လူတုုိ႔ရပ္ထံ၊ သိမွတ္ရန္ကား....
အမွန္မလုုိက္၊ အမွားႀကိဳက္ၿပီး
စရုုိက္မ်ိဳးစုုံ၊ အြန္လုုိင္းယုုံေသာ္
ေတြ႔ဆုုံရင္းႏွီး၊ အထင္ႀကီး၍
ပစၥည္းဥစၥာ၊ ဆုုံးတတ္ရာ၏။
စကားသာခ်ိဳ၊ သူေျပာဆုုိ၍
ထုုိထုုိဖုုံဖုုံ၊ လူကုုိယုုံေသာ္
အကုုန္ပုုံေပး၊ လြမ္းခ်င္ေသး၍
ငယ္ေသြးဘ၀၊ ပ်က္တတ္စြာ့၏။
အၾကြားတုုန္ခုုိက္၊ အေျမွာက္ႀကိဳက္ၿပီး
လူမိုုက္ဇာတ္ခုုံ၊ ေျပာတုုိ္င္းယုုံေသာ္
မ်ိဳးစုုံ၀င္ထြက္၊ လူႏွိပ္စက္၍
အသက္ခႏၶာ၊ ဆုုံးတတ္ရာ၏။
အြန္လုုိင္း သာခ်ိဳ၊ လူမုုိက္ကိုုမွ
ပုုိမုုိအားကုုိး၊ စီးပြါးတုုိးဟုု
ေမွ်ာ္ကုုိးယုုံစား၊ လြန္သနား၍
ခ်ိန္းထားေတြ႔ဆုုံ၊ ပစၥည္းပုုံေသာ္
(ခ်ိန္းထားေတြ႔ဆုုံ၊ လူကုုိပုုံေသာ္
ခ်ိန္းထားေတြ႔ဆုုံ၊ အသက္ပုုံေသာ္)
မ်ိဳးစုုံပစၥည္း၊ ဘ၀ေပး၍
ေသေဘးခါခါ၊ ေရာက္တတ္ရာသည္။
ကညာပုုရိ၊ ၾကားျမင္ရွိေလာ့။
(တုုံးဖလား သူႀကီးမင္း
၂၉ .၀၆.၂၀၁၄ ၁၄း၄၅ နာရီ)
/
3 comments:
ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔ သံေဝဂရစရာ အသိရစရာ ေပးတတ္ေအာင္ ေရးတတ္တဲ့ သူႀကီးမင္းကို ခ်ီးက်ဴးး မိတယ္..
ခင္မင္လ်က္
သဒၶါ
ဟုတ္ပ ..မွန္ပါ့ သူႀကီးမင္းေရ
အြန္လိုင္းမွာမၾကာခဏ ၾကားဘူးေနတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြနဲ႔ ကြက္တိပဲ တဂ်ီးမင္းေရ...ပညာေပးကဗ်ာေလးမို႔ မ်ားမ်ားေရးသင့္တယ္ ....
Post a Comment