ေပါက္ကြဲျခင္း နိယာမ

"မေအးတင္ ဗိုက္ႀကီးကေတာ့ တင္းေနၿပီေဟ့၊ ေပါက္ကြဲကာနီးေနၿပီ"

ေန႔ေစ့လေစ့ျဖစ္ေနသည့္ တုံးဖလားရြာမွ မေအးတင္၏ ဗိုက္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ကာလသားတစ္သိုက္က အရႊန္းေပါက္၍ ေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္၏။
...

ေပါက္ကြဲတတ္သည့္ အရာမွန္သမွ် ေပါက္ကြဲတတ္ေခ်၏။ မွန္၏။ ေပါက္ကြဲသည့္အရာမွန္သမွ်တုိင္းလည္း ေပါက္ကြဲတတ္သည့္ သေဘာရွိသည္ခ်ည္းျဖစ္၏။ ေပါက္ကြဲျခင္း၏ အစသည္ တြန္းကန္ျခင္းပင္ျဖစ္၏။ တြန္းကန္ျခင္း၏ ကနဦးသည္ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ရွင္းရွင္းဆုိရေသာ္ လႈပ္ရွား> တြန္းကန္> ေပါက္ကြဲ ဟု ဆုိရမည္ပင္ျဖစ္၏။ ထုိသေဘာကုိပင္ အဘိဓမၼာ၌ ၀ါေယာဓါတ္လြန္ကဲျခင္းဟု အမည္တြင္၏။ ထုိ၀ါေယာဓါတ္သည္ ဓါတ္ႀကီးေလးပါးထဲမွ တစ္ပါးျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဓါတ္ႀကီးေလးပါးကို အျမြက္မွ် ရွင္းျပခ်င္၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိဓါတ္ႀကီးေလးပါးလုံး သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ျဖင့္ ေပါက္ကြဲတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။

ပ အာ ၀ါ ေတ ဓါတ္ႀကီးေလးေထြ ဟု ဆုိရုိးစကားရွိသည့္အတုိင္း ဓါတ္ႀကီးေလးပါးသည္ ပထ၀ီဓါတ္ (မာမႈ ေပ်ာ့မႈသေဘာ)၊ အာေပါဓါတ္ (ယုိစီးမႈသေဘာ)၊ ၀ါေယာဓါတ္ (လႈပ္ရွားတြန္းကန္သေဘာ)၊ ေတေဇာဓါတ္ (အပူေလာင္ အေအးေလာင္ သေဘာ) တုိ႔ပင္ျဖစ္၏။ ထုိဓါတ္ႀကီးေလးပါးသည္ အခ်င္းခ်င္း ညီမွ်ေနရမည္ျဖစ္၏။ အကယ္၍ အခ်င္းခ်င္းညီမွ်ျခင္းနယ္ပယ္ကို ေက်ာ္လြန္ခဲ့ျငားအံ့၊ ထိုအခါ၌ ေပါက္ကြဲမႈသေဘာက ခ်က္ခ်င္းလာေရာက္ေနရာယူမည္ျဖစ္၏။

အရွင္းဆုိရပါမူ ပထ၀ီဓါတ္လြန္ကဲလွ်င္ ထုံက်င္မႈ ေတာင့္တင္းမႈ၊ ေလျဖတ္မႈ စသည္တုိ႔ျဖစ္ေပၚတတ္၏။ အာေပါဓါတ္ လြန္ကဲလွ်င္ ေရဖ်ဥ္းတည္မႈ ရွဴးရွဴးေပါက္မႈ၊ ၀၀တုတ္တုတ္ ဖုိး၀ရုပ္လုိျဖစ္တတ္မႈတုိ႔ ျဖစ္ေပၚတတ္၏။ ၀ါေယာဓါတ္လြန္ကဲလွ်င္ ေလလည္မႈ ေလခ်ဥ္တက္မႈ နားအတြင္းမွ ေလထြက္မႈ စသည္တုိ႔ ျဖစ္ေပၚတတ္၏။ ေတေဇာဓါတ္လြန္ကဲလွ်င္ ႏႈတ္ခမ္းကြဲမႈ၊ မ်က္စိမြဲမႈ၊ ဆံပင္ျဖဴမႈ ပိန္ပိန္လိန္လိန္ျဖစ္မႈ စသည္တုိ႔ ျဖစ္တတ္၏။ ထုိသည္တုိ႔သည္ ဓါတ္ႀကီးေလးပါးလုံး၏ ေပါက္ကြဲမႈ တစ္စိပ္တစ္ေဒသပင္ျဖစ္၏။ ထုိသို႔ ဓါတ္ႀကီးေလးပါး မညီမွ်၍ ျဖစ္ေပၚလာတတ္သည့္ သေဘာသဘာ၀မ်ားသည္ ဇရာ၏ လမ္းေၾကာင္း အသြင္ကုိ ေဆာင္ေနေတာ့၏။

ဤေနရာ၌ ၀ါေယာဓါတ္၏ ေပါက္ကြဲမႈကုိ အထူးျပဳလုိ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ၀ါေယာဓါတ္၏ ေပါက္ကြဲမႈက ပုိ၍ ထင္ရွားေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ အစကနဦးစကားကုိ ျပန္ယူရပါမူ ေပါက္ကြဲတတ္သည့္ အရာမွန္သမွ် ေပါက္ကြဲတတ္ေခ်၏။ ေလအျပည့္မႈတ္ထည့္ထားေသာ ပူစီေဖာင္းသည္ ေပါက္ကြဲတတ္ေခ်၏။ ဂယက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ေရျမွဳပ္တုိ႔သည္ ေပါက္ကြဲတတ္ေခ်၏။ ေလအျပည့္ထုိးထားသည့္ တာယာ(ကၽြတ္)ဘီးတုိ႔သည္ ေပါက္ကြဲတတ္ေခ်၏။ တြန္းကန္အား ျပင္းထန္သည့္ လက္ပစ္ဗုံး၊ အႏုျမဴဗုံးစသည္တုိ႔သည္ ေပါက္ကြဲတတ္ေခ်၏။ ယုတ္စြအဆုံး ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးတုိ႔၏ ၀မ္းဗိုက္သည္ပင္ ေပါက္ကြဲတတ္ေသာ သေဘာရွိေခ်၏။

ေပါက္ကြဲသည္ဆုိရာ၀ယ္ ေပါက္ကြဲလြယ္ေသာ ေနရာမွ စတင္၍ ေပါက္ကြဲ၏။ အမွန္ဆုိရပါမူ ပါးလႊာေသာ သုိ႔မဟုတ္ လမ္းေၾကာင္းေပးထားေသာ ေနရာမွ စတင္၍ ေပါက္ကြဲ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိေနရာသုိ႔ တြန္းကန္မႈတုိ႔ အလုံးလုိက္အခဲလုိက္ ေရာက္လာၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ကေလးေမြးသည္ကုိ ဥပမာေပးခ်င္၏။ ၀မ္းဗုိက္ႀကီးေဖာင္းကားေနေသာ္လည္း ၀မ္းဗိုက္ေပါက္ကြဲသည္ဟူ၍ မရွိ၊ ေမြးလမ္းေၾကာင္းအတုိင္းသာ ဆင္းၿပီး ေပါက္ကြဲ၏။ ေမြးလမ္းေၾကာင္းသည္ ၀မ္းဗုိက္၏ အပါးလႊာဆုံးေသာ ေနရာျဖစ္သည့္အတြက္ ထုိကဲ့သုိ႔ ထုိေနရာ၌ ေပါက္ကြဲျခင္းျဖစ္၏။ ပူစီေဖာင္း၊ တာယာ(ကၽြတ္)ဘီး၊ ဗုံး စသည္တုိ႔လည္း ထုိကဲ့သုိ႔ သေဘာရွိသည္ပင္ျဖစ္၏။ ပါးလႊာေသာ သို႔မဟုတ္ ထြက္ေပါက္ရွိႏုိင္ေသာ ေနရာကစၿပီး ေပါက္ကြဲၾက၏။

ထုိသုိ႔ေပါက္ကြဲရာ၀ယ္ အဆင့္အားျဖင့္ သုံးဆင့္ရွိ၏။ ထုိသုံးဆင့္တုိ႔မွာ ေပါက္ကြဲတတ္ေသာသေဘာ(အျမဳေတ)၊ ေပါက္ကြဲဖို႔ တာစူျခင္းသေဘာ၊ ေပါက္ကြဲျခင္းသေဘာတုိ႔ပင္ျဖစ္၏။ ဥပမာအားျဖင့္ ပူစီေဖာင္းေလးသည္ ေပါက္ကြဲတတ္ေသာသေဘာရွိ၏။ ၀ါေယာဓါတ္မ်ားစြာ လြန္ကဲေန၍ ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ေပါက္ကြဲေစေလာက္သည့္ အထိအခုိက္မ်ိဳးမရွိလွ်င္မူ ေပါက္ကြဲျခင္းသို႔ တာစူေနမည္မဟုတ္ေပ။ သို႔ရာတြင္ ထုိပူစီေဖာင္းေလးအား အပ္ဖ်ားေလးျဖင့္ ထုိးဆြလုိက္ပါမူ ထုိထုိးဆြခုိက္၌ ေပါက္ကြဲဖုိ႔ တာစူေနၿပီျဖစ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ထုိအပ္ျဖင့္ ထုိးေဖာက္ထားသည့္ ေနရာသို႔ ၀ါေယာဓါတ္တုိ႔သည္ အစုအေ၀းျဖင့္ လာေရာက္ထြက္ေပါက္ရွာၾက၏။ အေပါက္ပမာဏႏွင့္ ၀ါေယာဓါတ္ပမာဏ မညီမွ်သည့္အတြက္ ပူစီေဖာင္းရွိအပ္အေပါက္ကေလးသည္ လြန္စြာမွ က်ယ္ဟလာၿပီး ပူစီေဖာင္းေလးခမ်ာ ေပါက္ကြဲျခင္းသို႔ ေရာက္ရရွာေလေတာ့၏။ ထုိအဆင့္သုံးဆင့္တုိ႔၏ ျဖစ္ပ်က္မႈသည္ ျမန္ဆန္လြန္းသည့္အတြက္ အမ်ားသူငါတုိ႔မွာ ေပါက္ကြဲျခင္းအဆင့္မွ်ကုိသာ ပုိ၍ျမင္တတ္ၾကေလ၏။

ထုိေပါက္ကြဲျခင္း၏ ဆုိးက်ိဳးကုိ ေဘးပတ္၀န္းကအရာ၀တၳဳေတြထက္ အေပါက္ကြဲခံပစၥည္းက ပုိ၍ ခံစားရ၏။ ထင္ရွားစြာျပအံ့။ ပူစီေဖာင္းေပါက္ကြဲျခင္းေၾကာင့္ အနီးနားမွ ငွက္မ်ားလန္႔ျဖတ္ထပ်ံျခင္း၊ ကေလးငယ္မ်ား လန္႔၍ ငိုေၾကြးျခင္း၊ လူႀကီးမ်ား လန္႔၍ ေယာင္ယမ္းေအာ္ဟစ္ျခင္းစသည္တုိ႔ေလာက္သာ ဆုိးက်ိဳးျဖစ္ေစ၏။ သုိ႔ရာတြင္ ပူစီေဖာင္းေလးမွာ ေပါက္ကြဲပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ရရွာၿပီး ဘ၀ပ်က္ရတဲ့အထိ ဆုိးက်ိဳးကုိ ခံစားရေလေတာ့၏။ အလားတူပင္ အႏုျမဴဗုံးေပါက္ကြဲလွ်င္လည္း ပတ္၀န္းက်င္ရွိ သက္ရွိသက္မဲ့ အရာ၀တၳဳမ်ား ပ်က္စီးဆုံးရႈံးၾကရတတ္သည္ထက္ အေပါက္ကြဲခံပစၥည္းျဖစ္သည့္ ထုိအႏုျမဴဗုံးေလးကိုယ္တုိင္သည္ အစပင္ရွာ၍မရေလာက္ေအာင္ ပုိမုိ၍ပ်က္စီးသည့္ ဆုိးက်ိဳးတုိ႔ကုိ ခံစားေလေတာ့၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ေပါက္ကြဲမႈ မွန္သမွ်တုိ႔သည္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကုိ ထိခုိက္ေစသည္ထက္ မိမိကုိယ္ကုိ ပုိမုိ၍ ထိခုိက္ေစသည္ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္၏။
..

ဘာသာေရးနယ္ဖက္ကုိ အနည္းငယ္မွ် ငဲ့ေစာင္းၾကည့္ခ်င္၏။ ပုထုဇဥ္နယ္ပယ္၌ အၾကမ္းဖ်ဥ္းအားျဖင့္ ကုသုိလ္ အကုသုိလ္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားရွိ၏။ ထုိတြင္ အကုသုိလ္ကုိ အထူးျပဳလုိ၏။ ပုိ၍ ထင္ရွားေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ အကုသုိလ္ကုိ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ဟူသည့္ ဟိတ္သုံးပါးတုိ႔ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထား၏။ ထုိသံုးပါးတုိ႔တြင္ ေလာဘသည္ ေမာဟႏွင့္ယွဥ္တြဲ၍ ျဖစ္၏။ ေဒါသသည္လည္း ေမာဟႏွင့္ယွဥ္တြဲ၍ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိ ေလာဘ ေဒါသတုိ႔ကုိ ဒြိဟိတ္စိတ္(ဟိတ္ႏွစ္ပါးရွိေသာစိတ္) ဟူ၍ ေခၚတြင္ၾက၏။ ေမာဟသည္ သူ႔ဖာသာ အုိင္ဆုိေလးရွင္းအျဖစ္နဲ႔ ရွင္သန္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဧကဟိတ္စိတ္ (ဟိတ္တစ္ပါးတည္းသာ ရွိေသာစိတ္) ဟူ၍ အမည္တြင္၏။ ေမာဟသည္ ေလာဘ ေဒါသ တရားမ်ားေလာက္ ထင္ရွားမႈမရွိဘဲ တိမ္ျမွဳပ္ေနတတ္၏။ ေလာဘႏွင့္ေဒါသတုိ႔မွာမူ ထင္ရွားစြာ ျဖစ္ေပၚတတ္ေလ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေပါက္ကြဲမႈ ျပင္းထန္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။

ထုိေလာဘႏွင့္ေဒါသ ေပါက္ကြဲမႈတုိ႔သည္လည္း အဆင့္အားျဖင့္ သုံးဆင့္ရွိေလ၏။ တိမ္ျမွဳပ္ေနျခင္း(အႏုသယ)၊ ထၾကြလာျခင္း(ပရိယု႒ာန)၊ လြန္က်ဴးျခင္း(၀ီတိကၠမ)တုိ႔ပင္ ျဖစ္၏။ ဥပမာဆုိရေသာ္ ေလာဘသည္ ပုထုဇဥ္တုိင္း၌ရွိ၏။ သုိ႔ေသာ္ တိမ္ျမွဳပ္ေနစဥ္ မရွိသလုိထင္မွတ္ရ၏။ လုိခ်င္မႈ အရာ၀တၳဳကုိ ေတြ႔ျမင္ရသည့္အခါမွသာ ထၾကြလာ၏။ ထၾကြလာၿပီး လုိခ်င္မႈလြန္ကဲေသာေၾကာင့္ ခိုးယူမႈ လြန္က်ဴးမႈ စသည္တုိ႔ျဖစ္ေပၚလာ၏။ တိမ္ျမွဳပ္အဆင့္၌ မထင္ရွားေသာ္လည္း ထၾကြအဆင့္၌ ထင္ရွားလာ၏။ လြန္က်ဴးအဆင့္၌မူ အထင္ရွားဆုံးအဆင့္သုိ႔ ေရာက္လာေလေတာ့၏။

ေဒါသသည္လည္း ထုိကဲ့သို႔ပင္ တိမ္ျမွဳပ္မႈ၊ ထၾကြမႈ၊ လြန္က်ဴးမႈဟူ၍ပင္ အဆင့္သုံးဆင့္ရွိေလ၏။ စိတ္ၾကည္လင္ေနခုိက္ တည္ၿငိမ္ေနသေလာက္ ေဒါသျဖစ္လာလွ်င္ တရွဴးရွဴးျဖစ္တတ္၏။ စိတ္တည္ၾကည္ေနစဥ္၌ ေဒါသသည္ စိတ္အစဥ္အတြင္း မရွိေတာ့သေယာင္ထင္မွတ္ရ၏။ ေဒါသကင္းသြားၿပီဟူ၍ပင္ ထင္မွတ္တတ္ၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ မႏွစ္သက္သည့္ အရာ၀တၳဳကို ျမင္ေတြ႔ရမႈ ၾကားရမႈ အနံ႔ရွဴရမႈ စားရမႈ ေတြ႔ထိရမႈတုိ႔၌ ႀကဳံေတြ႔လာသည့္အခါမွာကား ေဒါသသည္ အိပ္စက္ရာမွ လန္႔ႏုိးလာသကဲ့သုိ႔ ထၾကြလႈပ္ရွားလာေလေတာ့၏။ အထူးအားျဖင့္ မိမိမႏွစ္သက္သည့္သူ၊ မိမိမုန္းတီးသည့္သူကုိ ျမင္ေတြ႔ရ၊ ထုိသူ၏ အသံကုိ ၾကားရသည့္အခါမ်ိဳး၌ ေဒါသသည္ ထၾကြတြန္းကန္လႈပ္ရွားၿပီး အျပင္းထန္ဆုံး ေပါက္ကြဲျခင္းအဆင့္သုိ႔ ေရာက္ရွိေလေတာ့၏။ မေနာကံေပါက္ကြဲမႈမွသည္ ၀စီကံေပါက္ကြဲမႈ သုိ႔မဟုတ္ ကာယကံေပါက္ကြဲမႈအဆင့္သို႔ေရာက္ရွိၿပီး အတင္းတုတ္ျခင္း၊ ဂုန္းတုိက္ျခင္း၊ ဆဲဆုိႀကိမ္းေမာင္းျခင္း၊ ရုိက္ႏွက္သတ္ပုတ္ျခင္းအဆင့္သုိ႔ပင္ ေရာက္ရွိေလေတာ့၏။

ေလာဘထက္ ေဒါသသည္ ပုိ၍ ေပါက္ကြဲမႈ ျပင္းထန္၏။ ပုိ၍ျပင္းထန္ျခင္းေၾကာင့္ အေပါက္ကြဲခံရသူထက္ ေပါက္ကြဲသူကုိယ္တုိင္က ပုိ၍ခံစားရ၏။ ပို၍ အေနရခက္၏။ ပုိ၍အေနရၾကပ္၏။ အေပါက္ကြဲခံသူတုိ႔က ဖာသိဖာသာ ေနမည္ဆုိေနႏုိင္ၾကေသာ္လည္း ေပါက္ကြဲသူကုိယ္တုိင္ကမူ တစ္ေျမ့ေျမ့ ေလာင္ကၽြမ္းခံစားရ၏။ ေတာက္တစ္ေခါက္ေခါက္ရွိေနတတ္၏။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ ပိုၿပီးေဒါသထြက္ေလ ျဖစ္တတ္၏။ ေပါက္ကြဲျခင္း၏ ဆုိးက်ိဳးပင္ျဖစ္၏။

ရုပ္၀တၳဳတုိ႔၏ ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ေစ၊ စိတ္အစဥ္၌ရွိသည့္ အကုသုိလ္တရားတုိ႔၏ ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ေစ၊ ေပါက္ကြဲမႈဟူသမွ်တုိ႔၌ ေပါက္ကြဲသူကိုယ္တုိင္သာလွ်င္ ပို၍အထိခုိက္ဆုံး အနစ္နာဆုံး အပ်က္စီးဆုံး ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိအကုသုိလ္ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္သည့္ ေလာဘေပါက္ကြဲမႈ ေဒါသေပါက္ကြဲမႈတုိ႔ကုိ အဆုံးစြန္ထိ မေက်ာ္လႊားႏုိင္ၾကေသးေသာ္လည္း တစ္စတစ္စ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ၿပီး ေပါက္ကြဲမႈတုိ႔ကုိ ထိန္းထားသင့္၏။ လူတုိ႔၏ သက္တမ္းသည္ လက္ရွိအေနအားျဖင့္ ၇၅ ႏွစ္သက္တမ္းသာ ျဖစ္၏။ ၇၅ ႏွစ္ဟူေသာ အခ်ိန္သည္ ေလးညိွဳ ့မွလြတ္လုိက္သည့္ ျမွားကဲ့သုိ႔ ခဏအတြင္း ေရာက္ရွိလာမည္ျဖစ္၏။ ထုိတုိေတာင္းလွသည့္ ကာလေလးတစ္ခုအတြင္း၌ အကုသုိလ္ေပါက္ကြဲမႈတုိ႔ႏွင့္သာ အၿမဲတမ္းေပါက္ကြဲေနၾကမည္ဆုိလွ်င္ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ေကာ မိမိအတြက္ပါ ေပ်ာ္စရာ ၾကည္ႏူးစရာ အခ်ိန္မ်ားကုိ အက်ိဳးမဲ့ျဖဳန္းတီးပစ္ရာ ေရာက္ေခ်ေတာ့၏။ သံသရာႏွင့္ခ်ီၿပီး နစ္နာဆုံးရႈံးမႈကို တုိင္းတာျပန္ပါကလည္း ေဒါရဲ ေလာၿပိတ္ ေမာတိရိစ္ ဟူသည့္ အဘိဓမၼာဆုိရုိးစကားအတုိင္း ေဒါသပူစီေဖာင္း ျပင္းထန္ေပါက္ကြဲၿပီး ေသဆုံးလွ်င္ ငရဲသို႔ က်ေရာက္တတ္၏။ ေလာဘပူစီေဖာင္း ျပင္းထန္ေပါက္ကြဲၿပီးေသဆုံးလွ်င္ ၿပိတၱာဘုံဘ၀ ေရာက္တတ္ေလ၏။ (ထုိ႔အတူပင္ ေမာဟလႊမ္းမုိးၿပီး ေသဆုံးလွ်င္ တိရစၦာန္ဘုံဌာနသို႔ ေရာက္ရတတ္ေလ၏။)

ေပါက္ကြဲျခင္းေၾကာင့္ မည္သူေတြ နစ္နာမည္နည္း။ မိမိကုိယ္တုိင္သာ နစ္နာမည္သာတည္း။ ။
...

ရက္သိပ္မၾကာမီမွာပင္ မေအးတင္တစ္ေယာက္ ကေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေမြးဖြားေလေတာ့၏။ ေတာရုိးရာအတုိင္း လက္သည္ျဖင့္ပင္ ေမြးဖြားရေလ၏။ သားဦးေလးမုိ႔ မေအးတင္ခမ်ာ အေတာ္ေလးခံလုိက္ရ၏။ ဆယ္လခန္႔စုထားသည့္ အစုိင္အခဲတစ္ခု အျပင္သို႔ ေပါက္ကြဲထြက္စင္ျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ထုိေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွ လူမ်ား သတၱ၀ါေလးမ်ားကို မထိခုိက္ေသာ္လည္း ေပါက္ကြဲသူ မေအးတင္ကိုယ္တုိင္မွာမူ ျပင္းထန္စြာ ခံစားရေလ၏။

ထပ္ၿပီးေျပာပါဦးမည္။

"ေပါက္ကြဲျခင္းေၾကာင့္ မည္သူေတြ နစ္နာမည္နည္း။ မိမိကုိယ္တုိင္သာ နစ္နာမည္သာတည္း"

မွတ္ခ်က္။ ။
အကုသုိလ္ပူစီေဖာင္းမ်ား၏ ေပါက္ကြဲသံစဥ္မ်ားကုိ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္ၾကရန္ ရည္ရြယ္၍ ကၽြႏု္ပ္ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔)၏ (၂) ေျမာက္ ဘေလာ့ေမြးေန႔ေလး၌ ကၽြႏု္ပ္၏ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ မျဖစ္စေလာက္ ပညာေလးျဖင့္ ေရးျခယ္လုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေပေတာ့၏။ အမွားျမင္ေတြ႔ပါက အခ်ိန္မဆုိင္းဘဲ ၀ုန္း ဒုိင္း ဂြမ္း ညာသံေပးၿပီး ခပ္သြက္သြက္ေထာက္ျပေပးၾကပါရန္ကုိလည္း ေတာင္းဆုိသမႈ ျပဳလုိက္ပါ၏။ ။

.