစ္ရက္မွ လုိင္းကားက အသြားတစ္စီး အျပန္တစ္စီးဘဲ ရွိတယ္။ အေတာ္ေလးကို ေတာက်တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ရြာေလးပါ။ :D

အဲ... ေျပာရဦးမယ္။ ေကာလင္း ၀န္းသုိနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဆုိရုိးစကားေလး တစ္ခုရွိတယ္။

ေကာလင္း ၀န္းသုိ
တစ္မုိးခို

မုဆုိးဖုိေတာင္ မိန္းမ ငါးေယာက္ရႏုိင္တယ္
တဲ့။

အဲဒီတုန္းက အေတာ္ေလး ရုိးသားၾကတာကုိး။ အင္း... အခုလဲ ရုိးသားၾကပါတယ္။ :D ၿမိဳ့ႀကီးသားေတြ အလည္ေရာက္လာရင္ အပ်ိဳေလးေတြက ျပဴတစ္ျပဴတစ္ ျဖစ္ေနၿပီ။ တစ္လႊဲမထင္ပါနဲ႔။ ျပဴတစ္ျပဴတစ္နဲ႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ၾကတာေလ။ ၿပီးေတာ့ မိတ္ဖြဲ႔ခ်င္ၾကတယ္။ မိတ္ဖြဲ႔ၿပီးရင္ မိတ္လုိက္ ခံရေရာ။ ၿမိဳ့ႀကီးသားဆုိေတာ့ ေတာသူေတာင္သူေလးေတြေလာက္ေတာ့ ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းေသးတယ္ေပါ့။ တစ္ခ်က္ေလာက္ ေတာ္ကီပစ္လုိက္ရင္ မိန္းခေလးက ေၾကြခ်င္ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ အသိ သမီးပ်ိဳေလးေတြကို ေျပာထားရတယ္။ ကုလားနဲ႔ ၿမိဳ့ႀကီးသားကို လုံး၀ မယုံနဲ႔လို႔။ ဟာ ဟ ႀကိဳေျပာထားတာ။ တုံးဖလားကို အလည္လာျဖစ္ရင္ေတာ့ "က်ေနာ္က ေတာခ်ိဳေတာၾကား ပစၥႏၱရာဇ္ ဇနပုဒ္အရပ္က ေတာသားေလးပါဗ်ာ" လုိ႔ ေျပာၿပီး မိတ္ဆက္ၾကေပါ့။ ဒါမွ သူတုိ႔ေလးေတြက ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ခင္မင္ရဲရွာၾကမွာ။ ဘေက်ာက္ႀကီးက အဲဒီနယ္ဘက္ရာက္ဖူးေတာ့ အဲဒီနယ္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း သိေလာက္တယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ့။ ဘေက်ာက္ႀကီး က်ေနာ္တုိ႔ တုံးဖလားရြာ မေရာက္ခဲ့တာ။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ ရြာထဲက အပ်ိဳႀကီး ေဒၚမႈံ ကၽြတ္တမ္း၀င္ၿပီးေရာေပါ့။ ဒါေတာင္ တုံးဖလားနဲ႔ ကပ္ရက္ အင္းဂါး(အဂၤါး) ဆုိတဲ့ ရြာေလးကို ေရာက္ခဲ့ေသးသတဲ့။ အခန္႔သင့္လုိ႔ ရြာဖက္ကုိ သြားျဖစ္ရင္ ဘေက်ာက္ ေျခရာေတြ သြားရွာဦးမွ။ :D

အဲ... က်ေနာ္တုိ႔ တုံးဖလားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လဲ ဆုိရုိးစကားေလးေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ကေလးဘ၀တုန္းက ေအာ္ဆုိေကာင္းလြန္းလုိ႔ တစ္ေယာက္ထဲေရာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူတူေရာ ခုနစ္အိမ္ၾကား ရွစ္အိမ္ၾကား သံၿပိဳင္ ေအာ္ဆုိခဲ့တဲ့ လကၤာလုိလုိ ကဗ်ာလုိလုိ ဘာလုိလုိ ညာလုိလုိေပးေပါ့။ ဘယ္လုိ ကဗ်ာ အမ်ိဳးအစားထဲ ပါလဲေတာ့ မသိဘူး။ ေနာက္မွ ေမဓာ၀ီကုိ ေမးၾကည့္ရဦးမယ္။ သူက ေခ်ာင္ႀကိဳေခ်ာင္ၾကားက ကဗ်ာေလးေတြကစ သိေနတဲ့သူဆုိေတာ့။ တုံးဖလားနဲ႔ မနီးမေ၀းအရပ္မွာ ေျမလင္းဆုိတဲ့ ရြာရွိတယ္။ ေပကုန္းဆုိတဲ့ ရြာရွိတယ္။ ေျမလင္းရြာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေခြးေတြ အေကာင္ ရာခ်ီၿပီး ေမြးထားတယ္။ ေမြးထားတာဆုိ ရြာထဲက မလုိခ်င္တဲ့ ေခြးမေလးေတြကုိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းထဲ ပံသုကူ သြားပစ္ထားၾကတာကိုး။ အဲဒီလုိနဲ႔ ေခြးမ်ိဳးပြါးၿပီး အေကာင္ရာခ်ီသြားတာေပါ့။ ေပကုန္းဆုိတဲ့ ရြာႀကီးမွာေတာ့ အေသအေပ်ာက္ မ်ားတယ္တဲ့။ ေကာလာဟလစကားအရကေတာ့ စုန္းျပဳစားလုိ႔ ေသၾကတာဆုိဘဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ တုံးဖလားရြာေလးကေတာ့ အိမ္ေျခနဲနဲေလး ရွိတဲ့အတြက္ အေသအေပ်ာက္ နည္းတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ ကဗ်ာလုိလုိ ဘာလုိလုိေလး ေပၚေပါက္လာခဲ့တာ ထင္ပါရဲ့။ အဲဒီ ဘာလုိလုိေလးကေတာ့---

ေရွးသေရာအခါ၊ ေဘးေၾကာနာ
ေခြးေပါတာ ေျမလင္း

အေသကင္းတာ တုံးဖလား

စုန္းစားတာ ေပကုန္း

ေပ သုံးတာ ကန္ထရိုက္

ပန္းကန္ တုိက္တာ အိမ္သား

ခ်ိန္စားတာ ေစ်းသည္....
တဲ့။

အင္းးး... ဖတ္ရတာ ပ်င္းေနၾကေလာက္ၿပီထင္တယ္။ အင္းေလ။ ပ်င္းရင္လဲ ပ်င္းခ်င္စရာႀကီးကိုေနာ့။ က်ေနာ္ေတာင္ စာရုိက္ရင္း ဆယ္ခါေလာက္ သန္းျဖစ္တယ္။ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး မ်က္စိထဲ တုံးဖလားကို ပုံေဖာ္ေနရတာနဲ႔တင္ အိပ္ေပ်ာ္သလုိ ျဖစ္ျဖစ္သြားလုိ႔ မနဲၿပီးေအာင္ ေရးေနရတယ္။ ဟာ ဟ။

က်ေနာ္တုိ႔ဘက္ သြားတဲ့ မီးရထားအေၾကာင္းေလး နဲနဲေတာ့ ေျပာဦးမယ္။ သည္းခံၿပီး ဖတ္ၾကဦးေနာ္။ ရန္ကုန္-မႏၱေလး မီးရထားကေတာ့ စီးရတာ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ ျမန္ကလဲ ျမန္၊ ေနရာကလဲ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိဆုိေတာ့။ ဒါေပမဲ့ မႏၱေလး-ျမစ္ႀကီးနား မီးရထားေတြကေတာ့ ၾကပ္မွၾကပ္ဘဲ။ မီးရထားတစ္တြဲမွာ ၆၂ ေယာက္ (၆၂ ခံု) သာ စီးရမွာ ျဖစ္ေပမဲ့ ၀စ္ေႆာက္ ေတြကုိ ရာခ်ီၿပီး တင္ၾကတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ရထားတစ္တြဲမွာ ခရီးသည္ေပါင္း ၁၅၀ ေလာက္ေတာ့ အၿမဲတမ္း ရွိေနတာပါဘဲ။ အနံ႔ေပါင္းစုံ ေရာျပြမ္းၿပီး နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ခ်ာခ်ာလည္ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာေပါ့။

အဲဒီတုန္းက တစ္ရက္ကိုမွ မႏၱေလး-ျမစ္ႀကီးနား မီးရထားက သုံးစီးဘဲ ရွိတယ္။ အထူးအျမန္ရယ္ ရုိးရုိးအျမန္ရယ္ စာပုိ႔ရထားရယ္ပါ။ တစ္ရက္ျခားစီေလာက္ေတာ့ ေမခ-မခိလဆုိတဲ့ ရထား အပိုတစ္စီး ရွိပါတယ္။ အဲဒီ ေလးစီးထဲပါ။ အခုေတာ့ ဘယ္ႏွစ္စီး ရွိေနမွန္း မသိပါဘူး။ မေရာက္တာလဲ ၾကာၿပီကုိး။ ဒါေပမဲ့ လမ္းပုိင္းမွာ ဟုိဟုိဒီဒီ ေျပးတဲ့ ရထားကေတာ့ရွိပါတယ္။ ဥပမာ။ မႏၱေလး-ေကာလင္းရထား။ မႏၱေလး-နဘားရထား။ နဘား-ျမစ္ႀကီးနား ရထား စသျဖင့္ေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ အၿမဲတမ္း အထူးအျမန္ရထားကုိဘဲ စီးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ လမ္းပိုင္းမွာ အခ်ိန္သိပ္မၾကာခ်င္လုိ႔ပါ။ အေႏွးရထား စီးမိရင္ေတာ့ သြားၿပီ။ လမ္းခရီးမွာ ရွိတဲ့ ဘူတာတုိင္း ရပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အျမန္ရထားေတြ ေနာက္က ပါလာရင္ ေစာင့္ၿပီး ေက်ာ္တက္ခံရတယ္။ သံလမ္းက အသြားအျပန္မွ တစ္လမ္းထဲ ရွိတာဆုိေတာ့ အခ်ိန္က ပုိၾကာေရာေပါ့။ ရထားဆုံရင္လဲ ဘူတာမွာ အၾကာႀကီး ရပ္ေစာင့္ရတယ္။ ရထားေက်ာ္တက္မယ္ဆုိလဲ ေနာက္ဘူတာက ရထားကုိ ရပ္ေစာင့္ၿပီး အဲဒီေက်ာ္တက္တဲ့ ရထား ေရွ့ဘူတာကုိ ေရာက္သြားမွ အေႏွးရထားက ထြက္ရတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ မုိင္တစ္ရာေလာက္ ခရီးေလးအတြက္ တစ္ရက္တိတိ ၾကာသြားေရာ။

အဲဒီလုိ ေႏွးလြန္းတဲ့အတြက္ ရထားေပၚမွာ ခရီးသည္အခ်င္းခ်င္း မိတ္ေဆြ ျဖစ္တဲ့သူက ျဖစ္သြားၾက၊ သမီးရည္းစားျဖစ္သြားတဲ့ သူက ျဖစ္သြားၾကနဲ႔ ေပ်ာ္ရမလုိ စိတ္ညစ္ရမလုိ ရယ္ရမလို ငုိရမလုိ ႀကီးပါဘဲ။ ညဘက္ဆုိရင္ ရထားေပၚမွာ မီးကလဲ မရွိေတာ့ ဖေယာင္းတုိင္ထြန္းရျပန္ေရာ။ ရထားထြက္ရင္ ဖေယာင္းတုိင္မီးက ၿငိမ္းသြားျပန္တယ္။ ရထားျပတင္းေပါက္ေတြက ပိတ္လုိ႔မွမရတာ။ ပိတ္မရဆုိ တစ္ခ်ိဳ့ ျပတင္းေပါက္ေတြမွာ တံခါးေတာင္ မပါဘူး။ ဟုိတုန္းက ေျပာပါတယ္။ အခုေတာ့ ဘယ္လုိ ေနမွန္းမသိပါဘူး။ မယုံခ်င္ေန ႀကဳံဖူးတာေလး ေျပာရဦးမယ္။ အထူးအဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ရထားေပၚမွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ကေလးေမြးသြားတာ ေျပာမလုိ႔ပါ။ ဧကႏၱကေတာ့ ၿမိဳ့တက္ၿပီး ေဆးရုံမွာ ေမြးမလုိ႔လား မသိပါဘူး။ ရထားက လမ္းမွာ ေသာင္တင္ေနေတာ့ ၿမိဳ့ဳမေရာက္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ မယ္ေတာ္မာယာ လမ္းခုလတ္မွာ အေလာင္းေတာ္ကုိ ေမြးဖြားသလို ရထားေပၚမွာဘဲ ျဖစ္သလုိ ေမြးဖြားလုိက္ရတာထင္ပါရဲ့။

ရထားေက်ာရုိးက တစ္လမ္းဘဲ ရွိတာဆုိေတာ့ ရထားလမ္း ေရတုိက္စားတာတုိ႔၊ လမ္းပိုင္း ျပင္ဆင္ေနတာတုိ႔၊ ရထားတစ္စီးစီး တြဲေခ်ာ္ေနတာတုိ႔၊ လမ္းတစ္၀က္မွာ ရထားစက္ေခါင္းပ်က္တာတုိ႔နဲ႔ ႀကဳံရင္ သြားၿပီ၊ ရက္ခ်ီၿပီးကုိ ရထားေပၚမွာ ေဆြမေတာ္ မ်ိဳးမေတာ္တဲ့သူေတြနဲ႔ အနီးကပ္ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံၿပီး စိတ္တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ေနရေတာ့တာပါဘဲ။ ရထားေပၚမွာ အဆင္ေျပတဲ့သူက အဆင္ေျပ၊ အဆင္မေျပတဲ့သူက အဆင္မေျပ၊ ကေလးေမြးတဲ့သူက ကေလးေမြး၊ ယုတ္စြအဆုံး ၀ါဆုိခါနီး ခရီးက ကပ္ၿပီး ျပန္လာတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြေတာင္ ၀ါက်ိဳး၀ါပ်က္ ျဖစ္ၾကကုန္ေရာတဲ့။ အဲဒီလုိ အဲဒီလုိ။

အဲဒီလုိ လမ္းပိုင္းမွာ တစ္ခုခုျဖစ္ၿပီး ရထားပိတ္မိေနၿပီဆုိရင္ ေျမြပူရာ ကင္းေမွာင့္ဆုိသလုိ စားေရး သြားေရး ေသာက္ေရး ေပါက္ေရးေတြလဲ ခက္ကုန္ၾကေတာ့တာေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ့ရြာေတြဆုိ ရထားတစ္စီး ေသာင္တင္ေနတာ သိလုိ႔ကေတာ့ ပြေပါက္ဘဲ။ ထမင္းဟင္းေတြ ျဖစ္သလုိ ခ်က္ၿပီး ေစ်းႀကီးႀကီးနဲ႔ လာေရာင္းၾကေရာ။ ၿမိဳ့က ဟုိတယ္စာစားရင္ေတာင္ အဲဒီေလာက္ ေစ်းႀကီးမယ္မထင္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်ိဳ့ေဒသက လူေတြကေတာ့ ရပ္ရြာထဲ ႏုိးေဆာ္ၿပီး ရထားပိတ္မိေနတဲ့သူေတြကို အခမဲ့ လာေရာက္ ေ၀ငွေပးၾကပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ ဦးေဆာင္ၿပီး လာေ၀ငွၾကတာလဲ ရွိပါတယ္။ ေဒသအလုိက္ စိတ္ဓါတ္ကေလးေတြ ကြာဟမႈေပါ့။ တစ္ခါတစ္ေလ အဆင္မေျပရင္ ရထားက တစ္ရက္လုံး တစ္ေနရာထဲမွာဘဲ ရပ္ေနရတာပါ။ ထြက္ခြါလုိ႔ မရပါဘူး။ လမ္းပိုင္းရွင္းသြားမွ ထြက္ခြါလုိ႔ ရပါတယ္။

မႏၱေလး-ေကာလင္း ေျပးဆြဲတဲ့ ေလာ္ကယ္ရထားဆုိရင္ လမ္းပိုင္းမွာ ရွိတဲ့ ရြာေတြ (ဘူတာေတြ) အကုန္ရပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့ ရထားေတြကုိ ဦးစားေပးရတယ္။ အဲဒီ ရထားကေတာ့ ကုိေရႊလိပ္ပါဘဲ။ မႏၱေလးႏွင့္ေကာလင္း မုိင္ တစ္ရာေလာက္ဘဲ ရွိတာကို ၁၅ နာရီေလာက္ ခုတ္ေမာင္းရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရထားေပၚမွာ ေနရာမလပ္ ပစၥည္းေတြ တင္ၾကတယ္။ လူေတြဆုိလဲ ျပြတ္ခဲေနတာပါဘဲ။ အိမ္သာထဲလဲ မေနရဘူး၊ ပစၥည္းေတြ တင္ၾကတယ္။ ခရီးခ်ဥ္သီးျခင္းေတာင္း မုန္လာထုပ္ ျခင္းေတာင္းေတြကို အိမ္သာထဲ မၾကာမၾကာေတြ႔ရတယ္။ ခရီးသည္ေတြေတာ့ ဆီးခ်ဳပ္၀မ္းခ်ဳပ္ ျဖစ္ၾကကုန္ေရာ။ အိမ္သာခန္းက ဘ၀ေျပာင္းၿပီး ပစၥည္းတင္ခန္း ျဖစ္သြားတာကိုး။ ဟုိတုန္းကပါ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီ အရပ္က ေျပာစကားတစ္ခု ရွိတယ္။ ေကာလင္းရထား လာေနတာ ျမင္ရရင္ လက္ဆန္႔တန္းၿပီး အေညာင္းမဆန္႔လုိက္ပါနဲ႔၊ ရထားကို လာတားတယ္ထင္ၿပီး ရပ္ေပးေနဦးမယ္တဲ့။ အဲဒီေလာက္ထိ ရြာစဥ္ထုိးရပ္တဲ့ ရထားေလ။ အင္း.. ေရးရင္းနဲ႔ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္။ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ အၿပီးသတ္မွ။

အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ တုံဖလားရြာေလးကို လာခ်င္တယ္ဆုိရင္ တကယ္ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ လမ္းေၾကာင္းေလးကေတာ့ ဒီလုိေလး သြားရပါတယ္။ ရန္ကုန္--မႏၱေလး--ေကာလင္း--တုံးဖလား။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ညအိပ္ သုံးရက္ခရီးေနာ္။ ရထားႏွစ္တန္ ကားတစ္တန္။ အဲဒါ အသြားသတ္သတ္။ အျပန္ခရီးလဲ အဲဒီလုိ ႏွစ္ညအိပ္ သုံးရက္ခရီးပါဘဲ။ တစ္ပတ္ဘဲ ခြင့္ရတဲ့ သူေတြအတြက္ကေတာ့ အသြားသုံးရက္ အျပန္သုံးရက္ တုံးဖလားမွာ တစ္ရက္ေပါ့။ ဟာ ဟ။ ဒီေလာက္ တုံးဖလားရြာကို ေၾကာ္ျငာထုိးေနရေအာင္ အဲဒီ တုံးဖလားရြာမွာ ဘာေတြ ရွိသလဲဆုိေတာ့။ ဟုတ္ကဲ့။ တုံးဖလားမွာ.....
၁။ ေစ်းဆုိင္တစ္ဆုိင္မွမရွိဘူး။
၂။ စာသင္ေက်ာင္း မရွိဘူး။
၃။ ေဆးေပးခန္း မရွိဘူး။
၄။ စာၾကည့္တုိက္ မရွိဘူး။
၅။ ေျမစုိက္ဘုရား တစ္ဆူမွမရွိဘူး။
၆။ေဘာလုံးကြင္းမရွိဘူး။
၇။ ဗီဒီယုိရုံမရွိဘူး။
၈။ လ်ပ္စစ္မီး မရွိဘူး
၉။ မုိဘုိင္းဖုန္း ျမင္ေတာင္ျမင္ဖူးၾကရဲ့လား မသိ။

ဗိသုကာအျမင္နဲ႔ ၾကည့္ရင္ အေဆာက္အဦနဲ႔ တူတာ ဆုိလုိ႔ကေတာ့ ရြာဦးေက်ာင္း တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိ အဲဒီလုိ မျပည့္စုံမႈေတြ ျပည့္စုံေနတဲ့ တုံးဖလားရြာေလးမွ အားလုံးကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ႀကိဳဆုိပါတယ္။ လာခ်င္ၾကေသးလား မသိ။ :D ။ တားဖလုံးေရာက္ရင္ေတာ့ ကရားတစ္လုံးနဲ႔ေတာ့ ဧည့္ခံၾကမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ မယားေတြကေတာ့ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးေလး ျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ (လဘက္ေျခာက္ေစ်းကလဲ ေသးမွမေသးဘဲကိုး)။

ေတာက်သည္။ ခရီးဆုိးသည္။ ဆင္းရဲမႈေတြ ခ်မ္းသာသည္။ ခ်မ္းသာမႈေတြ ဆင္းရဲသည္။ ရုိးသားသည္။ ႀကိဳးစားသည္။ လယ္ယာေျမကိုသာ အားကိုးသည္။ ကၽြဲ ႏြားမ်ားကုိသာ အေလးထားသည္။ တုံးကို တံတားလုပ္သည္။ ဖလားျဖင့္ ေရခ်ိဳးသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိရြာကုိ တုံးဖလားဟု ေခၚသည္။ :D

..

ေတာင္းပန္ခ်က္။
အလုပ္မဟုတ္တဲ့ အလုပ္ေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနလုိ႔ အလုပ္ဟုတ္တဲ့ အလုပ္ေတြနဲ႔ အလုပ္မလုပ္ႏုိင္ေသးတဲ့အတြက္ အလုပ္လုိ႔ယူဆရတဲ့ ဘေလာ့လည္ျခင္းအလုပ္ ဘေလာ့ဂင္းျခင္းအလုပ္တုိ႔အား မျပဳလုပ္ႏုိင္အားေသးတာကို အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္။

.

21 comments:

အဂၤါဟူး said...

ထင္တာက ေဆြမင္း(ဓႏုျဖဴ) ထဲက ၾကံုတိုင္းရြာလိုပဲ ထင္တာ.. တစ္ကယ္ႀကီးရွိေနတာကိုး။

တံုးကို တံတားလုပ္သည္။ဖလားျဖင့္ေရခ်ိဳးသည့္ တံုးဖလား ရြာအား တစ္ကယ္အမွန္သိရွိသည့္ေနာက္။ ထိုရြာ၏ အႀကီးအကဲ ဗရူးဗရဲ သူဂ်ီးမင္းႏွင့္ ႏွစ္ညအိပ္သံုးရက္ခရီး ရထားႀကီးေပ်ာ္ေပ်ာ္စီးကာ သူဂ်ီးမင္း ရြတ္ေသာ နေဘ ကာရံမ်ားကို နားစည္အထိ ဘ၀င္ၿငိေအာင္ ေသာတဆင္လိုပါေသးသည္။ ကဲသူ ဂ်ီးမင္း ဘိုလိုလဲ ကဗ်ာရြတ္ကာ ေခၚမည္ဆိုပါက တားဖလံုးေရာက္ရင္ျဖင့္ ကရာတစ္လံုးျဖင့္ မယားၿပံဳးေသာ လက္ဖက္ေျခာက္ခပ္ကာ တအားၾကံဳးကာ တိုက္လိုက္ခ်င္ရဲ႕... ေရေႏြးၾကမ္း

ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ
အင္းဂါး(အဂၤါး) ရြာသားမေရာက္ဖူးေသာ
အဂၤါဟူး

ညိမ္းႏိုင္ said...

တဂ်ီးအိမ္မွာတည္းလို့ရမလား...:P
တည္းလို့ရရင္ သြားမယ္ေလ...:)))
ေရးထားလိုက္တာ မပ်င္းတဲ့အျပင္ ရီလည္းရီရ စိတ္လည္း
ဝင္စားစရာ...။

seesein said...

တဂ်ီးမင္း
အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ထင္တယ္ တဂ်ီးတို႕ တံုဖလားနယ္ လြန္မိုးေတာင္ေရာက္သြားေပါ့ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္လို႕ သိခ်င္ရင္ ေနာက္မ်ားမွ လင္းရေသးတာေပါ့ အခုေတာ့ အလုပ္မဟုတ္တဲ့ အလုပ္ေတြလုပ္လိုက္အံုးမယ္
ခင္မင္တဲ့
seesein

akhayar said...

အျပဴံးမ်ားစြာ
အမုန္းမပြားပါ
တုံးဖလားရြာ.....
တကယ္ရွိတာကုိး....အခုမွသိတယ္...
စိတ္ဝင္စားစရာေလးပဲေနာ္ ေ၇းထားတာေတာ္တယ္...
အညြန္းေကာင္းေတာ႔လဲ...သြားခ်င္ပါဘိ..
သိုေပသိ..သြားမယ္႔ခရီးမလြယ္လမ္း..

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ရာဇဝင္နဲ႕ကိုရွိတာမို႕ အလည္လာခဲ႕ရင္ ပုန္းေနေနာ္အကို...:P:P
ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစအကို။

ဂဒူးေလးေက်ာက္ said...

သဂ်ီးေရ...ေပကုန္းဇရပ္မွာ ညအိပ္ေတာ့ တညလုံး ဇရပ္နံရံကို တေဒါက္ေဒါက္ လာေခါက္ေနတာ မွတ္မိေသးရဲ့..
သရဲလားဘာလားလဲ မသိပါဘူး..
ဘယ္သူမွ မေၾကာက္ၾကေတာ့ လာေခါက္တဲ့သူလဲ စိတ္ညစ္ျပန္သြားထင္ပါရဲ့..
လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ကအတိုင္း..ပင္လည္ဘူးက မေျပာင္းလဲေသးဘူးလား..
ဒါနဲ႔မ်ားဗ်ာ...ဘယ္ေခတ္ဘယ္အခါနဲ႔မွ မတူေအာင္ တိုးတက္ေနသေလးဘာေလးနဲ႔..က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္ကလဲ ေကာလင္းေလာ္ကယ္ေရာ နဘားေခါက္ျပန္ေရာ ဒီအတိုင္းပဲ သဂ်ီးရွိတုန္းကလဲ ဒီအတိုင္းပဲ ဆိုရင္ ဘာထူးလို႔တုန္း

ေန၀သန္ said...

တကယ္ရွိေအာင္ကို ေရးတတ္ပါ့... တကယ္မရွိဘူးလို႕ပဲ စိတ္ထဲထင္မိတယ္.. ဘယ္လိုပင္ေရးေရးေပါ့ေလ.. :P

ခင္မင္လ်က္
ေန၀ႆန္

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

သူဂ်ီးေရးတာဖတ္ျပီး ေမခ ေမလိခ ရထားစီးခဲ႔တာေတြ ျမစ္ၾကီးနား မႏၱေလး ရထားလမ္းေတြမွာ ၾကံဳရတဲ႔ အခက္အခဲေတြ ျပန္ေတာင္ သတိရသြားျပီ။
ဒါနဲ႕ ေကာလင္းနဲ႔ ပင္လည္ဘူးကို သစ္ထုတ္လုပ္ေရးက ကားၾကီးစီးျပီး သြားခဲ႔ဖူးပါ႕ သူဂ်ီးေရ.. သစ္လံုးတင္တဲ႔ကားေတာ႕ မဟုတ္ဘူး GMC လိုကားၾကီးေလ
ဇီးျဖဴသီး ဇေကာထဲ ထည္႔လိမ္႔သလားမွတ္ရ တစ္လမ္းလံုး အန္လိုက္တာ .. စကားေတာင္ မေျပာႏုိင္ဘူး။ ပင္လည္ဘူးေတာ႔ ၃လေလာက္ထင္တယ္ ေနခဲ႔ဖူးတယ္.. ဒီလိုမွန္းသိ သူဂ်ီးတို႔ရြာ အလည္လာပါတယ္.. ဒါနဲ႔ မူးျမစ္နဲ႔ေရာ မနီးဘူးလား။ ပင္လည္ဘူးေတာ႔ မူးျမစ္ေဘးမွာ ရွိတာမို႔ေလ။ ခရုေတြ ပုဇြန္လံုးေတြ ႏိႈက္ရတာေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္.. း)

ခြန္ said...

" မိတ္ဖြဲ႔ခ်င္ၾကတယ္။ မိတ္ဖြဲ႔ၿပီးရင္ မိတ္လုိက္ ခံရေရာ။ "

ဟား..ဟား အဲ့စကားလံုးၾကီးက မွန္ေပမယ္ ့ ေၾကာက္စရာၾကီး။

စစ္ကိုင္းတုိင္းဆိုရင္ အမ်ိဳးေတြရွိတဲ့ ရြာသစ္ၾကီး ငါ့တေရာ္ရြာ အထိဘဲ ငယ္ငယ္ကေရာက္ဖူးတယ္။ သူၾကီးတုိ႕ဘက္က ၾကားဘဲၾကားဖူးတာ။ မေရာက္ဖူးဘူးေအ့။
ေနာက္မွ လာလည္မယ္။ ကိုယ့္ညီမဆိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ဧည့္ခံပါေနာ္...

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...

ဖတ္လုိ႕ေကာင္းတယ္။
မေရာက္ဖူးဘူး။ ဗဟုသုတကလည္းနည္းေတာ႔
စာေရးေကာင္းတဲ႔ သူႀကီး စာေတြကိုဖတ္ရတာ အားလံုးကို တကယ္လုိ႕ပဲထင္မိတယ္။
အေဆာက္အဦနဲ႕ တူတာဆိုလုိ႕ ရြာဦးေက်ာင္း တစ္ခုေတာ႔ ရွိတယ္ ...တဲ႔။
ရြာက အရမ္းကို ရွဳခင္းလွမယ္ဆိုတာ သိသြားျပီ။

An Asian Tour Operator said...

ဒီေလာက္ စိတ္၀င္စားစရာ အထရက္ရွင္ ေတြရွိေနမွေတာ့ တိုးပရိုဂရမ္ တခုေလာက္ေတာ့ ဆြဲထားသင့္ၿပီ ထင္တယ္...။

ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔) said...

အဆင္တန္ဆာထူးသမုိ႔
ျမင္တာနဲ႔ ရူးေလာက္ပါတဲ့
အဂၤါဟူးတစ္ေယာက္ေရ...

ကဗ်ာေလးေတြကို
အထာေလးေတြနဲ႔ရြတ္ၿပီး
ထံတ်ာေတးလုိက္မယ္
အျပန္တရာသာ ေျပးလုိက္ခဲ့ေပးအုန္းေတာ့
တုံးဖလားေရႊၿမိဳ့ေတာ္ႀကီးကုိ....
...


ေရွာင္ေျပးေနတဲ့ ေမာင္ေလးေရ...
သူႀကီးမင္းအိမ္မွာ ႀကိဳက္သေလာက္ တည္းခုိလုိ႔ရပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္အိပ္ယာလိပ္ေတာ့ ကိုယ္ယူလာခဲ့ေနာ္။ း)))
...


အန္တီစည္းစိမ္
လင္းစမ္းပါဦးဗ်။ ဘယ့္ႏွယ္ သဲထိတ္ရင္ဖုိခ်င္စရာႀကီး။
...


အကၡရာ
သြားခ်င္သပဆုိရင္ေတာ့
အားအင္ျပဖုိ႔လုိတယ္ေနာ။
...


အိမ္ဂ်ယ္လႈိင္
ပုန္းေနပါဘူး။ လာသာ လာပါ။ ေၾကာက္ဖူး။ း))
...


ဘေက်ာက္ေရ..
အဲဒီ ေပကုန္းကားဂိတ္က ဇရပ္အုိႀကီးကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္က ဘ၀ေျပာင္းသြားရွာပါၿပီ။ သစ္ထုတ္ေရးမိသားစုေတြ ေမာ္ဒီဖုိင္းလုပ္ၿပီး အိမ္ႀကီးတစ္ေဆာင္ ျဖစ္ေနေလရဲ့။ ဘေက်ာက္က အဲဒီ အေပၚမွာ အိပ္သြားခဲ့ေသးတာကိုး။ ဟုိတုန္းကေတာ့ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာက လာၾကတဲ့ အလွကုန္သည္ေတြ အဲဒီအေပၚမွာ စတည္းခ်ၾကတာ မ်ားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ေတာင္ ကားေစာင့္ရင္း အဲဒီအေပၚ အနားယူဖူးေသးတယ္။

ဘေက်ာက္တုိ႔က ေကာလင္း ပင္လည္ဘူးကားစီးၿပီး အဲဒီ ေပကုန္းကားဂိတ္မွာ ဆင္း၊ ၿပီးေတာ့အင္းဂါးရြာဘက္ ေျခက်င္(ကုန္းေၾကာင္း)
ေလ်ာက္ၾကတာထင္တယ္။ သတိျပန္ရလာေအာင္ ရြာစဥ္ေလးေတြ ေရးျပလုိက္ဦးမယ္။

ေပကုန္းကားဂိတ္
အဂၢရြာ
သင္ႏွီးေတာရြာ
ေပါက္ကိုင္းရြာ
က်ေပြ႔သလင္ရြာ
သိမ္ဇင္ရြာ
ၿပီးေတာ့ အင္းဂါးရြာေပါ့။

က်ေနာ္တုိ႔တုံးဖလားကေတာ့ ေပကုန္းကားဂိတ္နားမွာပါ။ ဟုိတုန္းကေတာ့ ေတာေတာင္ထူထပ္တဲ့အတြက္ ကားလမ္းနဲ႔ ကပ္ရက္ေပမဲ့ ရြာကို ကားလမ္းဘက္က မျမင္ရပါဘူး။ အခုဆုိ အဲဒီ ေပကုန္းကားဂိတ္ကေနၿပီး ပင္လည္ဘူးဘက္သြားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကုိ ေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္ရင္ မနီးမေ၀းမွာ တုံးဖလားရြာ ထီးထီးကုိ ေတြ႔ျမင္ရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

အေမရိကမွာ ေနတဲ့သူကုိ ေတာႀကိဳေတာင္ၾကားက ရြာေလးေတြ ေရးျပေပးေနရတာ အားေတာ့ နာပါရဲ့။ း))

က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ဘေက်ာက္ေရ...
..


ေမာင္ေန၀သန္
တုံးဖလားရြာက တကယ္ရွိတာပါ။ သူႀကီးမင္းကသာ တကယ္ရွိမရွိ မေသခ်ာတာ း))))။
..


မေခ်ာေရ...
က်ေနာ္တုိ႔ တုံးဖလားရြာက ပင္လည္ဘူးမေရာက္ခင္ မုိင္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္မွာေလ။ အမတုိ႔ ကားစီးရင္ ရြာနားက ကပ္ျဖတ္သြားရတာ။ တုံးဖလားရြာကုိ မျမင္သြားဘူးနဲ႔တူတယ္။ မ်က္ႏွာငယ္လိုက္တာေနာ္။ း)))
မူးျမစ္နဲ႔လဲ မနီးပါဘူး။ မူးျမစ္က ပင္လည္ဘူးၿမိဳ့ကုိ ပတ္စီးေနတာေလ။

အမေခ်ာမွ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္လဲ ကားစီးၿပီး မူးလုိ႔ အန္ဖူးတယ္။ အန္ဖူးတယ္ အန္ဖူးတယ္။ အုိ.. မလြယ္ဘူး.. ထူးႏုိင္တယ္။ း)))
..


မိခြန္...
လာခဲ့ လာခဲ့ ဖိတ္ေခၚတယ္။ ညီမဆုိေတာ့လဲ ေကာင္းေကာင္းဧည့္ခံပါ့မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဧည့္ဘဲခံရမလား၊ ရြာခံေတြဘဲ ခံရမလားမသိဘူး။ း))))
ေျမလင္းဘက္က လာတဲ့ ေဟာင္ေကာင္သားနဲ႔ အထူးဧည့္ခံေပးမယ္။ ဟာ ဟ။
...


အမေကာင္းမြန္၀င္းေရ...
ရႈခင္းကေတာ့ ေကာင္းသလားမေမးနဲ႔။ ျပင္ဦးလြင္ကေတာင္ အရႈံးေပးရဦးမယ္။ ၿပီးေတာ့ ဂ်ပန္ စပရင္းရာသီမွာ ပြင့္တဲ့ ခ်ယ္ရီပန္းေတြေလာက္ေတာ့ ပ်င္းေသးတယ္ ပ်င္းေသးတယ္ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္ ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တုံးဖလားမွာက ပန္းဆုိ ဘာပန္းမွ မရွိဘူး။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြဘဲ ပန္းၾကတာ။ း)))
...


ေအေအတီအုိေရ..
အမွန္ဘဲဗ်ိဳ႔။ လက္မေႏွးေနနဲ႔ေတာ့။ အုိက္တင္နာနရီထဲသာ ထည့္လိုက္ေတာ့။ တုိးရစ္ေတြ အေတာ္စိတ္၀င္စားေလာက္တယ္။ ႏုိင္ငံျခားမွာရွိတဲ့ ဖလက္တစ္ခုမွာ ေနၾကတဲ့လူဦးေရက တုံးဖလားလူဦးေရထက္ ပိုမ်ားေလာက္တယ္။ အဲဒီေလာက္အထိ စည္ကားတဲ့ တုံးဖလားရြာေလးပါ။


အားလုံးေပ်ာ္ရႊင္က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ခင္မင္လ်က္
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)

ျမတ္မြန္ said...

တကယ့္အဲလို ရွိလား..။
ဒါဆိုရင္ သနားပါတယ္..
ရြာထဲက လူေတြ ဘယ္မွ ေရာက္မွာ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္..။
စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ..။
ဒီလိုေနရာမ်ိဳးေတြ ဖြင့္ျဖိဳးရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲေနာ္..။

Anonymous said...

တုံးဖလားရြာ က သႀကီးမင္း စီကို လာလည္ပရေစ

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

ႏွင္းေဟမာ said...

သူၾကီးေရ ...
အဲဒီရြာေလးကို တစ္ကယ္ရိွေၾကာင္း သက္ေသနဲ႔တစ္ကြ အတည္ျပဳေပးတဲ႔ ပို႔စ္တစ္ခုတင္ပါလား း)
သူၾကီး ေနာက္မယ္ေတာ႔ မၾကံနဲ႔ေနာ္

တစ္ကယ္ရိွလို႔ကေတာ႔ တစ္ကယ္ေရာက္ေအာင္ သြားမယ္ .... းD

မိႏွင္း

ကိုေဇာ္ said...

ၾကံဳရင္ေတာ့ တစ္ေခါက္ေလာက္ လာလည္ခ်င္မိပါရဲ႕။ အပ်ိဳေလးေတြနဲ႔ မေတြ႕ေပးခ်င္လည္း ေနပါ။ ရိုးရိုးတန္းတန္း ေတာေတာင္ သဘာဝေတြ ၾကည့္ရ ေတာ္ပါျပီ။

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့... မ..မလာ ေတာ့ပါဘူး :)
သူဂ်ီးေခတ္ေရာက္ရင္ အင္တာနက္ပါ ရခ်င္ရေနမွာဗ်။
ဘာမွမရိွရင္ေန စားစရာနဲ႔ အင္တာနက္ ရိွရင္ လိုက္မယ့္သူ အမ်ားၾကီးဗ်။

ေတာက္ပၾကယ္စင္ said...

ဘုန္းဘုန္းက စာႀကည့္တုိက္ သြားဖြင့္ေပးခ်င္တယ္ ရမလား။ ဟာ ဟ။ က်န္မာရႊင္လန္း ေအးခ်မ္းပါေစ...

flowerpoem said...

ရထားစီးရတာ ကို စိတ္ညစ္စရာၾကီး ျမန္မာျပည္မွာ ခရီးလမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေတြခုေတာ့ ေကာင္းေနပါၿပီ ကိုကိုေမာင္ တံုးဖလားရြာ ဆက္သြယ္ေရး မေကာင္းေသးဘူးလားဗ်ိဳ႕ :P

blackroze said...

တဂ်ီးမင္း...
ခုမွဘဲေရာက္လို႕စိတ္မဆိုးပါနဲ႕
မအားလို႕ပါ...

ေစာ(အဝါေရာင္ေျမ said...

က်မ ျပီးခဲ့တဲ့ ဇန္နဝါရီလက ကန္ ့ဗလူ၊ ကြ်န္းလွ ဘက္ကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဒါေတာင္ျမိဳ ့ေလးပါ။ အိမ္ျပင္ထြက္လိုက္ရင္ ဖုန္ၾကီးပဲ။
မႏၱေလးမွာ ေက်ာင္းတက္တုံးက ပင္လယ္ဘူးကလာတဲ့ သူေတြေၾကာင့္ ျမိဳ ့နံမယ္ေတာ့ ၾကားဘူးေနတယ္။
က်မလဲ ကိုကိုေမာင္ ေရးျပသလိုပဲ သြားခဲ့ရတယ္။
ဒါေတာင္ ေရႊမန္းအျမန္နဲ ့ ။ ကြ်န္လွ ျမိဳ ့ေဟာင္းက သဖန္ဆိပ္ဆည္ ေအာက္ေရာက္သြားျပီ။ ကင္းတပ္ႏွင့္ သဖန္းဆိပ္ကို ကားနဲ ့လိုက္ပို ့တာ လူကို မလုပ္နိုင္ဘူး။ အဲဒီဘက္က ေတာ္ေတာ္ေခါင္တယ္ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြကလည္း ရေအာင္ေတာ့ သြားလာေနၾကတာပါပဲ။ အျပန္ၾကေတာ့ ေနာက္ဆုံးတြဲးက မို ့ ရမ္းလိုက္တာ။ အိတ္ေလးတင္ထားတာ ေက်ာကပ္ရပ္က ဘုန္းၾကီးေခါင္းေပါ ္ ျပဳတ္က်လို ့ အားနာလိုက္တာ။ သူကေတာ့ ျပီးမွေတာင္ လက္ကိုင္ ဂိုင္းေလး ျပဳတ္က်န္ခဲ့တာကို ျပန္ေပးေနေသးတယ္။ :((