မွတ္ခ်က္။(အစာစားရင္း မဖတ္ရ)
ပြင့္လင္းရာသီေရာက္ၿပီမုိ႔ တုံးဖလားရြာသူရြာသားမ်ား တက္ၾကြေနၾက၏။ စုိက္ပ်ိဳးထားသည့္ ေကာက္စပါးသီးႏွံမ်ား ရိတ္သိမ္းၿပီးခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ သက္ေတာင့္သက္သာ ရိွၾကေလ၏။ အခ်ိဳ့မိသားစုမ်ားကမူ ေကာက္ပဲသီးႏွံတုိ႔မွ ျဖစ္ထြန္းလာသည့္ ေငြစေငြနေလးျဖင့္ သားေတာ္ေမာင္ေလးမ်ားကို ကုိရင္ဘ၀သုိ႔ တက္ေပးဖုိ႔ စုိင္းျပင္းေနၾကေလ၏။ ဤသုိ႔ျဖင့္ ရွင္ျပဳပြဲတစ္ခုေပၚေပါက္လာ၏။ မိသားစု ဆယ္စု စပ္တူျပဳလုပ္သည့္ စုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲပင္ျဖစ္၏။
ရွင္ျပဳပြဲက်င္းပဖုိ႔အတြက္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းအေရွ့ဘက္ရွိ ကြင္းျပင္၌ တစ္ရြာလုံး စုေပါင္းၿပီး ျမက္ႏႈတ္ေပါင္းရွင္းကာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၾက၏။ တစ္ဧကခန္႔ရွိ ကြက္လပ္ကေလးသည္ ျမက္ပင္မ်ား မရွိေလာက္ေအာင္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေလးျဖစ္သြား၏။ ထုိကြက္လပ္ကေလးေပၚ၌ ယာယီမ႑ပ္ေဆာက္လုပ္၍ ထုိမ႑ပ္အတြင္း၌ပင္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ ေရာက္လာၾကမည့္ သူမ်ားကို ဧည့္ခံမည္ျဖစ္၏။ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ငန္းၿပီးစီးသြား၍ ထုိေန႔အဖုိ႔ အနားယူလုိက္ၾက၏။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ပုိင္းမွ စၿပီး မ႑ပ္ထုိးၾကမည္ျဖစ္၏။
ေနာက္တစ္ေန႔၌ ရြာသူရြာသားမ်ားသည္ မ႑ပ္ထုိး(ေဆာက္လုပ္)ရန္အတြက္ ထုိကြက္လပ္ကေလးသို႔ ခ်ီတက္ေရာက္ရွိလာၾကေလ၏။ ညတုန္းက မုိးဖြဲဖြဲေလးရြာထားသျဖင့္လည္း ထုိကြက္လပ္ကေလးမွာ စုိထုိင္းထုိင္းျဖစ္ေနေလ၏။ ရြာသူရြာသားမ်ားအားလုံး ထုိေနရာသုိ႔ ေရာက္ရွိၿပီး အရာ၀တၳဳတစ္ခုကုိ ျမင္လုိက္ရသည့္အတြက္ စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္ကာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ က်ိန္ဆဲေနၾကေလေတာ့၏။
"ဒါ သက္သက္မဲ့ ေစာ္ကားတာာ"
"ဒါ တမင္သကာကို ညစ္ပတ္တာ"
"လူမဆန္ဘူး။ တိရစၦာန္ေတာင္မွ အခုလုိ မလုပ္ဘူး"
"ဒီေကာင္ ငရဲအုိးေဇာက္ထုိးက်မဲ့ အကုသုိလ္ေကာင္"
"ဒီကိစၥကို သူႀကီးကုိကိုေမာင္နဲ႔ တုိင္ေျပာမွ ျဖစ္မယ္"
မည္သူမည္၀ါ ျပဳလုပ္သည္မသိေသာ၊ လက္သည္မေပၚေသာ ျပစ္မႈႀကီးသည္ ထုံးစံအတုိင္း သူႀကီးကုိကိုေမာင္ ေခါင္းေပၚသို႔ က်ေရာက္လာေလေတာ့၏။ ကုိးလုံးစိပ္ပုတီးကို အဓိ႒ာန္ျဖင့္ စိပ္ေနစဥ္ ရြာသားတစ္ေယာက္ သူႀကီးကုိကိုေမာင္အိမ္သုိ႔ အေျပးေရာက္လာၿပီး ထုိျပစ္မႈကုိ တုိင္ၾကားေလေတာ့၏။
"ရြာသူရြာသားေတြ အားလုံးကိုယ္စား သူႀကီးမင္းကုိ အမႈအပ္ပါတယ္"
"ေဟ.. ဘာအမႈျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ"
"ဒီအမႈက သက္သက္မဲ့ အႀကံအစည္နဲ႔ ယုတ္မာပက္စက္တဲ့ ျပစ္မႈပါ"
"ကဲပါ.. ျပစ္မႈကိုသာ တင္ျပပါေလ။ ဘာေတြ ျဖစ္ျပန္ၾကၿပီတုန္း၊ ခင္မ်ားတုိ႔က လုပ္လုိက္ရင္ ေသေရးရွင္ေရးေတြခ်ည္းဘဲ"
"အခုကိစၥက တစ္ရြာသားလုံးကုိ ေစာ္ကားထားတာဗ်"
"ေျပာမွာသာေျပာပါေလ။ ဘာအမႈလဲ"
"မေန႔တုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ ရြာသူရြာသားအားလုံး ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေရွ ့မွာ စုေပါင္းသန္႔ရွင္းေရး လုပ္ထားတဲ့ ကြက္လပ္ကုိ သူႀကီးမင္း သိတယ္မဟုတ္လား"
"သိတယ္ေလ။ မ႑ပ္ေဆာက္ဖုိ႔ ေပါင္းျမက္သုတ္သင္ၿပီး သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ထားတဲ့ ကြက္လပ္ကုိ ေျပာတာမဟုတ္လား"
"ဟုတ္ပါတယ္ သူႀကီးမင္း"
"အင္း... ဆုိစမ္းပါဦး။ အဲဒီကြက္လပ္ႀကီး အခု ဘာျဖစ္သြားလုိ႔လဲ"
"ဘာျဖစ္ရမွာလဲ သူႀကီးမင္း။ အဲဒီကြက္လပ္ထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ ခ်ီးပါခ်ထားတယ္ဗ်။ အခုမွ လပ္လပ္ဆတ္ဆတ္ႀကီး ရွိေနေသးတယ္။ ညသန္းေခါင္ယာမ္ေလာက္က လာပါထားတာထင္တယ္"
"ေဟ.. ဟုတ္လား"
"ဟုတ္ပါတယ္ သူႀကီးမင္း။ အဲဒါ သူႀကီးမင္း ကူညီၿပီး အဲဒီ ခ်ီးပါတဲ့သူကုိ ေဖာ္ထုတ္ေပးပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ရြာသူရြာသားေတြ အားလုံး သူႀကီးမင္းကို ဒီအမႈ အပ္ပါတယ္။ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူပါ"
ဤသို႔ဤႏွယ္ျဖင့္ သူႀကီးမင္းတစ္ေယာက္ ထုိအမႈကို ၀လုံးကြက္ လက္ခံလုိက္ရေလေတာ့၏။ သူႀကီးမင္းသည္ အခ်ိန္ဆုိင္းမေနဘဲ ထုိလာေရာက္တုိင္တန္းသူႏွင့္အတူ အမႈျဖစ္ပြါးရာ ေနရာသို႔ ခ်ီတက္ေလေတာ့၏။ ခ်ီးပုံႀကီးမွာ ယင္တေထာင္းေထာင္းျဖစ္ေနေလ၏။ ထုိေနရာသို႔ေရာက္ရွိၿပီးေနာက္ အမႈသြားအမႈလာကို ေခတၱခဏမွ်ၾကည့္ၿပီး သူႀကီးမ်က္ႏွာ၌ ၿပဳံးေယာင္သန္းလာေလ၏။ ထုိ႔ေနာက္...
"ကုိင္းဗ်ာ... တစ္နာရီအတြင္း ရြာသူရြာသားေတြ အားလုံး (တစ္ေယာက္မက်န္) ဒီကြက္လပ္ထဲမွာ စုပါ။ ၿပီးရင္ ခ်က္ခ်င္း အမႈစစ္ေဆးေဖာ္ထုတ္မယ္။ အခ်ိန္မကုန္သင့္ဘဲ မကုန္ေစခ်င္ဘူး။ ခပ္ျမန္ျမန္ေဖာ္ထုတ္လုိက္မယ္။ အမႈတြဲကုိ ေျခရာလက္ရာမပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားပါ။ အထူးသျဖင့္ ရြာေခြးမ်ား ကြက္လပ္အတြင္းသုိ႔ မလာေရာက္ႏိုင္ရန္ ကာကြယ္ထားပါ။ ထူးကဲျဖစ္စဥ္ရွိရင္ ရက္ေကာ့ဒ္လုပ္ထားပါ။ ကဲ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အိမ္ျပန္ၿပီး လက္က်န္ ပုတီးတစ္ပတ္ ထပ္စိပ္လုိက္ဦးမယ္။ လူစုံရင္ လာအေၾကာင္းၾကားပါ"
ဟူ၍ ေျပာဆုိမွာၾကားကာ သူႀကီးကုိကိုေမာင္တစ္ေယာက္ သူ၏ေနအိမ္သို႔ ျပန္သြားေလေတာ့၏။ ရြာသူ ရြာသားမ်ားသည္ ခဏေလးႏွင့္အေျဖသိပုံေပၚသြားသည့္ သူႀကီးကုိကုိေမာင္ကုိ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ ၾကည့္ၿပီး ထုိကြက္လပ္အတြင္း၌ က်န္ရစ္ေနၾကေလေတာ့၏။
...
တစ္နာရီခန္႔အၾကာ၌ ရြာသူရြာသားမ်ား အားလုံး ထိုကြက္လပ္(စုရပ္)ေနရာ၌ အသင့္ေရာက္ရွိေနၾကေလ၏။ အိမ္ေျခသုံးဆယ္မွ်ရွိေသာ ရြာမုိ႔လုိ႔ လူစုရသည္မွာ လြန္စြာမွ လြယ္ကူလွ၏။ ရြာသားတစ္ေယာက္ လူစုံၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းလာၾကားသျဖင့္ သူႀကီးကုိကိုေမာင္လည္း အဆင္သင့္လုိက္ပါသြားေလ၏။ စုရပ္၌ ညီညာစြာ တန္းစီထုိင္ေနၾကသည့္ ရြာသူရြာသားမ်ားကုိ ၾကည့္ကာ သူႀကီးကုိကိုေမာင္ အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ေနေလေတာ့၏။ တစ္ရံတစ္ခါ၌ ယခုကဲ့သုိ႔ အထက္စီးကေနၿပီး လူေတြကုိ ဆက္ဆံရသည္မွာ လြန္စြာမွ အရသာရွိလွေပ၏။ သူႀကီးကုိကိုေမာင္သည္ ေရာက္မဆုိက္ပင္ ခ်က္ခ်င္း အမႈစတင္စစ္ေဆးဖို႔ ျပင္ဆင္ေလေတာ့၏။
"ကဲ.. အမႈ စတင္ စစ္ေဆးမယ္။ ဦးေမာင္ၾကည္သမီး စန္းျမင့္ ေရွ ့ကုိ လာခဲ့ပါ။ ေမးျမန္းစရာရွိတယ္"
လူအုပ္အတြင္းမွ စန္းျမင့္ေလးခမ်ာ ဘာမသိညာမသိျဖင့္ ေရွ့သုိ႔ ခပ္က်ိဳ့က်ိဳ့ေလးေရာက္လာေလ၏။ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာလည္း ထုိခ်ီးပုံကုိ စန္းျမင့္ ပါထားခ့ဲသည္ဟု အထင္ျဖင့္ ႏွာေခါင္းရႈံ့ေနၾကေလ၏။ ခပ္ရုိးရုိး ခပ္ေအးေအး ေနတတ္သည့္ စန္းျမင့္တစ္ေယာက္ ယခုအမႈတြဲႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည္ကုိ အားလုံးက အ့ံၾသေနၾကေလ၏။
"စန္းျမင့္။ မွန္မွန္ေျဖေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သူႀကီးမင္း"
"မေန႔ညတုန္းက နင့္အိမ္ကုိ ေယာက်္ားေလးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အလည္မလာဘူးလား"
"မလာပါဘူး သူႀကီးမင္း"
"ေသခ်ာရဲ့လား"
"ဘယ္သူမွ မလာတာ ေသခ်ာပါတယ္ သူႀကီးမင္း။ မယုံရင္ က်မ မိဘႏွစ္ပါးလုံးကုိ အခု ေမးျမန္းႏုိင္ပါတယ္"
"ေသခ်ာလဲ စဥ္းစားပါဦး။ ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္ရင္ေတာင္ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ေယာက္ေပ့ါ။ အလည္လာတယ္မဟုတ္လား"
အတန္ငယ္ စဥ္းစားၿပီးေနာက္..
"ေအာ္... သတိရၿပီ သူႀကီးမင္း။ ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ႏွစ္၀မ္းကြဲ ေမာင္တစ္ေယာက္ ညတုန္းက အိမ္ကုိ ခဏအလည္လာပါတယ္။ ေမာင္ေအာင္ပုပါ။ သူက ေန႔တုိင္း လာေနၾကပါ။ ညတုန္းက သူႏွစ္ေခါက္လာပါတယ္။ ကုိးနာရီေလာက္က တစ္ေခါက္။ ၿပီးေတာ့ ဆယ္နာရီေလာက္က တစ္ေခါက္ပါ"
"ကဲ.. ဒါဆုိ အမႈစစ္ေဆးျခင္း လုပ္ငန္းၿပီးသြားၿပီ။ ေမာင္ေအာင္ပု ေရွ့ထြက္ခဲ့ပါ"
ေအာင္ပုတစ္ေယာက္ ေခါင္းငုိက္စုိက္ျဖင့္ သူႀကီးမင္းေရွ့သုိ႔ေရာက္လာေလ၏။
"မင္း.. ညတုန္းက ဒီကြက္လပ္ကုိ လာၿပီး ခ်ီးလာပါတယ္ မဟုတ္လား"
အသံတိတ္ေနေလ၏။ ဘာသံမွ ထြက္ေပၚမလာေပ။ အသားတဆတ္ဆတ္တုန္ေနၿပီး ရွက္ေန၏။
"ကဲပါ.. ေအာင္ပု ၀န္ခံလုိက္ပါေတာ့။ ဒီခ်ီးပုံကုိ မင္းပါထားခဲ့တာ မဟုတ္လား"
ေအာင္ပု မလိမ္ရဲေတာ့ေပ။ အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံေလေတာ့၏။
"ဟုတ္ပါတယ္။ သူႀကီးမင္း။ က်ေနာ္ ပါမိပါတယ္"
"မင္းကြာ... ဘာျဖစ္လုိ႔ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ သူမ်ားေတြ ကုသုိလ္လုပ္ဖုိ႔ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ထားတဲ့ ေနရာမွာ လာၿပီး ခ်ီးလာပါရတာလဲ"
"က်ေနာ္လဲ ကုိရင္၀တ္ခ်င္လုိ႔ပါ သူႀကီးမင္း"
"ေဟ.. ဘယ္လုိ.. ဘယ္လို.."
"ဒီလုိပါ သူႀကီးမင္း။ အခုလုိ စုေပါင္း ရွင္ျပဳပြဲႀကီးမွာ က်ေနာ္လဲ သကၤန္း၀တ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အိမ္က ဆင္းရဲလြန္းေတာ့ သကၤန္းမ၀ယ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘိလပ္ျပန္ ဦးတုိးေမာင္ဆီသြားၿပီ အကူအညီသြားေတာင္းပါတယ္။ သူက ေျပာပါတယ္။ ေဗဒင္ကိန္းခန္းအရ ကုိရင္ တကယ္၀တ္ခ်င္ရင္ ယၾတာတစ္ခုလုပ္ရမယ္တဲ့။ က်ေနာ္လဲ လုပ္မယ္ ကုိရင္၀တ္ရၿပီးေရာ၊ ဘာလုပ္ရမလဲလုိ႔ ေမးပါတယ္။ သူကေျပာတယ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေရွ့က သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ထားတဲ့ ကြက္လပ္ထဲမွာ ညကုိးနာရီ ကိုးမိနစ္အခ်ိန္မွာ ကုိးန၀င္းေၾကေအာင္ မိေခ်ာင္းၾကယ္ (၅+၂+၂=၉) တံဆိပ္ ဖိနပ္ကုိ စီးၿပီး ခ်ီးသြားပါပါတဲ့။ မနက္မုိးလင္းတဲ့အခါ အဲဒီေခ်းပုံကုိ ေခြးစားသြားၿပီဆုိရင္ မင္းရည္ရြယ္ခ်က္ေအာင္ၿပီ၊ ေသခ်ာေပါက္ သကၤန္း၀တ္ရမယ္တဲ့။ ပစၥည္းေလးပါးဒကာ ေန႔ခ်င္းေပၚေပါက္မယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္လဲ ကုိရင္၀တ္ခ်င္စိတ္နဲ႔ တစ္ေန႔လုံးခ်ီးမပါဘဲ ေအာင့္ထားခဲ့ပါတယ္။ ညေရာက္မွ အမစန္းျမင့္ရဲ့ မိေက်ာင္းၾကယ္ဖိနပ္ကုိ တိတ္တိတ္ကေလး ခဏယူစီးၿပီး ဒီမွာ ခ်ီးလာပါမိပါတယ္ သူႀကီးမင္း"
ရြာသူရြာသားမ်ားထံမွ ရယ္ေမာသံ အခ်ိဳ့ထြက္ေပၚလာ၏။ သူႀကီးကုိကိုေမာင္က မ်က္ႏွာရိပ္ျပကာ တိတ္တိတ္ေနၾကရန္ သတိေပးလုိက္၏။
"ကဲ... ဦးတုိးေမာင္ ေရွ့ကုိ ၾကြပါဦးခင္မ်ာ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
ေရွ့သုိ႔ေရာက္လာသည့္ ဦးတုိးေမာင္အား ေမးျမန္းေလ၏။
"ခင္မ်ား.. တကယ္ကုိ အဲဒီလို ကေလးကုိ ေျပာလုိက္ရလား"
က်ေနာ္က သူ႔ကုိ စလုိက္ ေနာက္လုိက္တာပါ။ သူတကယ္လုပ္မယ္လုိ႔လဲ မထင္မိလုိ႔ပါ
"ဟာ.. ဒါ စ စရာ ေနာက္စရာမွ မဟုတ္တာ။ ဒီကေလးက တကယ္ကုိ သကၤန္း၀တ္ခ်င္ေနတဲ့ဟာ။ ခင္မ်ားဗ်ာ ကေလးကုိ မဟုတ္က ဟုတ္က လုပ္ရက္တယ္"
ထုိကဲ့သုိ႔ ျမည္တြန္ၿပီး သူႀကီးကိုကိုေမာင္သည္ ဆက္လက္၍...
"ကဲ.. အမႈေပၚေပါက္ၿပီ။ အမႈသြားအမႈလာ ထင္ရွားၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပစ္ဒဏ္အမိန္႔ခ်မွတ္မယ္"
ရြာသူရြာသားမ်ား စိတ္၀င္စားစြာျဖင့္ အမိန္႔ကို နားစြင့္ေနၾကေလ၏။
"ဒီခ်ီးပုံကုိ ဦးတုိးေမာင္မွ တာ၀န္ယူႀကီးၾကပ္ၿပီး ေအာင္ပုႏွင့္အတူတူ ေသခ်ာက်နစြာ တစ္ေနရာသုိ႔ ယူၿပီး စြန္႔ပစ္ပါ။ ခ်ီးပါထားတဲ့ေနရာကို သန္႔ရွင္းေရးထပ္လုပ္ပါ။ ေအာင္ပုသည္ သကၤန္း၀တ္ခ်င္၍ ယခုကဲ့သုိ႔ ျပဳလုပ္သည္ဟု သိရေသာေၾကာင့္ ဦးတုိးေမာင္မွ ပစၥည္းေလးပါး ဒကာခံၿပီး ယခုစုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲ၌ ပါ၀င္ၿပီး ေအာင္ပုကုိ သကၤန္းစည္းေပးပါ။ အမိန္႔"
ဦးတုိးေမာင္သည္ သူစီမံေပးေသာ ယၾတာျဖင့္ သူ႔ကုိျပန္ထိေလေတာ့၏။ ခ်ီးပုံကုိ ေခြးမစားသြားေသာ္လည္း ေအာင္ပုတစ္ေယာက္ ပစၥည္းေလးပါး ဒကာေပၚေပါက္သြားေလ၏။ ထုိဒကာမွာ ဦးတုိးေမာင္ကုိယ္တုိင္ပင္ျဖစ္ေတာ့၏။ (မိန္းခေလးတစ္ေယာက္အား တစ္လအတြင္း အိမ္ေထာင္က်ကိန္းရွိသည္ဟု ေဟာကိန္းထုတ္ေသာ ေဗဒင္ဆရာသည္ တစ္လအတြင္း ထုိမိန္းခေလး အိမ္ေထာင္မက်သျဖင့္ ကုိယ္တုိင္လက္ထပ္ယူလုိက္ရသကဲ့သုိ႔ပင္ျဖစ္၏။ စကားခ်ပ္)
တုံးဖလားရြာသူႀကီး ကုိကိုေမာင္၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ အမိန္႔ကုိ ဦးတုိးေမာင္ကုိယ္တုိင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ျဖင့္ ၿပဳံးရႊင္စြာ လက္ခံေလ၏။ ဦးတုိးေမာင္သည္ သူႀကီးကုိကိုေမာင္ကုိ မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏုိင္ေတာ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူႀကီးကုိကိုေမာင္အား အထင္ႀကီးစြာျဖင့္...
"သူႀကီးမင္း.. အခုလုိ ဒက္ထိ ကြက္တိ အမႈတရားခံကုိ ဘယ္လုိ ပညာေတြနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္လုိက္တာပါလဲ ခင္မ်ာ"
ဟူ၍ လူထုဗိုလ္ပါ ပရိသတ္ေရွ့ေမွာက္၌ ေမးျမန္းေလေတာ့၏။
"ဒါက ဒီလုိ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္က ဒီတုံးဖလားရြာရဲ့ သူႀကီးျဖစ္တဲ့အတြက္ ရြာသူရြာသားတုိင္းကို အၿမဲတမ္းအကဲခတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနေလ့ရွိပါတယ္။ အခုလုိ အိမ္ေျခသုံးဆယ္ လူဦးေရ ႏွစ္ရာ ေလာက္သာ ရွိတဲ့ တုံးဖလားရြာမွာ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိအေျခအေနရွိတယ္၊ ဘယ္သူေတြ ဘာအ၀တ္အစား ၀တ္ဆင္တတ္တယ္၊ ဘယ္လုိဖိနပ္မ်ိဳးစီးတတ္တယ္၊ ဘယ္လုိထီးမ်ိဳးေဆာင္းတတ္တယ္ဆုိတာကစၿပီး ေလ့လာထားရပါတယ္။ က်ေနာ္သိသေလာက္ တုံးဖလားရြာမွာ ဖိနပ္အသစ္စက္စက္ လက္ရွိစီးေနတဲ့သူ တစ္ေယာက္မွမရွိပါဘူး။ စန္းျမင့္ကလြဲရင္ေပါ့။ မေန႔တေန႔တုန္းက စန္းျမင့္ရဲ့အေဖက က်ေနာ့္ကုိ သူ႔အိမ္ဖိတ္ပါတယ္။ ၿမိဳ့က ျပန္လာလုိ႔ စားစရာေလးနဲ႔ ဧည့္ခံခ်င္လုိ႔တဲ့။ က်ေနာ္လဲ စကားစျမည္ေျပာရင္း သူ႔အိမ္ကုိ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူၿမိဳ့က၀ယ္လာတဲ့ ပစၥည္းေတြကုိ ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ မိေခ်ာင္းၾကယ္ ဖိနပ္တစ္ရံအပါအ၀င္ေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီ မိေခ်ာင္းၾကယ္ဖိနပ္က စန္းျမင့္အတြက္လုိ႔ ေျပာတယ္။ စန္းျမင့္လဲ သူ႔ဖိနပ္ေဟာင္း သဲႀကိဳးျပတ္ခါနီးျဖစ္ေနေတာ့ အဲဒီမိေခ်ာင္းၾကယ္ဖိနပ္ကုိ ခ်က္ခ်င္းထုတ္စီးပါတယ္။ ဖိနပ္က မိန္းခေလးစီးဖုိ႔ ၀ယ္ခဲ့တာဆုိေတာ့ ဆုိက္နဲနဲေသးပါတယ္။ အခု မႈခင္းမွာ က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္းေတာ့ မ်က္စိလည္သြားခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အခုခ်ီးပုံေဘးႏွစ္ဖက္မွာ ေျခရာ ထင္က်န္ခဲ့တာက မိေခ်ာင္းၾကယ္ဖိနပ္အသစ္စက္စက္ေျခရာ ျဖစ္ေနၿပီး ခ်ီးပါတဲ့သူက ေယာက်္ားေလးျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ အမွန္ဆုိ ဒီဖိနပ္က စန္းျမင့္ဖိနပ္မဟုတ္လား"
ရြာသူရြာသားမ်ားသည္ သူႀကီးကုိကိုေမာင္၏ ရွင္းျပခ်က္တုိ႔ကုိ စိတ္၀င္စားစြာျဖင့္ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း နားေထာင္ေနၾကေလ၏။ သူႀကီးကုိကိုေမာင္လုပ္လုိက္ရင္ စိတ္၀င္စားစရာေတြခ်ည္း ျဖစ္ေန၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း သူႀကီးကုိကိုေမာင္ ဆက္လက္ရွင္းျပမည့္ အေၾကာင္းအရာတုိ႔ကုိ နားရြက္မလႈပ္ဘဲ ငုတ္တုတ္တုတ္ျဖင့္ စိတ္၀င္စားစြာ ထုိင္ေစာင့္ေနၾကေလ၏။
"ဖိနပ္ပုိင္ရွင္က မိန္းခေလး။ တကယ္တမ္း ခ်ီးလာပါတာက ေယာက်္ားေလးဆုိေတာ့ က်ေနာ္ေတြေ၀မိတာေတာ့ အမွန္ဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ခ်က္ခ်င္းေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လုိက္ေတာ့ အေျဖကုိ သိႏုိင္မဲ့နည္းလမ္းကို စဥ္းစားမိလုိက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စန္းျမင့္ကို ေရွ့ေခၚထုတ္ၿပီး စစ္ေဆးေမးျမန္းျခင္းဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္အထင္ ကြက္တိပါဘဲ။ ခင္မ်ားတုိ႔ ျမင္ေတြ႔တဲ့အတုိင္းပါဘဲ"
"ဒါျဖင့္.. သူႀကီးမင္းက ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး အဲဒီခ်ီးပုံကုိ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ့ ခ်ီးပုံလုိ႔ သိရတာလဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ သိပ္မရွင္းဘူး"
ေမးမည္ဆုိလဲ ေမးျမန္းခ်င္စရာပင္။ မည္သူမွ ခ်ီးပုံ သုေတသနလုပ္ထားေလ့မရွိၾကေလေတာ့ ေယာက်္ားခ်ီး မိန္းမခ်ီး ခြဲျခားေ၀ဖန္ဖုိ႔ ခပ္ခက္ခက္ပင္ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ သူႀကီးကုိကိုေမာင္အဖို႔မူ ထုိကိစၥမွာ ငွက္ေပ်ာသီး အခြံႏႊာရတာေလာက္ပင္ ခက္ခဲမႈမရွိေခ်။ လြယ္ေရးခ် လြယ္မွလြယ္ပင္ျဖစ္၏။
"ကဲ... ခင္မ်ားတုိ႔ကုိ လက္ေတြ႔ျပမယ္။ အားလုံး ခ်ီးပုံနား လာခဲ့ၾက။ ေသခ်ာရွင္းျပမယ္"
ရြာသူရြာသားအားလုံး ခ်ီးပုံနားသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္လာၾက၏။ ေအာင္ပု၏ ခ်ီးပုံသည္ အခ်ိန္တုိေလးအတြင္း၌ တုံးဖလားရြာအတြင္း စီလီဘရတီ ျဖစ္သြားေလေတာ့၏။ သူႀကီးကုိကိုေမာင္က ခ်ီးပုံနားသုိ႔ ေရာက္ရွိေနၾကသည့္ ရြာသူရြာသားမ်ားကုိ ေသခ်ာစြာ ရွင္းျပေလ၏။
"ကဲ.. ဒီမွာၾကည့္။ ေအာင္ပုဟာ အေရွ့ဘက္ကုိ မ်က္ႏွာမူၿပီး ဒီခ်ီးကုိ ပါထားခဲ့တယ္။ ေသးကြက္က ခ်ီးပုံရဲ့ အေရွ့ဘက္အရပ္မွာ ရွိေနတယ္။ လူအားလုံးဟာ ခ်ီးပါတဲ့အခါတုိင္း ေသးပါ ထြက္ေလ့ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီေသးကုိ ေယာက်္ားေပါက္တဲ့ေသးလား မိန္းမေပါက္တဲ့ေသးလားဆုိတာ အရင္စစ္ေဆးၾကည့္လုိက္တယ္။ ဒီ ေသးလမ္းေၾကာင္းက ေယာက်္ားေပါက္တဲ့ေသးဆုိတာကုိ ေဖာ္ျပတဲ့ သက္ေသဘဲ။ သူဟာ ေယာက်္ားေလး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသးေပါက္တဲ့အခါမွာ သူ႔ရဲ့ ေသးကြက္က ခ်ီးပုံနဲ႔ တစ္ထြာအကြာေလာက္မွာ ရွိေနတယ္။ စေပါက္ေပါက္ခ်င္း ေသးက်တဲ့ေနရာမွာ အေခါင္းေလးျဖစ္ေနတယ္"
"ဒါျဖင့္ မိန္းခေလးေပါက္တဲ့ ေသးကုိေရာ ဘယ္လုိလုပ္သိႏုိင္ပါသလဲ သူႀကီးမင္း"
"ဒါက လြယ္လြယ္ေလးပါ။ မိန္းခေလးေတြ ခ်ီးပါရင္း ေသးေပါက္ရင္ ေသးက ေရွ့ကုိ သိပ္မေျပးပါဘူး။ ခ်ီးပုံနားတစ္၀ႈိက္ သုိ႔မဟုတ္ ခ်ီးပုံေပၚတည့္က်ပါတယ္။ ခ်ီးပုံေပၚကုိ ေရဖ်န္းေပးသလုိ ပုံစံမ်ိဳးပါ။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ ခင္မ်ားတုိ႔ အားလုံး ရွင္းသြားေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သူႀကီးမင္း။ ရွင္းသြားပါၿပီ။ သူႀကီးမင္းရဲ့ ဥာဏ္ပညာကုိ မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏုိင္ေတာ့ပါဘူး"
"ကဲ.. ကဲ.. အခ်ိန္လဲ မေစာေတာ့ဘူး။ ဦးတိုးေမာင္ႏွင့္ေမာင္ေအာင္ပုတုိ႔လဲ ခင္မ်ားတုိ႔ဇာတ္လမ္းကို ၿပီးေအာင္ကၾကပါ။ ဆုိလုိတာကေတာ့ ဒီေခ်းပုံကုိ ေသခ်ာသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ပါ။ ၿပီးရင္ ရြာသူရြာသားေတြ အားလုံး မ႑ပ္ေဆာက္လုပ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ၾကပါ"
တုံးဖလားရြာသူႀကီးကိုကိုေမာင္သည္ ထုိကဲ့သုိ႔ ခ်ီးဋီကာ ေသးဋီကာတုိ႔ကို က်က်နနရွင္းျပေပးၿပီး တာ၀န္ကုိယ္စီေပးထားခဲ့ကာ သူ၏ေနအိမ္သို႔ ျပန္လာခဲ့ေလေတာ့၏။
မ႑ပ္ေဆာက္လုပ္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ား ၿပီးစီးသြားၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ထုိတစ္ပတ္အတြင္း တုံးဖလားရြာ၌ စုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲႀကီးကုိ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ က်င္းပၾကေလ၏။ နဂုိပထမက မိသားစုဆယ္စုမွ ကုိရင္ေလာင္း ဆယ္ေယာက္ထဲရွိေသာ္လဲ ဦးတုိးေမာင္၏ ကိုရင္ေလာင္း ေမာင္ေအာင္ပုကုိပါ ထည့္သြင္းလုိက္ေသာေၾကာင့္ ကုိရင္ ၁၁ ပါး ရွင္ျပဳပြဲျဖစ္သြားေလေတာ့၏။ ထုိရွင္ျပဳပြဲ၌ ဦးတုိးေမာင္၏ မ်က္ႏွာႀကီးမွာ ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီး ျဖစ္ေနၿပီး ေမာင္ေအာင္ပုေလးမွာလဲ အရမ္းအရမ္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနေလေတာ့၏။
...
သူႀကီးမင္းကုိကိုေမာင္သည္ ဘိလပ္ကေနၿပီး လြန္ခဲ့သည့္အပတ္က လက္ေထာက္သူႀကီးထံ ဖုန္းလွမ္းဆက္ကာ တုံးဖလားရပ္ေရး ရြာေရးေဆြးေႏြးရင္း ကုိရင္ေအာင္ပုေခၚ ရွင္ဣႏၵေလး အေၾကာင္း စကားစပ္မိ၍ ေမးျမန္းလုိက္ေသာအခါ ကုိရင္ေအာင္ပုမွာ ရြာဦးေက်ာင္း၌ စာအေတာ္ဆုံးကိုရင္ေလးတစ္ပါးျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ သၿဂိၤဳဟ္ ကုိးပုိင္းလုံးကုိ ထုံးလုိေခ် ေရလုိေႏွာက္ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ တတ္ေျမာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၿမိဳ့သုိ႔တက္ၿပီး စာသင္ထြက္ရန္ တာစူေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရေလ၏။ ခ်ဳံပီး(ခ်ီးပုံ)က စခဲ့သည့္ မႈခင္းျပစ္မႈမွတစ္ဆင့္ စာတတ္ေျမွာက္သည့္ ကုိရင္ေလးတစ္ပါး ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ႏုိင္ေၾကာင္း သိရွိလုိက္ရသည့္အတြက္ တုံးဖလားရြာသူႀကီးကိုကုိေမာင္သည္ ဖရဏာပီတိ ဂြမ္းဆီထိသကဲ့သုိ႔ တအိအိႀကီးျဖစ္ေနေလေတာ့၏။
..
ပြင့္လင္းရာသီေရာက္ၿပီမုိ႔ တုံးဖလားရြာသူရြာသားမ်ား တက္ၾကြေနၾက၏။ စုိက္ပ်ိဳးထားသည့္ ေကာက္စပါးသီးႏွံမ်ား ရိတ္သိမ္းၿပီးခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ သက္ေတာင့္သက္သာ ရိွၾကေလ၏။ အခ်ိဳ့မိသားစုမ်ားကမူ ေကာက္ပဲသီးႏွံတုိ႔မွ ျဖစ္ထြန္းလာသည့္ ေငြစေငြနေလးျဖင့္ သားေတာ္ေမာင္ေလးမ်ားကို ကုိရင္ဘ၀သုိ႔ တက္ေပးဖုိ႔ စုိင္းျပင္းေနၾကေလ၏။ ဤသုိ႔ျဖင့္ ရွင္ျပဳပြဲတစ္ခုေပၚေပါက္လာ၏။ မိသားစု ဆယ္စု စပ္တူျပဳလုပ္သည့္ စုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲပင္ျဖစ္၏။
ရွင္ျပဳပြဲက်င္းပဖုိ႔အတြက္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းအေရွ့ဘက္ရွိ ကြင္းျပင္၌ တစ္ရြာလုံး စုေပါင္းၿပီး ျမက္ႏႈတ္ေပါင္းရွင္းကာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၾက၏။ တစ္ဧကခန္႔ရွိ ကြက္လပ္ကေလးသည္ ျမက္ပင္မ်ား မရွိေလာက္ေအာင္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေလးျဖစ္သြား၏။ ထုိကြက္လပ္ကေလးေပၚ၌ ယာယီမ႑ပ္ေဆာက္လုပ္၍ ထုိမ႑ပ္အတြင္း၌ပင္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ ေရာက္လာၾကမည့္ သူမ်ားကို ဧည့္ခံမည္ျဖစ္၏။ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ငန္းၿပီးစီးသြား၍ ထုိေန႔အဖုိ႔ အနားယူလုိက္ၾက၏။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ပုိင္းမွ စၿပီး မ႑ပ္ထုိးၾကမည္ျဖစ္၏။
ေနာက္တစ္ေန႔၌ ရြာသူရြာသားမ်ားသည္ မ႑ပ္ထုိး(ေဆာက္လုပ္)ရန္အတြက္ ထုိကြက္လပ္ကေလးသို႔ ခ်ီတက္ေရာက္ရွိလာၾကေလ၏။ ညတုန္းက မုိးဖြဲဖြဲေလးရြာထားသျဖင့္လည္း ထုိကြက္လပ္ကေလးမွာ စုိထုိင္းထုိင္းျဖစ္ေနေလ၏။ ရြာသူရြာသားမ်ားအားလုံး ထုိေနရာသုိ႔ ေရာက္ရွိၿပီး အရာ၀တၳဳတစ္ခုကုိ ျမင္လုိက္ရသည့္အတြက္ စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္ကာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ က်ိန္ဆဲေနၾကေလေတာ့၏။
"ဒါ သက္သက္မဲ့ ေစာ္ကားတာာ"
"ဒါ တမင္သကာကို ညစ္ပတ္တာ"
"လူမဆန္ဘူး။ တိရစၦာန္ေတာင္မွ အခုလုိ မလုပ္ဘူး"
"ဒီေကာင္ ငရဲအုိးေဇာက္ထုိးက်မဲ့ အကုသုိလ္ေကာင္"
"ဒီကိစၥကို သူႀကီးကုိကိုေမာင္နဲ႔ တုိင္ေျပာမွ ျဖစ္မယ္"
မည္သူမည္၀ါ ျပဳလုပ္သည္မသိေသာ၊ လက္သည္မေပၚေသာ ျပစ္မႈႀကီးသည္ ထုံးစံအတုိင္း သူႀကီးကုိကိုေမာင္ ေခါင္းေပၚသို႔ က်ေရာက္လာေလေတာ့၏။ ကုိးလုံးစိပ္ပုတီးကို အဓိ႒ာန္ျဖင့္ စိပ္ေနစဥ္ ရြာသားတစ္ေယာက္ သူႀကီးကုိကိုေမာင္အိမ္သုိ႔ အေျပးေရာက္လာၿပီး ထုိျပစ္မႈကုိ တုိင္ၾကားေလေတာ့၏။
"ရြာသူရြာသားေတြ အားလုံးကိုယ္စား သူႀကီးမင္းကုိ အမႈအပ္ပါတယ္"
"ေဟ.. ဘာအမႈျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ"
"ဒီအမႈက သက္သက္မဲ့ အႀကံအစည္နဲ႔ ယုတ္မာပက္စက္တဲ့ ျပစ္မႈပါ"
"ကဲပါ.. ျပစ္မႈကိုသာ တင္ျပပါေလ။ ဘာေတြ ျဖစ္ျပန္ၾကၿပီတုန္း၊ ခင္မ်ားတုိ႔က လုပ္လုိက္ရင္ ေသေရးရွင္ေရးေတြခ်ည္းဘဲ"
"အခုကိစၥက တစ္ရြာသားလုံးကုိ ေစာ္ကားထားတာဗ်"
"ေျပာမွာသာေျပာပါေလ။ ဘာအမႈလဲ"
"မေန႔တုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ ရြာသူရြာသားအားလုံး ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေရွ ့မွာ စုေပါင္းသန္႔ရွင္းေရး လုပ္ထားတဲ့ ကြက္လပ္ကုိ သူႀကီးမင္း သိတယ္မဟုတ္လား"
"သိတယ္ေလ။ မ႑ပ္ေဆာက္ဖုိ႔ ေပါင္းျမက္သုတ္သင္ၿပီး သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ထားတဲ့ ကြက္လပ္ကုိ ေျပာတာမဟုတ္လား"
"ဟုတ္ပါတယ္ သူႀကီးမင္း"
"အင္း... ဆုိစမ္းပါဦး။ အဲဒီကြက္လပ္ႀကီး အခု ဘာျဖစ္သြားလုိ႔လဲ"
"ဘာျဖစ္ရမွာလဲ သူႀကီးမင္း။ အဲဒီကြက္လပ္ထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ ခ်ီးပါခ်ထားတယ္ဗ်။ အခုမွ လပ္လပ္ဆတ္ဆတ္ႀကီး ရွိေနေသးတယ္။ ညသန္းေခါင္ယာမ္ေလာက္က လာပါထားတာထင္တယ္"
"ေဟ.. ဟုတ္လား"
"ဟုတ္ပါတယ္ သူႀကီးမင္း။ အဲဒါ သူႀကီးမင္း ကူညီၿပီး အဲဒီ ခ်ီးပါတဲ့သူကုိ ေဖာ္ထုတ္ေပးပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ရြာသူရြာသားေတြ အားလုံး သူႀကီးမင္းကို ဒီအမႈ အပ္ပါတယ္။ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူပါ"
ဤသို႔ဤႏွယ္ျဖင့္ သူႀကီးမင္းတစ္ေယာက္ ထုိအမႈကို ၀လုံးကြက္ လက္ခံလုိက္ရေလေတာ့၏။ သူႀကီးမင္းသည္ အခ်ိန္ဆုိင္းမေနဘဲ ထုိလာေရာက္တုိင္တန္းသူႏွင့္အတူ အမႈျဖစ္ပြါးရာ ေနရာသို႔ ခ်ီတက္ေလေတာ့၏။ ခ်ီးပုံႀကီးမွာ ယင္တေထာင္းေထာင္းျဖစ္ေနေလ၏။ ထုိေနရာသို႔ေရာက္ရွိၿပီးေနာက္ အမႈသြားအမႈလာကို ေခတၱခဏမွ်ၾကည့္ၿပီး သူႀကီးမ်က္ႏွာ၌ ၿပဳံးေယာင္သန္းလာေလ၏။ ထုိ႔ေနာက္...
"ကုိင္းဗ်ာ... တစ္နာရီအတြင္း ရြာသူရြာသားေတြ အားလုံး (တစ္ေယာက္မက်န္) ဒီကြက္လပ္ထဲမွာ စုပါ။ ၿပီးရင္ ခ်က္ခ်င္း အမႈစစ္ေဆးေဖာ္ထုတ္မယ္။ အခ်ိန္မကုန္သင့္ဘဲ မကုန္ေစခ်င္ဘူး။ ခပ္ျမန္ျမန္ေဖာ္ထုတ္လုိက္မယ္။ အမႈတြဲကုိ ေျခရာလက္ရာမပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားပါ။ အထူးသျဖင့္ ရြာေခြးမ်ား ကြက္လပ္အတြင္းသုိ႔ မလာေရာက္ႏိုင္ရန္ ကာကြယ္ထားပါ။ ထူးကဲျဖစ္စဥ္ရွိရင္ ရက္ေကာ့ဒ္လုပ္ထားပါ။ ကဲ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အိမ္ျပန္ၿပီး လက္က်န္ ပုတီးတစ္ပတ္ ထပ္စိပ္လုိက္ဦးမယ္။ လူစုံရင္ လာအေၾကာင္းၾကားပါ"
ဟူ၍ ေျပာဆုိမွာၾကားကာ သူႀကီးကုိကိုေမာင္တစ္ေယာက္ သူ၏ေနအိမ္သို႔ ျပန္သြားေလေတာ့၏။ ရြာသူ ရြာသားမ်ားသည္ ခဏေလးႏွင့္အေျဖသိပုံေပၚသြားသည့္ သူႀကီးကုိကုိေမာင္ကုိ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ ၾကည့္ၿပီး ထုိကြက္လပ္အတြင္း၌ က်န္ရစ္ေနၾကေလေတာ့၏။
...
တစ္နာရီခန္႔အၾကာ၌ ရြာသူရြာသားမ်ား အားလုံး ထိုကြက္လပ္(စုရပ္)ေနရာ၌ အသင့္ေရာက္ရွိေနၾကေလ၏။ အိမ္ေျခသုံးဆယ္မွ်ရွိေသာ ရြာမုိ႔လုိ႔ လူစုရသည္မွာ လြန္စြာမွ လြယ္ကူလွ၏။ ရြာသားတစ္ေယာက္ လူစုံၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းလာၾကားသျဖင့္ သူႀကီးကုိကိုေမာင္လည္း အဆင္သင့္လုိက္ပါသြားေလ၏။ စုရပ္၌ ညီညာစြာ တန္းစီထုိင္ေနၾကသည့္ ရြာသူရြာသားမ်ားကုိ ၾကည့္ကာ သူႀကီးကုိကိုေမာင္ အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ေနေလေတာ့၏။ တစ္ရံတစ္ခါ၌ ယခုကဲ့သုိ႔ အထက္စီးကေနၿပီး လူေတြကုိ ဆက္ဆံရသည္မွာ လြန္စြာမွ အရသာရွိလွေပ၏။ သူႀကီးကုိကိုေမာင္သည္ ေရာက္မဆုိက္ပင္ ခ်က္ခ်င္း အမႈစတင္စစ္ေဆးဖို႔ ျပင္ဆင္ေလေတာ့၏။
"ကဲ.. အမႈ စတင္ စစ္ေဆးမယ္။ ဦးေမာင္ၾကည္သမီး စန္းျမင့္ ေရွ ့ကုိ လာခဲ့ပါ။ ေမးျမန္းစရာရွိတယ္"
လူအုပ္အတြင္းမွ စန္းျမင့္ေလးခမ်ာ ဘာမသိညာမသိျဖင့္ ေရွ့သုိ႔ ခပ္က်ိဳ့က်ိဳ့ေလးေရာက္လာေလ၏။ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာလည္း ထုိခ်ီးပုံကုိ စန္းျမင့္ ပါထားခ့ဲသည္ဟု အထင္ျဖင့္ ႏွာေခါင္းရႈံ့ေနၾကေလ၏။ ခပ္ရုိးရုိး ခပ္ေအးေအး ေနတတ္သည့္ စန္းျမင့္တစ္ေယာက္ ယခုအမႈတြဲႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည္ကုိ အားလုံးက အ့ံၾသေနၾကေလ၏။
"စန္းျမင့္။ မွန္မွန္ေျဖေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သူႀကီးမင္း"
"မေန႔ညတုန္းက နင့္အိမ္ကုိ ေယာက်္ားေလးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အလည္မလာဘူးလား"
"မလာပါဘူး သူႀကီးမင္း"
"ေသခ်ာရဲ့လား"
"ဘယ္သူမွ မလာတာ ေသခ်ာပါတယ္ သူႀကီးမင္း။ မယုံရင္ က်မ မိဘႏွစ္ပါးလုံးကုိ အခု ေမးျမန္းႏုိင္ပါတယ္"
"ေသခ်ာလဲ စဥ္းစားပါဦး။ ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္ရင္ေတာင္ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ေယာက္ေပ့ါ။ အလည္လာတယ္မဟုတ္လား"
အတန္ငယ္ စဥ္းစားၿပီးေနာက္..
"ေအာ္... သတိရၿပီ သူႀကီးမင္း။ ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ႏွစ္၀မ္းကြဲ ေမာင္တစ္ေယာက္ ညတုန္းက အိမ္ကုိ ခဏအလည္လာပါတယ္။ ေမာင္ေအာင္ပုပါ။ သူက ေန႔တုိင္း လာေနၾကပါ။ ညတုန္းက သူႏွစ္ေခါက္လာပါတယ္။ ကုိးနာရီေလာက္က တစ္ေခါက္။ ၿပီးေတာ့ ဆယ္နာရီေလာက္က တစ္ေခါက္ပါ"
"ကဲ.. ဒါဆုိ အမႈစစ္ေဆးျခင္း လုပ္ငန္းၿပီးသြားၿပီ။ ေမာင္ေအာင္ပု ေရွ့ထြက္ခဲ့ပါ"
ေအာင္ပုတစ္ေယာက္ ေခါင္းငုိက္စုိက္ျဖင့္ သူႀကီးမင္းေရွ့သုိ႔ေရာက္လာေလ၏။
"မင္း.. ညတုန္းက ဒီကြက္လပ္ကုိ လာၿပီး ခ်ီးလာပါတယ္ မဟုတ္လား"
အသံတိတ္ေနေလ၏။ ဘာသံမွ ထြက္ေပၚမလာေပ။ အသားတဆတ္ဆတ္တုန္ေနၿပီး ရွက္ေန၏။
"ကဲပါ.. ေအာင္ပု ၀န္ခံလုိက္ပါေတာ့။ ဒီခ်ီးပုံကုိ မင္းပါထားခဲ့တာ မဟုတ္လား"
ေအာင္ပု မလိမ္ရဲေတာ့ေပ။ အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံေလေတာ့၏။
"ဟုတ္ပါတယ္။ သူႀကီးမင္း။ က်ေနာ္ ပါမိပါတယ္"
"မင္းကြာ... ဘာျဖစ္လုိ႔ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ သူမ်ားေတြ ကုသုိလ္လုပ္ဖုိ႔ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ထားတဲ့ ေနရာမွာ လာၿပီး ခ်ီးလာပါရတာလဲ"
"က်ေနာ္လဲ ကုိရင္၀တ္ခ်င္လုိ႔ပါ သူႀကီးမင္း"
"ေဟ.. ဘယ္လုိ.. ဘယ္လို.."
"ဒီလုိပါ သူႀကီးမင္း။ အခုလုိ စုေပါင္း ရွင္ျပဳပြဲႀကီးမွာ က်ေနာ္လဲ သကၤန္း၀တ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အိမ္က ဆင္းရဲလြန္းေတာ့ သကၤန္းမ၀ယ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘိလပ္ျပန္ ဦးတုိးေမာင္ဆီသြားၿပီ အကူအညီသြားေတာင္းပါတယ္။ သူက ေျပာပါတယ္။ ေဗဒင္ကိန္းခန္းအရ ကုိရင္ တကယ္၀တ္ခ်င္ရင္ ယၾတာတစ္ခုလုပ္ရမယ္တဲ့။ က်ေနာ္လဲ လုပ္မယ္ ကုိရင္၀တ္ရၿပီးေရာ၊ ဘာလုပ္ရမလဲလုိ႔ ေမးပါတယ္။ သူကေျပာတယ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေရွ့က သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ထားတဲ့ ကြက္လပ္ထဲမွာ ညကုိးနာရီ ကိုးမိနစ္အခ်ိန္မွာ ကုိးန၀င္းေၾကေအာင္ မိေခ်ာင္းၾကယ္ (၅+၂+၂=၉) တံဆိပ္ ဖိနပ္ကုိ စီးၿပီး ခ်ီးသြားပါပါတဲ့။ မနက္မုိးလင္းတဲ့အခါ အဲဒီေခ်းပုံကုိ ေခြးစားသြားၿပီဆုိရင္ မင္းရည္ရြယ္ခ်က္ေအာင္ၿပီ၊ ေသခ်ာေပါက္ သကၤန္း၀တ္ရမယ္တဲ့။ ပစၥည္းေလးပါးဒကာ ေန႔ခ်င္းေပၚေပါက္မယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္လဲ ကုိရင္၀တ္ခ်င္စိတ္နဲ႔ တစ္ေန႔လုံးခ်ီးမပါဘဲ ေအာင့္ထားခဲ့ပါတယ္။ ညေရာက္မွ အမစန္းျမင့္ရဲ့ မိေက်ာင္းၾကယ္ဖိနပ္ကုိ တိတ္တိတ္ကေလး ခဏယူစီးၿပီး ဒီမွာ ခ်ီးလာပါမိပါတယ္ သူႀကီးမင္း"
ရြာသူရြာသားမ်ားထံမွ ရယ္ေမာသံ အခ်ိဳ့ထြက္ေပၚလာ၏။ သူႀကီးကုိကိုေမာင္က မ်က္ႏွာရိပ္ျပကာ တိတ္တိတ္ေနၾကရန္ သတိေပးလုိက္၏။
"ကဲ... ဦးတုိးေမာင္ ေရွ့ကုိ ၾကြပါဦးခင္မ်ာ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
ေရွ့သုိ႔ေရာက္လာသည့္ ဦးတုိးေမာင္အား ေမးျမန္းေလ၏။
"ခင္မ်ား.. တကယ္ကုိ အဲဒီလို ကေလးကုိ ေျပာလုိက္ရလား"
က်ေနာ္က သူ႔ကုိ စလုိက္ ေနာက္လုိက္တာပါ။ သူတကယ္လုပ္မယ္လုိ႔လဲ မထင္မိလုိ႔ပါ
"ဟာ.. ဒါ စ စရာ ေနာက္စရာမွ မဟုတ္တာ။ ဒီကေလးက တကယ္ကုိ သကၤန္း၀တ္ခ်င္ေနတဲ့ဟာ။ ခင္မ်ားဗ်ာ ကေလးကုိ မဟုတ္က ဟုတ္က လုပ္ရက္တယ္"
ထုိကဲ့သုိ႔ ျမည္တြန္ၿပီး သူႀကီးကိုကိုေမာင္သည္ ဆက္လက္၍...
"ကဲ.. အမႈေပၚေပါက္ၿပီ။ အမႈသြားအမႈလာ ထင္ရွားၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပစ္ဒဏ္အမိန္႔ခ်မွတ္မယ္"
ရြာသူရြာသားမ်ား စိတ္၀င္စားစြာျဖင့္ အမိန္႔ကို နားစြင့္ေနၾကေလ၏။
"ဒီခ်ီးပုံကုိ ဦးတုိးေမာင္မွ တာ၀န္ယူႀကီးၾကပ္ၿပီး ေအာင္ပုႏွင့္အတူတူ ေသခ်ာက်နစြာ တစ္ေနရာသုိ႔ ယူၿပီး စြန္႔ပစ္ပါ။ ခ်ီးပါထားတဲ့ေနရာကို သန္႔ရွင္းေရးထပ္လုပ္ပါ။ ေအာင္ပုသည္ သကၤန္း၀တ္ခ်င္၍ ယခုကဲ့သုိ႔ ျပဳလုပ္သည္ဟု သိရေသာေၾကာင့္ ဦးတုိးေမာင္မွ ပစၥည္းေလးပါး ဒကာခံၿပီး ယခုစုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲ၌ ပါ၀င္ၿပီး ေအာင္ပုကုိ သကၤန္းစည္းေပးပါ။ အမိန္႔"
ဦးတုိးေမာင္သည္ သူစီမံေပးေသာ ယၾတာျဖင့္ သူ႔ကုိျပန္ထိေလေတာ့၏။ ခ်ီးပုံကုိ ေခြးမစားသြားေသာ္လည္း ေအာင္ပုတစ္ေယာက္ ပစၥည္းေလးပါး ဒကာေပၚေပါက္သြားေလ၏။ ထုိဒကာမွာ ဦးတုိးေမာင္ကုိယ္တုိင္ပင္ျဖစ္ေတာ့၏။ (မိန္းခေလးတစ္ေယာက္အား တစ္လအတြင္း အိမ္ေထာင္က်ကိန္းရွိသည္ဟု ေဟာကိန္းထုတ္ေသာ ေဗဒင္ဆရာသည္ တစ္လအတြင္း ထုိမိန္းခေလး အိမ္ေထာင္မက်သျဖင့္ ကုိယ္တုိင္လက္ထပ္ယူလုိက္ရသကဲ့သုိ႔ပင္ျဖစ္၏။ စကားခ်ပ္)
တုံးဖလားရြာသူႀကီး ကုိကိုေမာင္၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ အမိန္႔ကုိ ဦးတုိးေမာင္ကုိယ္တုိင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ျဖင့္ ၿပဳံးရႊင္စြာ လက္ခံေလ၏။ ဦးတုိးေမာင္သည္ သူႀကီးကုိကိုေမာင္ကုိ မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏုိင္ေတာ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူႀကီးကုိကိုေမာင္အား အထင္ႀကီးစြာျဖင့္...
"သူႀကီးမင္း.. အခုလုိ ဒက္ထိ ကြက္တိ အမႈတရားခံကုိ ဘယ္လုိ ပညာေတြနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္လုိက္တာပါလဲ ခင္မ်ာ"
ဟူ၍ လူထုဗိုလ္ပါ ပရိသတ္ေရွ့ေမွာက္၌ ေမးျမန္းေလေတာ့၏။
"ဒါက ဒီလုိ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္က ဒီတုံးဖလားရြာရဲ့ သူႀကီးျဖစ္တဲ့အတြက္ ရြာသူရြာသားတုိင္းကို အၿမဲတမ္းအကဲခတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနေလ့ရွိပါတယ္။ အခုလုိ အိမ္ေျခသုံးဆယ္ လူဦးေရ ႏွစ္ရာ ေလာက္သာ ရွိတဲ့ တုံးဖလားရြာမွာ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိအေျခအေနရွိတယ္၊ ဘယ္သူေတြ ဘာအ၀တ္အစား ၀တ္ဆင္တတ္တယ္၊ ဘယ္လုိဖိနပ္မ်ိဳးစီးတတ္တယ္၊ ဘယ္လုိထီးမ်ိဳးေဆာင္းတတ္တယ္ဆုိတာကစၿပီး ေလ့လာထားရပါတယ္။ က်ေနာ္သိသေလာက္ တုံးဖလားရြာမွာ ဖိနပ္အသစ္စက္စက္ လက္ရွိစီးေနတဲ့သူ တစ္ေယာက္မွမရွိပါဘူး။ စန္းျမင့္ကလြဲရင္ေပါ့။ မေန႔တေန႔တုန္းက စန္းျမင့္ရဲ့အေဖက က်ေနာ့္ကုိ သူ႔အိမ္ဖိတ္ပါတယ္။ ၿမိဳ့က ျပန္လာလုိ႔ စားစရာေလးနဲ႔ ဧည့္ခံခ်င္လုိ႔တဲ့။ က်ေနာ္လဲ စကားစျမည္ေျပာရင္း သူ႔အိမ္ကုိ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူၿမိဳ့က၀ယ္လာတဲ့ ပစၥည္းေတြကုိ ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ မိေခ်ာင္းၾကယ္ ဖိနပ္တစ္ရံအပါအ၀င္ေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီ မိေခ်ာင္းၾကယ္ဖိနပ္က စန္းျမင့္အတြက္လုိ႔ ေျပာတယ္။ စန္းျမင့္လဲ သူ႔ဖိနပ္ေဟာင္း သဲႀကိဳးျပတ္ခါနီးျဖစ္ေနေတာ့ အဲဒီမိေခ်ာင္းၾကယ္ဖိနပ္ကုိ ခ်က္ခ်င္းထုတ္စီးပါတယ္။ ဖိနပ္က မိန္းခေလးစီးဖုိ႔ ၀ယ္ခဲ့တာဆုိေတာ့ ဆုိက္နဲနဲေသးပါတယ္။ အခု မႈခင္းမွာ က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္းေတာ့ မ်က္စိလည္သြားခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အခုခ်ီးပုံေဘးႏွစ္ဖက္မွာ ေျခရာ ထင္က်န္ခဲ့တာက မိေခ်ာင္းၾကယ္ဖိနပ္အသစ္စက္စက္ေျခရာ ျဖစ္ေနၿပီး ခ်ီးပါတဲ့သူက ေယာက်္ားေလးျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ အမွန္ဆုိ ဒီဖိနပ္က စန္းျမင့္ဖိနပ္မဟုတ္လား"
ရြာသူရြာသားမ်ားသည္ သူႀကီးကုိကိုေမာင္၏ ရွင္းျပခ်က္တုိ႔ကုိ စိတ္၀င္စားစြာျဖင့္ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း နားေထာင္ေနၾကေလ၏။ သူႀကီးကုိကိုေမာင္လုပ္လုိက္ရင္ စိတ္၀င္စားစရာေတြခ်ည္း ျဖစ္ေန၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း သူႀကီးကုိကိုေမာင္ ဆက္လက္ရွင္းျပမည့္ အေၾကာင္းအရာတုိ႔ကုိ နားရြက္မလႈပ္ဘဲ ငုတ္တုတ္တုတ္ျဖင့္ စိတ္၀င္စားစြာ ထုိင္ေစာင့္ေနၾကေလ၏။
"ဖိနပ္ပုိင္ရွင္က မိန္းခေလး။ တကယ္တမ္း ခ်ီးလာပါတာက ေယာက်္ားေလးဆုိေတာ့ က်ေနာ္ေတြေ၀မိတာေတာ့ အမွန္ဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ခ်က္ခ်င္းေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လုိက္ေတာ့ အေျဖကုိ သိႏုိင္မဲ့နည္းလမ္းကို စဥ္းစားမိလုိက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စန္းျမင့္ကို ေရွ့ေခၚထုတ္ၿပီး စစ္ေဆးေမးျမန္းျခင္းဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္အထင္ ကြက္တိပါဘဲ။ ခင္မ်ားတုိ႔ ျမင္ေတြ႔တဲ့အတုိင္းပါဘဲ"
"ဒါျဖင့္.. သူႀကီးမင္းက ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး အဲဒီခ်ီးပုံကုိ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ့ ခ်ီးပုံလုိ႔ သိရတာလဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ သိပ္မရွင္းဘူး"
ေမးမည္ဆုိလဲ ေမးျမန္းခ်င္စရာပင္။ မည္သူမွ ခ်ီးပုံ သုေတသနလုပ္ထားေလ့မရွိၾကေလေတာ့ ေယာက်္ားခ်ီး မိန္းမခ်ီး ခြဲျခားေ၀ဖန္ဖုိ႔ ခပ္ခက္ခက္ပင္ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ သူႀကီးကုိကိုေမာင္အဖို႔မူ ထုိကိစၥမွာ ငွက္ေပ်ာသီး အခြံႏႊာရတာေလာက္ပင္ ခက္ခဲမႈမရွိေခ်။ လြယ္ေရးခ် လြယ္မွလြယ္ပင္ျဖစ္၏။
"ကဲ... ခင္မ်ားတုိ႔ကုိ လက္ေတြ႔ျပမယ္။ အားလုံး ခ်ီးပုံနား လာခဲ့ၾက။ ေသခ်ာရွင္းျပမယ္"
ရြာသူရြာသားအားလုံး ခ်ီးပုံနားသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္လာၾက၏။ ေအာင္ပု၏ ခ်ီးပုံသည္ အခ်ိန္တုိေလးအတြင္း၌ တုံးဖလားရြာအတြင္း စီလီဘရတီ ျဖစ္သြားေလေတာ့၏။ သူႀကီးကုိကိုေမာင္က ခ်ီးပုံနားသုိ႔ ေရာက္ရွိေနၾကသည့္ ရြာသူရြာသားမ်ားကုိ ေသခ်ာစြာ ရွင္းျပေလ၏။
"ကဲ.. ဒီမွာၾကည့္။ ေအာင္ပုဟာ အေရွ့ဘက္ကုိ မ်က္ႏွာမူၿပီး ဒီခ်ီးကုိ ပါထားခဲ့တယ္။ ေသးကြက္က ခ်ီးပုံရဲ့ အေရွ့ဘက္အရပ္မွာ ရွိေနတယ္။ လူအားလုံးဟာ ခ်ီးပါတဲ့အခါတုိင္း ေသးပါ ထြက္ေလ့ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီေသးကုိ ေယာက်္ားေပါက္တဲ့ေသးလား မိန္းမေပါက္တဲ့ေသးလားဆုိတာ အရင္စစ္ေဆးၾကည့္လုိက္တယ္။ ဒီ ေသးလမ္းေၾကာင္းက ေယာက်္ားေပါက္တဲ့ေသးဆုိတာကုိ ေဖာ္ျပတဲ့ သက္ေသဘဲ။ သူဟာ ေယာက်္ားေလး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသးေပါက္တဲ့အခါမွာ သူ႔ရဲ့ ေသးကြက္က ခ်ီးပုံနဲ႔ တစ္ထြာအကြာေလာက္မွာ ရွိေနတယ္။ စေပါက္ေပါက္ခ်င္း ေသးက်တဲ့ေနရာမွာ အေခါင္းေလးျဖစ္ေနတယ္"
"ဒါျဖင့္ မိန္းခေလးေပါက္တဲ့ ေသးကုိေရာ ဘယ္လုိလုပ္သိႏုိင္ပါသလဲ သူႀကီးမင္း"
"ဒါက လြယ္လြယ္ေလးပါ။ မိန္းခေလးေတြ ခ်ီးပါရင္း ေသးေပါက္ရင္ ေသးက ေရွ့ကုိ သိပ္မေျပးပါဘူး။ ခ်ီးပုံနားတစ္၀ႈိက္ သုိ႔မဟုတ္ ခ်ီးပုံေပၚတည့္က်ပါတယ္။ ခ်ီးပုံေပၚကုိ ေရဖ်န္းေပးသလုိ ပုံစံမ်ိဳးပါ။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ ခင္မ်ားတုိ႔ အားလုံး ရွင္းသြားေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သူႀကီးမင္း။ ရွင္းသြားပါၿပီ။ သူႀကီးမင္းရဲ့ ဥာဏ္ပညာကုိ မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏုိင္ေတာ့ပါဘူး"
"ကဲ.. ကဲ.. အခ်ိန္လဲ မေစာေတာ့ဘူး။ ဦးတိုးေမာင္ႏွင့္ေမာင္ေအာင္ပုတုိ႔လဲ ခင္မ်ားတုိ႔ဇာတ္လမ္းကို ၿပီးေအာင္ကၾကပါ။ ဆုိလုိတာကေတာ့ ဒီေခ်းပုံကုိ ေသခ်ာသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ပါ။ ၿပီးရင္ ရြာသူရြာသားေတြ အားလုံး မ႑ပ္ေဆာက္လုပ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ၾကပါ"
တုံးဖလားရြာသူႀကီးကိုကိုေမာင္သည္ ထုိကဲ့သုိ႔ ခ်ီးဋီကာ ေသးဋီကာတုိ႔ကို က်က်နနရွင္းျပေပးၿပီး တာ၀န္ကုိယ္စီေပးထားခဲ့ကာ သူ၏ေနအိမ္သို႔ ျပန္လာခဲ့ေလေတာ့၏။
မ႑ပ္ေဆာက္လုပ္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ား ၿပီးစီးသြားၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ထုိတစ္ပတ္အတြင္း တုံးဖလားရြာ၌ စုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲႀကီးကုိ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ က်င္းပၾကေလ၏။ နဂုိပထမက မိသားစုဆယ္စုမွ ကုိရင္ေလာင္း ဆယ္ေယာက္ထဲရွိေသာ္လဲ ဦးတုိးေမာင္၏ ကိုရင္ေလာင္း ေမာင္ေအာင္ပုကုိပါ ထည့္သြင္းလုိက္ေသာေၾကာင့္ ကုိရင္ ၁၁ ပါး ရွင္ျပဳပြဲျဖစ္သြားေလေတာ့၏။ ထုိရွင္ျပဳပြဲ၌ ဦးတုိးေမာင္၏ မ်က္ႏွာႀကီးမွာ ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီး ျဖစ္ေနၿပီး ေမာင္ေအာင္ပုေလးမွာလဲ အရမ္းအရမ္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနေလေတာ့၏။
...
သူႀကီးမင္းကုိကိုေမာင္သည္ ဘိလပ္ကေနၿပီး လြန္ခဲ့သည့္အပတ္က လက္ေထာက္သူႀကီးထံ ဖုန္းလွမ္းဆက္ကာ တုံးဖလားရပ္ေရး ရြာေရးေဆြးေႏြးရင္း ကုိရင္ေအာင္ပုေခၚ ရွင္ဣႏၵေလး အေၾကာင္း စကားစပ္မိ၍ ေမးျမန္းလုိက္ေသာအခါ ကုိရင္ေအာင္ပုမွာ ရြာဦးေက်ာင္း၌ စာအေတာ္ဆုံးကိုရင္ေလးတစ္ပါးျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ သၿဂိၤဳဟ္ ကုိးပုိင္းလုံးကုိ ထုံးလုိေခ် ေရလုိေႏွာက္ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ တတ္ေျမာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၿမိဳ့သုိ႔တက္ၿပီး စာသင္ထြက္ရန္ တာစူေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရေလ၏။ ခ်ဳံပီး(ခ်ီးပုံ)က စခဲ့သည့္ မႈခင္းျပစ္မႈမွတစ္ဆင့္ စာတတ္ေျမွာက္သည့္ ကုိရင္ေလးတစ္ပါး ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ႏုိင္ေၾကာင္း သိရွိလုိက္ရသည့္အတြက္ တုံးဖလားရြာသူႀကီးကိုကုိေမာင္သည္ ဖရဏာပီတိ ဂြမ္းဆီထိသကဲ့သုိ႔ တအိအိႀကီးျဖစ္ေနေလေတာ့၏။
..
24 comments:
မွတ္ခ်က္။ ။ လူဇိုး..အခုပဲ ထမင္းစားျပီးတယ္။ မထင္းစားျပီး မဖတ္ရလို႔လည္း မေရးဘူး။
ၾသေဟာ္..ဒါေၾကာင္႔ သဂ်ီးမင္း ကိုကိုေမာင္ရယ္လို႔ နာမည္ေက်ာ္ၾကား လူၾကိဳက္မ်ားလွတာကိုး။ ေခ်းယို ၊ ေသးေပါက္ သုေတသနကေတာ႔ အေတာ္ကို ျပဳထားပံု ရတယ္ေနာ္။ အရင္က ေက်ာင္းအိမ္သာေတြမွာ ေခ်ာင္းေနၾကပဲ ထင္ပါတယ္။ အံ့ပါ႔...အံ့ပါ႔။
ေခ်းဋီကာ ေသးဋီကာ
ေတာင္ေသခ်ာရွင္းသြားေသး
ငါ့အစ္ကိုေတာ္ခ်က္ကေတာ့ေအ.......
အသိပါဘူး အေနာ္က ကမ္မတ္ စ ထရီ နဲ႕ ေဒါက္တာဘြဲ႕ ယူထားလို႕ ဒီေလာက္ သိတယ္မွတ္တာ ။ သူက ေလ့လာအား ေကာင္း တာကိုး။ တဂ်ီး မင္း အိ ေရႊညန္ ေတာ္အား ေလးစားမိပါေဂ်ာင္း။ ဘာတဲ့ ေရျဖန္းသလို ဖ်စ္တယ္ ဆိုလား။ ဂြီ
ေတာ္ေသး ထမင္းစားၿပီးမွလာဖတ္လုိ႕
ေတာ္ပါေပတယ္သြားႀကီးအတုိေမွာင္ရယ္ …
အားေပးလ်က္
swe
ေတာ္ေသးရဲ့...ခ်ီးပုံနဲ႕ ေသးအကြာအေဝး အရ အတိုအရွည္တိုင္းျပမသြားလို႔..
အိုင္ေဆး ကိုကိုေမာင္
ဒါအမႈႀကီးပဲဗ် ဒါေပမယ့္ ေတြးလံုးေလးေတာ့ သေဘာက်သဗ်ာ
သူၾကီးကေန
ဆားပုလင္း ျဖစ္သြားပါေရာလား။
ဒီလို အမႈေတြလဲ ႏိုင္နင္းတယ္ေပါ႕
ဒါေၾကာင္႕လဲ ကိုကိုေမာင္ရယ္လို႕ ကမၻာတစ္လႊား နံမည္ေက်ာ္ၾကားေနတာကိုးးးးးးး
ေၾသာ္ သူဂ်ီးမင္း ရယ္ ဒီရြာသားေတြ အားမနာရွာမက်ဳိး
ဘိလိပ္ျပန္သူၾကီး ကို မ်ား ေခ်းပုံ အမွဳ ့ရွင္းခိုင္းရတယ္လို ့ေနာ္။
ၾကည့္ရတာ သူၾကီး လဲ ရြာမယ္ ေခ်းယုိ စဥ္တုန္းက
ေသေသခ်ာခ်ာ သုေတသနလုပ္ထားခဲ ့ပုံရတယ္။
က်န္ခဲ ့တာေလး တစ္ခု က ေခ်းကုန္းတဲ ့ တုတ္ သို ့
မဟုတ္ စကၠဴ ကိုပါ ထည့္စဥ္းစားရမယ္။
သူဂ်ီး ထည့္မေရးထားေတာ့ ၾကည့္ရတာ ေအာင္ဘု ေခ်းမကုန္းသြားဘူးထင္တယ္။ :)
အင္း သဂ်ီးေရ မွ်ေ၀ေပးတာ ေက်းဇူးပါ။
ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ့။ ကုိေမာင္ေျပာမွ သတိရသြားတယ္။ ဒီေကာင္ ေအာင္ပု ခ်ီးမ်ားမကုန္ခဲ့ေလေရာ့သလားမသိ။ အနားမွာ တုတ္ စကၠဴမေတြ႔မိခဲ့ဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ ခ်ီးပါၿပီး အနီးနားက ေျမာင္းထဲဆင္းလုိ႔ ဖင္ေရးေဆးခဲ့တာမ်ားလားမသိ။ အေတြးေတာ့ပြါးစရာေနာ္။ း၀))
ကုိေဇာ္ မိခြန္ မုိးယံ မေဆြ ဘေက်ာက္ ဆရာျမစ္ မႀကီးေခ်ာတုိ႔ကိုလဲ လာအားေပးတဲ့အတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဘေက်ာက္ေျပာတဲ့ အတုိအရွည္ကိစၥကလဲ စဥ္းစားစရာေပဘဲ။ ဟာ ဟ။
အားလုံးကုိ ခင္မင္ေလးစားလ်က္
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)
း)))).... သဂ်ီးမင္းကေတာ့ ဥာဏ္စြမ္းထက္လွခ်ည္ရဲ႕......
ေတာ္ပါေပတယ္ တဂ်ီးမင္း.....။အေတာ္ကို ေလ့လာထားပံု
ပဲ..။ေနာက္ဆို ငံျပာရည္ပုလင္း တဂ်ီးကိုိကုိေမာင္လို့ ပဲေခၚ
ေတာ့မယ္..။းD
ထမင္းမစားခင္ဖတ္ျဖစ္လိုက္ေတာ့..
မေဟာ္သဓာေတာင္ အရံႈးေပးရမယ္ေနာ္..
သူႀကီးရဲ႔ အံ့မခန္းပညာေတြကေတာ့...
ခင္မင္စြာ
သဒၶါ
ေခ်းဋီကာ
ေတြးသီကာ စာကိုခ်ဲ႕ပါတဲ့
အိုဘယ့္သူႀကီး။
တံုးဖလားမွာ
အမုန္းမပြါးေအာင္ ၾကံေဆာင္ရတယ္
အာဂ ခ်ဳံပီး။
ဟီး ဟီး ဟီးးးးးးးး :D
ေတာ္လိုက္တဲ႕ သႀကီးကိုကိုေမာင္ ပါလား ဒါမ်ဳိးေလးေတြ ဖတ္ခ်င္ေနတာ
ေက်းဇူး
ေရႊစင္ဦး
သဂ်ီးကေတာ႔
အရမး္ျမင္တတ္လြန္းပါတယ္။
စာေရးတာနဲ႕ ျဖတ္ထုံုးကို စီရင္ခ်က္ခ်ပံုေတြက၊
အႏုလံု ပဋိလံု ဆိုေတာ႔။
သေဘာေပါက္လြယ္တယ္ေလ။
ေနာက္ထပ္အမွဳတဲြမ်ားကိုလည္း ဖတ္ခ်င္ပါေသးတယ္။
ဖတ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ..တဂ်ီးရာ...
ခ်ံံဳပီးျဖတ္ထံုး
ဤ အသံုးကို
ဘယ္လိုစီကာကံုးသနည္း။
ျမတ္ႏိုး
ဆားပုလင္းကိုကိုေမာင္ဆိုပါေတာ့ေလ..
အမႈ႕ေလးေဖာ္ထုတ္ပံုကေတာ့တကယ့္ပညာခန္း
ေတြပါေနတယ္...ေတာ္လိုက္တဲ့သူႀကီးမင္း
ဒါေၾကာင့္လည္းနာမည္ႀကီးပါေပတယ္..
ဝမ့္ေစြ႕..ဝမ့္ေစြ႕...ဝမ့္ဝမ့္ေစြ႕
ဇြန္မ အကိုကလည္း မေဟာသဓာနဲ႔ အၿပိဳင္ပါလား (အစာစားရင္း မဖတ္ရ) ဆိုေပမဲ့ Breakfast စားေနရင္းဖတ္ေနတာ။ "ရာ၀တၳဳတစ္ခုကုိ ျမင္လုိက္ရသည့္အတြက္ စိတ္ဆုိးေဒါသ ထြက္ကာ" ဆိုေတာ့ မစားဘဲရပ္ထားလိုက္တယ္ အဆံုးအထိ ဖတ္လည္းၿပီးေရာ မစားျဖစ္ေတာ့ဘူး း)
အုိး..အုိ တခ်ီးတုိတုိေမွာင္ရဲ႕ အမူစစ္ေတာ္ ခ်က္ကေတာ႔ဗ်ာ အထီးမလဲ တခါတည္းခြဲျခားျပ သြားတယ္
း)
း)
ေတာ္ေတာ္ ေလ့လာထားတာပဲ ကိုကိုေမာင္ ေတာ္ပါေပတယ္ :P
က်န္ခဲ့လို႔ တဂ်ီးက ေခ်းပံု စပယါယ္ရွယ္လစ္ေနာ္..
ဒါနဲ႔ ဦးစံရွားလို မွန္ဘီလူးတလက္နဲ႔ ေခ်းပံုကို အေပၚေအာက္ေဘးတိုက္ အနီးကပ္ၾကည့္ေနတဲ့ အခါမွာ ႏွာေခါင္းကို ကာဗာလုပ္ထားသလား သိခ်င္ပါတယ္ ဆင့္။
ျမတ္ႏိုး
ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ေတြးတတ္ေရးတတ္ပါေပ့။
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး
ဖတ္ရင္း ရီရပါတယ္ ေရးလဲေရးတတ္တယ္
စုံေထာက္ျကီး ဦးစံရွားတို့ေတာ့ ေနခဲ့ေတာ့ အဲဒီလုိျဖစ္စဥ္မ်ဳိး ေတြ႔ခဲ့ရင္ ေျပာမယ္ေနာ္
တရားခံ ရွာေပးဦး အရမ္းေလးစားတယ္
ငါးေတာ့မစားဘူး အရုိးစူးမွာဆိုးလို့ ဟိဟိ
တံုးဖလားက ကိုကိုေမာင္
ကဗ်ာစပ္တာ အလြန္ေၾကာင္
ရတုရကန္ စပ္ဖို႔အေရး
အိမ္ေနာက္ေဖးကိုေျပး
ေျပးပီးျပန္လာ ေရးျပန္တာ
အီးဋီကာေတြပါ
ဒါကိုပင္ အဟုတ္မွတ္
ခ်ာပီးျဖတ္ထွတ္ ထပ္။
myatnoe
Post a Comment